1. Αναρωτήθηκες ποτέ τι χρώμα θα είχε το “γιατί’’ χωρίς το ερωτηματικό του;
2. Μονόχορδη φωνή πασχίζει να με συγκινήσει . Του δρόμου η χορωδία κερδίζει στα σημεία.
3. Κοίταξε έξω, έλαμπε το φως. Στο βλέμμα της η σκοτεινιά επέμενε.
4. Θα ρίξω ψίχουλα στο πάτωμα, ψωμί να σπείρω.
5. Και πρόλαβε να δει την πλούσια να περνά ανθοφορία.
6. Όλη τη μέρα στα νερά, δίχως πηγή τη νύχτα.
7. Την ήττα ποιος φορά παράσημο;
8. Εσύ με ποια σημαία επιστρέφεις;
9. Ο Νάρκισσος μπρος στην πηγή θα ξύσει πάλι την πληγή, μα δε θα βρει την άκρη της ομορφιάς.
10. Το λίθο του αναθέματος στο χέρι σου μην πάρεις.
11. Οι μήνες μου στεγνοί, τα χρόνια σκονισμένα.
12. Της γης το έρεβος βαθύ, τα δέντρα δεν ριζώνουν.
13. Στους ίσκιους γεννιέται το νερό, στις λίμνες, τα ποτάμια, όπου τα ήσυχα νερά κι όπου τα θυμωμένα.
14. Μάθε με, μάνα, μάθε με κι αν θέλεις μάλωσέ με, να μάθω (το) χρόνο να μετρώ, το βήμα να μη χάνω, να μη λαθεύω το χορό κι ο κύκλος του με πνίξει.
15. Κι αν τα σανδάλια μας φτωχά το δρόμο τους τον ξέρουν, φτενά, λερά, ατίθασα της γης καταραμένα.
16. Αγάπη μου κρυφή, πηγή και πόρτα μυστική του πάνω κήπου.
17. Παράθυρο κλειστό, άδειο το βλέμμα. Σκοτάδι – πού ’σαι να σε βάλω στόχο.
18. Σταλαγματιά δροσιάς κυλά στο χώμα, σαν δάκρυ από παιδί που δεν τ’ αγάπησαν ακόμα.
19. Σε είδα να ‘σαι σιωπηλή μες στου καιρού τον ύπνο κι ο κόσμος έγινε ψωμί στο μυστικό σου δείπνο.
20. Αχ, να ’μουν σύννεφο στη γη, δεντράκι στα ουράνια, να σ’ έντυνα με τη σιωπή σαν πέτρα να ‘σουν σπάνια.
21. Σπασμένο κρύσταλλο τα μάτια. Ο κόσμος γίνεται κομμάτια μες απ’ το δάκρυ σου.
22. Έκοψες στα δυο τη νύχτα μ’ ένα ρούχο σου λευκό.
⸙⸙⸙
Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου