Φυλακές, Γυναίκες πίσω από τα σίδερα -ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ Εύα

Μύριες ανθρώπινες υπάρξεις κλεισμένες σε κελιά. Ψυχικές καταστάσεις πολύπλοκες, αδιέξοδες. Ανεξιχνίαστες υποθέσεις για αρκετά χρόνια. Το χθες και το σήμερα των γυναικείων φυλακών μέσα από έρευνες στη Γαλλία, τη Δανία και την Ελλάδα. Μάνες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέσα στα κελιά. Ένας κόσμος ασφυκτικός. Μιλάνε οι φυλακισμένες, ξερνώντας ματωμένες εκμυστηρεύσεις και

Λεϋλά Επμπίλ «Μια παράξενη γυναίκα», Μετάφραση- Επίμετρο: Ε. Ι. Σακαλή, εκδ. Ροές, σελ. 296

Mερικές φορές γυρίζω και κοιτάζω τον εαυτό μου κι είμαι τόσο απελπισμένη, τόσο σε σε αδιέξοδο, μου φαίνομαι τόσο αξιολύπητη, που τα μάτια μου βουρκώνουν. Όμως έχω μια δύναμη μέσα μου, πιστεύω ότι είμαι δίκαιη και σωστή, ότι οι άλλοι είναι άδικοι. Αυτή η δύναμη με κρατάει όρθια. Τούτο το ρηξικέλευθο πρώτο μυθιστόρημα μιας από τις πιο ριζοσπαστικές συγγραφείς της Τουρκίας, της Λεϊλά Ερμπίλ, που θα

Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Νίκος Λάζαρης

Κατά τη διάρκεια τής περιόδου των πέντε πρώτων εβδομάδων των Νηστειών, ψάλλεται κάθε Παρασκευή βράδυ σε όλες τις εκκλησίες τής Ορθοδοξίας η ευχαριστήριος ακολουθία των Χαιρετισμών τής Παναγίας υπό τον τίτλο «Ακάθιστος ύμνος». Πρόκειται για μια σειρά από σύντομους ύμνους, τροπάρια και κοντάκια υψηλής ποιητικής πνοής που μνημειώνουν αριστοτεχνικά ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός: τη σωτηρία τής Κωνσταντινουπόλεως (με τη βοήθεια τής Θεοτόκου) από τη δεινή πολιορκία των Περσών

Φώτης Σιμόπουλος, Κάπου στη Μακεδονία, Πνοή 2021 - Μυθιστόρημα, Γράφει ο Ηλίας Τσέχος

Φώτης Σιμόπουλος

Κάπου στη Μακεδονία

Πνοή 2021 - Μυθιστόρημα



Γράφει ο Ηλίας Τσέχος

Μαρία Λάτσαρη, «Μικρή Αντιγόνη»

Χίλιες και µία νύχτες

σε φύλλα λεύκας επιπλέει η µνήµη.

― Πότε θα ξηµερώσει;

Σωκράτης Λ. Σκαρτσής, 1936-2024

του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΦΩΣΤΑΙΝΗ

Αλφειέ Αλφειέ Αλφειέ μου

Επιταλιώτη να το αγόρι σου.

Εκείνος που μεγάλωνε σαν δέντρο

Σπύρος Αραβανής

Εκείνος που μεγάλωνε σαν δέντρο

Εκδόσεις Κέδρος

Σελ.: 200

Γιάννης Δρούγος

Ετοιμάζεται από τις εκδόσεις «Περισπωμένη» και θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο

Γιώργος Κοζίας, Τι Αιώνα κάνει έξω; 

ΝΕΖ ΣΙΝΟ, «ΘΛΙΒΕΡΌΣ ΤΙΓΡΗΣ»

ΝΕΖ ΣΙΝΟ, «ΘΛΙΒΕΡΌΣ ΤΙΓΡΗΣ», Μυθιστόρημα.

Μετάφραση Λίζυ Τσιριμώκου, Βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ

Η Νεζ Σινό, προκειμένου να ανιχνεύσει τη βία και τη βαρβαρότητα του εξακολουθητικού βιασμού που υφίστατο από τον πατριό της, καταφεύγει στη γραφή. Ταξιδεύει σε άλλα πεδία βαρβαρότητας, όπως εκείνα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, διαβάζει συγγραφείς (Πρίμο Λέβι,

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ Θανάσης Μαρκόπουλος Ο πηλός και το κανάτι, Παρεμβάσεις αιθεροβάμονος

Είναι γνωστό πως η ποίηση μιλά για μας πριν από μας. Είναι ακόμα γνωστό πως η ποίηση δεν παίζεται, αν και παίζει η ίδια, καθότι τέχνη. Κάτι περισσότερο. Εκδικείται όποιον την προσβάλλει. Τα κείμενα της έκδοσης συνιστούν μια πρώτη απόπειρα προσέγγισης ζητημάτων που επανέρχονται στην επικαιρότητα

Αργύρης Χιόνης, Απορίες

Τι νιώθει η έρημος όταν μακρινός άνεμος αποθέτει πάνω της ένα σπόρο; Ξεδιψάει ποτέ το γεμάτο ποτήρι; Ο δρόμος που τελειώνει σ’ αδιέξοδο

Vittorio Tondelli «Χωριστά δωμάτια»

Τον Απρίλιο θα κυκλοφορήσει το βιβλίο του Pier Vittorio Tondelli «Χωριστά δωμάτια» (μετάφραση: Δέσποινα Γιαννοπούλου). 

 Ο Λέο, διάσημος συγγραφέας στα τριάντα δύο του χρόνια, βιώνει τον τεράστιο πόνο της απώλειας του συντρόφου του, του Τόμας, ενός νεαρού Γερμανού πιανίστα. Προσπαθώντας να διαχειριστεί το πένθος του ταξιδεύει σε μια Ευρώπη που αλλάζει, και μέσα από τις συνεχείς αναδρομές του στο παρελθόν ξαναζωντανεύει η έντονη ερωτική τους σχέση: η γνωριμία τους σ’ ένα πάρτι στο Παρίσι, η

Το Μάτι της Λέξης (του Μάριου ΜΙχαηλίδη)

γράφει ο  Μάριος Μιχαηλίδης

 

Ο Κώστας Γουλιάμος, με την πρόσφατη ποιητική του συλλογή Το Μάτι της Λέξης, (εκδ.  Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 2024) έρχεται να επιβεβαιώσει την ικανότητα με την οποία διαχειρίζεται την ποιητική  γραφή, καθώς και τα όσα σημαντικά έχουν δημοσιευθεί μέχρι τώρα για το καθ’ όλα αξιόλογο ποιητικό του έργο.

Αλληλογραφία Παπατσώνη-Αξιώτη

Η αλληλογραφία καλύπτει το χρονικό διάστημα ανάμεσα στον Μάρτιο του 1962 και τον Ιούνιο του 1964, αριθμεί είκοσι (20) γραπτά τεκμήρια και μοιράζεται ισόποσα ανάμεσα στους δύο αλληλογράφους. Το σώμα της αλληλογραφίας είναι σημαντικό για πολλούς λόγους, καθώς με τρόπο συνήθως υπαινικτικό,

Γρηγόρης Ε. Παντελόγλου Η Μαθητεία των Προέδρων

Γρηγόρης Ε. Παντελόγλου
Η Μαθητεία των Προέδρων
Σελίδες: 354, Τιμή: 16 ευρώ, Διαστάσεις: 14x21
ISBN: 978-618-205-680-6
Εκδόσεις Οσελότος

Το «μη συγκλονιστικό»

Αλέξανδρος Ζωγραφάκης

Η “δυστοπία” στο πλαίσιο της οποίας εκτυλίσσεται ο μύθος του Φοίβου Οικονομίδη (Αθήνα, 1997) ελάχιστα διαφέρει από το σήμερα. Κάνει ίσως περισσότερη ζέστη, η προσκόλληση στις οθόνες είναι πιθανώς πιο εμμονική, η διαφήμιση κυριαρχεί. Η ποσοτική αυτή διαφοροποίηση έχει όμως σημαντικό αντίκτυπο. Εκατομμύρια νέοι σε όλο τον κόσμο φαίνεται να έχουν καθηλωθεί στα κρεβάτιά τους, χωρίς να παρουσιάζουν κάποια παθογένεια, πέρα ίσως από τα συμπτώματα ενός ιδιότυπου burnout.

Μάνος Κοντολέων: Αντώνιος Ρουσοχατζάκης, «Ιστορίες από την Αθήνα που φεύγει». ΑΩ Εκδόσεις

Ο Αντώνιος Ρουσοχατζάκης είναι ποιητής, πεζογράφος και εικαστικός καλλιτέχνης και ζει ανάμεσα στην Αθήνα και το Παρίσι τα τελευταία 25 χρόνια. Έργα του κυκλοφορούν σε ανθολογίες διηγημάτων και ποίησης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει εκδώσει δύο μυθιστορήματα, δύο συλλογές διηγημάτων και τρεις συλλογές ποίησης.

Φραντς Κάφκα Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

Σε νέα μετάφραση της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου, 30 χρόνια μετά την πρώτη της μετάφραση του ίδιου βιβλίου. Ένας περιοδεύων πωλητής υφασμάτων ξυπνάει ένα πρωί συνειδητοποιώντας ότι έχει καθυστερήσει πολύ για τη δουλειά του. Η αργοπορία του τον γεμίζει αγωνία για το μέλλον του και το

«Το βίωμα και η λογοτεχνία» του Ανδρέα Μήτσου

Το λογοτεχνικό έργο μεταφέρει χρόνο, αυτή ακριβώς είναι η λειτουργία του. Συστήνει τον αποσταγμένο χρόνο του βιώματος.

 Το βίωμα υποστασιοποιείται και αποκτά σώμα με τη λογοτεχνική καταγραφή του, αλλιώς δεν υφίσταται σε στέρεη μορφή, διαφεύγει διαρκώς από τη συνείδηση, μεταλλάσσοντας την εικόνα του. Όταν όμως αλιευτεί από την τρικυμισμένη θάλασσα του εαυτού, αποστεγνωθεί και εκτεθεί στην κοινή θέα με τη λογοτεχνική αποτύπωσή του, τότε μόνο μπορεί να το αντικρίσει, στις πραγματικές

Μάρκος Μέσκος, Η λάβα

Εφτάπηχα τείχη
σίδερο, γρανίτης σκληρός το πιο αδιαπέραστο μέταλλο
μια πόρτα όχι όρθιος νεκρός αλλ’ ατσαλένια δόντια
μέτρα πολλά μπηγμένα στα πλευρά της κατοικίας.

Πάνω κάτω στον Άδη η γιαγιά Ελπινίκη: Θωμάς Κοροβίνης, «Σταυροί στο Ακροθαλάσσι»

Ο Θωμάς Κοροβίνης μετακινεί την ματιά του στη γλώσσα της γιαγιάς του Ελπινίκης που είναι η γλώσσα ενός λαού. 

Είναι η συλλογική γλώσσα. 

 Δημήτρης Ν. Μανιάτης 

 Ξεκινώ από την παράγραφο – για μένα – κλειδί του πεζογραφηματος Σταυροί στο Ακροθαλάσσι που έγραψε ο Θωμάς Κοροβίνης «- Λες να μπερδευόμαστε πεθαμένοι και ζωντανοί;» «-Αυτή η δουλειά ίδια και απαράλλαχτη, γένεται όσο βαστάει τούτ η ντουνιά, από τις πρωτόπλαστοι! μαζί είμαστε ολ μας

Γιώργος Μολέσκης: η ποιητική καθοσίωσης της σιωπής

Μικρό αφιέρωμα στην ποίηση του Γιώργου Μολέσκη.

 Του Κώστα Γουλιάμου

 Μια καθόλα διακεκριμένη θέση στην ελληνόφωνη λογοτεχνία της τελευταίας τουλάχιστον 50ετίας κατέχει ο ποιητής Γιώργος Μολέσκης από την Λύση της Κύπρου. Με σπουδές στο Αγγλικό Κολλέγιο Λευκωσίας και στο Lomonosov State Moscow University, ο Μολέσκης είναι από τους ελάχιστους ποιητές που μετουσιώνουν τον συγκινησιακά τεταμένο και ουσιαστικά βιωμένο χρόνο σε οντολογία αισθητικής.

Και θα υπάρχει…

του ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

Ένα πρωί του 1978, σε μια από τις πρώτες τους «κοπάνες», τέσσερις μαθητές της Δευτέρας Γυμνασίου βρέθηκαν στο σπίτι ενός απ’ αυτούς (του Ιορδάνη Τρ.), όπου μέχρι το μεσημέρι άκουγαν παλιούς δίσκους του Στέλιου Καζαντζίδη. Λίγες ημέρες μετά, ένα από τα παιδιά εκείνης της παρέας, αυτός που γράφει τούτες τις γραμμές, αγόραζε έναν από τους πρώτους του δίσκους βινυλίου. Το περίφημο 33 στροφών lp «Υπάρχω» έπαιζε για μέρες σ’ ένα σπίτι που ως τότε ακούγονταν Θεοδωράκης, Χατζιδάκις και Αττίκ.

Αυτοβιογραφία. Πήγαινε εκεί όπου είναι αδύνατο να πας* Κώστας Γαβράς

Ο Κώστας Γαβράς είναι ένας από τους τελευταίους μεγάλους Έλληνες. Η συναρπαστική διαδρομή ζωής του σπουδαίου σκηνοθέτη, από ένα μικρό χωριό της Αρκαδίας στο Παρίσι των διανοουμένων. Από το «Ζ» και τον «Αγνοούμενο», έως την «Τελευταία πνοή», που μόλις βγήκε στους κινηματογράφους. Μια ζωή εκπληκτική και εξαιρετικά δημιουργική.

Εδώ σου σβήσαν τ όνειρο-Ελένη Λουκά

Γεμάτο νέους ,φοιτητές το τρένο της οδύνης

που τη ανάσα τους έπνιξαν στη σφαίρα μιας πύρινης τοξίνης

κάποιοι π αγνόησαν ζωές νόμους ,κανονισμούς

φορτώσαν  μ εύφλεκτο υλικό τα τρένα στους σταθμούς

Νικόλας Κουτσοδόντης, «Ίσως φύγεις στο εξωτερικό», εκδ. Θράκα, 2024 (γράφει ο Γρηγόρης Τεχλεμετζής)

Τις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα μέχρι και σήμερα ένα ερώτημα που απασχολεί τη λογοτεχνική κριτική είναι αν υπάρχει σαν είδος η γυναικεία λογοτεχνία ή αν η λογοτεχνία είναι μια και ενιαία.

Λαμβάνοντας υπ’ όψη μας τις ανισότητες που προέρχονται από την πατριαρχία, οι οποίες ήταν εντονότερες αρκετές δεκαετίες πριν, αλλά και συνεχίζουν να υπάρχουν στις μέρες μας, είναι λογικό αυτές να αντανακλούνται στον τρόπο που εκφράζονται οι λογοτέχνιδες, μια και η λογοτεχνία είναι καθρέπτης της κοινωνίας μας.

«Το κράτος των δικαστών»

Στα βιβλιοπωλεία βρίσκεται το νέο βιβλίο του Κώστα Δουζίνα με τίτλο «Το κράτος των δικαστών». Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαζήση στη σειρά «Μαθήματα κριτικής, θεωρίας και ιστορίας».

Οπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο Τύπου «Το έγκλημα στα Τέμπη, οι ατιμώρητες υποκλοπές, η

Διακωμώδηση των σύγχρονων ηθών - Το μυθιστόρημα του Γιάννη Πάσχου «Παραδεισένια πουλιά»

Συγγραφέας με ποικίλες δυνατότητες και πολλαπλές επιδόσεις (ποιητής, πεζογράφος και δοκιμιογράφος), ο Γιάννης Πάσχος, που έχει χρηματίσει επί πολλά χρόνια καθηγητής Ιχθυολογίας, επανέρχεται στην αγορά με ένα μυθιστόρημα το οποίο έχει τον τίτλο «Παραδείσια πουλιά», εκδόσεις Περισπωμένη, και το οποίο μιλάει για την καθημερινή ζωή της ελληνικής κοινωνίας, αποκαλύπτοντας με ειρωνικό τρόπο τις μόνιμες αγκυλώσεις της. Ο Πάσχος ανοίγει διάλογο στο καινούργιο του βιβλίο

Η μοναδική οπτική του Πικιώνη για το τοπίο ως έργο τέχνης

Ισπανικό Κέντρο Πολιτισμού Circulo de Bellas Artes

Παρή Σπίνου

Μπορεί στην Ελλάδα ο κορυφαίος αρχιτέκτονας και ζωγράφος να έχει αφεθεί στη λήθη και, ακόμα χειρότερα, εμβληματικά έργα του όπως το περίφημο Αναπαυτήριο στου Φιλοπάππου να απαξιώθηκαν στον βωμό της εμπορικής εκμετάλλευσης, στη Μαδρίτη όμως μόλις εγκαινιάστηκε η ισπανικής παραγωγής, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκθεση «Δημήτρης Πικιώνης. Μια αισθητική τοπογραφία».

Τ.Κ.Παπατσώνη- Μέλπως Αξιώτη «Αλληλογραφία (1962- 1964), Επιμέλεια- Εισαγωγή- Σημειώσεις: Μαίρη Μικέ, Βασίλης Μακροδήμας, εκδ. Gutenberg, σελ. 124

Η αλληλογραφία καλύπτει το χρονικό διάστημα ανάμεσα στον Μάρτιο του 1962 και τον Ιούνιο του 1964, αριθμεί είκοσι (20) γραπτά τεκμήρια και μοιράζεται ισόποσα ανάμεσα στους αλληλογράφους. Το σώμα της αλληλογραφίας είναι σημαντικό για πολλούς λόγους, καθώς με τρόπο συνήθως υπαινικτικό, που

Ανακοίνωση Συνεργασίας του BookPoint με το JukeBooks

Το BookPoint του ΟΣΔΕΛ, η πιο ολοκληρωμένη βιβλιογραφική βάση δεδομένων η οποία υποστηρίζει ολιστικά την ελληνική αγορά βιβλίου και το η ελληνική συνδρομητική πλατφόρμα ακρόασης audiobooks, JukeΒooks, ανακοίνωσαν τη στρατηγική τους συνεργασία.

