Νοστάλγησα να φύγω μακριά
Απ' το σφύριγμα του ξοδεμένου ψέματος
Και απ' της παλιάς φρίκης την ασταμάτητη
κραυγή
Που γίνεται όλο και πιο τρομαχτική καθώς η μέρα
Γέρνει πάνω απ' το λόφο μέσα στη βαθειά
θάλασσα
Νοστάλγησα να φύγω μακριά
Από την επανάληψη των αποχαιρετισμών,
Γιατί εκεί είναι φαντάσματα μες τον αγέρα
Και ηχώ στοιχειωμένη στο χαρτί.
Κι ο κεραυνός από επικλήσεις και
σημειώσεις.
Νοστάλγησα να φύγω μακριά όμως φοβάμαι·
Κάποια ζωή, αξόδευτη ακόμα, μπορεί να
ξεπηδλησει
Απ' το παλιό ψέμα που καίγεται στο χώμα,
Και τρίζοντας μες τον αγέρα, να μ’ αφήσει
μισότυφλο.
Ούτε απ' της νύχτας τον αρχαίο φόβο
Το χωρισμό του καπέλου απ’ τα μαλλιά,
Χείλια ρυτιδωμένα στο τηλέφωνο
Θα πέσω στου θανάτου το φτερό.
Απ' όλα αυτά δε θα με νοιάξει να πεθάνω,
Μισός συμβιβασμό μισός ψέμα.
*Μετάφραση: Στέφανος Ροζάνης - Τάσος
Πορφύρης.
**Από το βιβλίο “Μεταφράζοντας”, εκδ.
ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, Μάρτιος
2022.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου