Ενα βιβλίο με σπονδυλωτές ιστορίες και σπάνιες διηγήσεις για τον Δημήτρη Μητροπάνο.
«… Ο Μήτσος ήταν πολύ τυχερός. Η φωνή του ήταν δώρο. Ηταν αυτή που ήθελε ο Ρίτσος στον “Επιτάφιο”. Kάπου στον “Επιτάφιο” ο Ρίτσος βάζει τη μάνα να λέει στον γιο: “Και μου ιστορούσες με φωνή γλυκιά, ζεστή και αντρίκια”. Αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά του Μήτσου, που τον συνέδεσαν διά βίου με το ελληνικό τραγούδι. Είχε μια παρέα “Λαμπράκηδων” στα Τρίκαλα και έναν φίλο που
τραγουδούσε υπέροχα. Πιστεύαμε πως θα έκανε κι αυτός καριέρα στη μουσική μαζί του. Είχε εξίσου φοβερή φωνή. Η φωνή του Δημήτρη σε συνδυασμό με την ευαισθησία που του καλλιέργησε το ευρύτερο περιβάλλον -οικογένεια, “Λαμπράκηδες”, γειτονιά- ήταν βασικά στοιχεία της πορείας του. Η Αγία Μονή ήταν κάτι σαν την Πλάκα. Κάθε βράδυ μαζεύονταν όλοι σε μια πλατεία και τραγουδούσαν…».Κάπως έτσι θυμάται τον Δημήτρη Μητροπάνο ο άνθρωπος που όσοι λίγοι (η κυρα-Τασία η μάνα του και ο αδελφός της) του έδωσε τα εφόδια και τα κίνητρα για να ασχοληθεί ενεργά με την Αριστερά. Ο Γεράσιμος Μπετσιμέας που χάσαμε σχετικά πρόσφατα. Ο άνθρωπος που μεγάλωσε με τον Μήτσο στην ίδια πορτάρα στην Αγία Μονή και τον έστειλε ως «Λαμπράκη» περιφρούρηση στον Μίκη στο Βραχάτι τότε που κινδύνευε…
Το βιβλίο των Θανάση Κ. Κάππου και Κώστα Θ. Κάππου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αλήθεια», αποτελεί ένα ιδιαίτερο συλλεκτικό τεκμήριο για τη ζωή ενός ανθρώπου που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την Ελλάδα του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα. Μουσικά, πολιτικά, πολιτιστικά, πολλώ δε μάλλον κοινωνικά. Ενός ωραίου ανθρώπου. Του Δημήτρη Μητροπάνου!
Θυμάται η μεγάλη μορφή της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη Σπύρος Σακέτας: «… Ομως υπάρχει μια ακόμα πιο χαρακτηριστική ιστορία που δείχνει το μεγαλείο ψυχής και ανθρώπου. Είναι, αν δεν κάνω λάθος, κάπου στα 1983, οι “Αναμνήσεις” και ο Ναζερίδης αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, σε σημείο που κινδύνευαν να βάλουν λουκέτο. Αρκεί να σας πω ότι φίλος του ιδιοκτήτη, και μάλιστα καλός, ήταν ο Αντώνης Καλογιάννης, που ερχόταν κατά καιρούς και τραγουδούσε. Δεν θυμάμαι ακριβώς πώς οργανώθηκε και αποφάσισαν να έρθουν ο Αντώνης Καλογιάννης, ο Δημήτρης Μητροπάνος και ο Μανώλης Μητσιάς να τραγουδήσουν στις “Αναμνήσεις”. Σχεδιάστηκε να έρθουν για δεκαπέντε μέρες, όπως και έγινε, για να βοηθήσουν τον Ναζερίδη και να κρατήσουν το μαγαζί εν ζωή. Οπως και πραγματικά έγινε.
Η μεγάλη πλάκα ήταν όμως τη μέρα της πρεμιέρας, που διαδραματίστηκε ένα ανεπανάληπτο σκηνικό που δύσκολα ξεχνιέται. Ερχονται οι τρεις για την πρεμιέρα και πάμε να φάμε στη μάνα του Μητσιά, που ήθελε οπωσδήποτε ηπειρώτικη πίτα. Τρώμε και φεύγουμε. Να σας πω, παρενθετικά, ότι είχα κρατήσει πρώτο τραπέζι με τη γυναίκα μου και καταλήξαμε να πηγαίνω εγώ αργοπορημένος κι εκείνη να περιμένει ανήσυχη. Για να μη σας τα πολυλογώ, η συνέχεια ήταν απολαυστική. Πηγαίνουμε στα ουζερί στα Λαδάδικα, τότε που ακόμα ήταν πραγματικά ουζερί. Ο Μήτσος κι εγώ πίναμε, θυμάμαι, ούζο. Τρώμε και πίνουμε όσο δεν παίρνει. Η πρεμιέρα πρέπει να σας πω ότι ήταν κατά τις πρώτες βραδινές ώρες. Ημασταν κοντά στο απόγευμα, συνεχίσαμε όμως ακάθεκτοι. Πάμε στο “Χάραμα” στην Τούμπα. Πανδαιμόνιο! Σηκώνεται ο Μήτσος να τραγουδήσει και να μην κουνιέται άνθρωπος. Σε μια στιγμή τού στέλνω στην πίστα κόκκινα και ροζ τριαντάφυλλα – ΚΚΕ αυτός, ΚΚΕ Εσωτερικού εγώ. Με κοίταζε μ’ εκείνο το αθώο παιδικό βλέμμα, σαν ένα μωρό που έχει κάνει αταξία και δεν ξέρει τι να κάνει. Ατόφιος, γήινος, καθαρός, σας λέω! Συνεχίζει να τραγουδάει. Πανικός! Και να μην κουνιέται φύλλο… Εμπειρίες ζωής».
Σε περίπτωση που ενδιαφέρει κάποιον, γίνονται μόνο ηλεκτρονικές παραγγελίες: alitheia.publications@gmail.com
https://www.efsyn.gr/tehnes/ekdoseis-biblia/437751_badizoyme-mazi-ston-idio-dromo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου