Ελένη Α.Σακκά, ποίημα

Οσμή βασιλικού

 

Ξεράθηκε ο βασιλικός στη γλάστρα, μητέρα,

χειμώνιασε

και το κλειδί δε θα τ’ αφήνουμε πια εκεί,

κάτω απ’ το πατάκι της εξώπορτας

ή στο μαρμάρινο περβάζι απ’το παράθυρο.

Όλοι στα ίδια μέρη φυλάγαμε τα κλειδιά!

Δεν κλειδώνονται τώρα αυτές οι πόρτες,

σκούριασαν οι οπές και οι αναμνήσεις.

Όμως, ακούγεται ακόμη το κουταλάκι

ν’ ανακατεύει τον πρωϊνό καφέ στο μπρίκι,

το γάλα να βράζει στο μικρό κατσαρολάκι

-ακόμη σιχαίνομαι το γάλα-

η φλογίτσα του καντηλιού

να ζεσταίνει το χώρο

και εσύ φορώντας εκείνη τη μακριά πράσινη ρόμπα

με τους κορμούς των δέντρων

και  τ’ ανθισμένα λουλούδια

κεντημένα στο τελείωμα,

ν’ αφήνεις οσμή άνοιξης μες το χειμώνα.

Δύσκολο το πρωϊνό μου εγερτήριο πάντα

σαν αντίλαλος ακούγεται  τ’όνομά μου στα χρόνια.

Μην προσπαθείς να με ξυπνήσεις,

σε παρακαλώ,

ξέρεις ότι κάθε βράδυ ξενυχτώ διαβάζοντας

και το πρωί ερωτεύομαι τους ποιητές.

Από την ποιητική συλλογή "Χρώματα Ελλιπή", εκδ. Το Σκαθάρι, 2022