Νιρ Αβισάι Κοέν «Αγαπώ το Ισραήλ, συμπαραστέκομαι στην Παλαιστίνη»

O Νιρ Αβισάι Κοέν έγραψε το βιβλίο «Οχι στο όνομά μας – Αγαπώ το Ισραήλ, συμπαραστέκομαι στην Παλαιστίνη» για να δηλώσει την αντίθεσή του σε όσα συμβαίνουν στα κατεχόμενα εδάφη.

Υπάρχουν ιστορίες, κραυγές, στιγμές και φωτογραφίες που δεν κάνουν τον γύρο του κόσμου, που

Στη νεκρόπολη της Σταδίου

https://epohi.gr/articles/sth-nekropolh-ths-stadioy/

Κώστας Καραβίδας

Δημήτρης Χριστόπουλος «Δωδεκάτη Φεβρουαρίου», εκδόσεις Ποταμός, 2024

 

Όσο απομακρυνόμαστε από τη δεκαετία της κρίσης και παγιώνεται ως μόνιμη κατάσταση το

Κάρλος Φονσέκα «Ο συνταγματάρχης δεν έχει πού να κλάψει», Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 176

Απομονωμένος στα Πυρηναία, ο διάσημος και αινιγματικός μαθηματικός Αλεξάντερ Γκρότεντικ επεξεργάζεται με μανία το τελικό του έργο. Αλλά τι ακριβώς είναι αυτό το μνημειώδες, μυστηριώδες εγχείρημα; Γιατί ο συγκεκριμένος άνθρωπος, μία από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες της εποχής του,

Κωστής Γκιμοσούλης «Μπιλ ο χλομός», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 160

Φοβάσαι, φοβάσαι, φοβάσαι. Μια ζωή φοβάσαι. Τουλάχιστον διάλεξε μια στιγμή που δεν θα φοβάσαι καθόλου. Και ποια θα είναι αυτή; Η τωρινή. Αυτή η στιγμή που ζεις. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεθάνεις. Ο χειρότερος είναι να συνεχίζεις να επιβιώνεις συμβατικά. Κι ο καλύτερος; Ο καλύτερος είναι ν’ αφεθείς να πέσεις στο νερό (στο οποιοδήποτε νερό) χωρίς κανένα φόβο. Τα ’χουν ξαναπεί αυτά. Είναι

Επιβράδυνση, τώρα!

https://epohi.gr/articles/epivradynsh-tora/

Θανάσης Μήνας

Gavin Mueller «Σπάζοντας πράγματα στη δουλειά. Οι λουδίτες ήξεραν γιατί μισείς τη δουλειά σου», μετάφραση: Γιώργος Καλαμπόκας-Αντώνης Φάρας, εκδόσεις Εκτός Γραμμής, 2024

Κυκλοφορεί η 2η αναθεωρημένη έκδοση του βιβλίου «Τα μάτια του φόβου»

https://www.efsyn.gr/tehnes/ekdoseis-biblia/460738_kykloforei-i-2i-anatheorimeni-ekdosi-toy-biblioy-ta-matia-toy-foboy

Με ανανεωμένο εξώφυλλο από τις εκδόσεις Κομνηνός.

Το ελληνικό ψυχιατρείο και το στίγμα που συνόδευε τους ψυχικά ασθενείς επανέρχεται μέσα από τη λογοτεχνία με τη 2η αναθεωρημένη έκδοση του βιβλίου της Άννας Ι. Στεργίου, «Τα μάτια του φόβου», με ανανεωμένο εξώφυλλο απ’ τις εκδόσεις Κομνηνός. 

Λεονίντ Αντρέγεφ «Σιωπή», Μετάφραση: Ελένη Μπακοπούλου, εκδ. Άγρα, σελ. 48

Κάθε πρωί, μετά τη λειτουργία, ο πατήρ Ιγνάτιος πήγαινε στο καθιστικό, έριχνε το βλέμμα του στο άδειο κλουβί και στο γνώριμο σκηνικό του δωματίου, καθόταν στην πολυθρόνα, έκλεινε τα μάτια και άκουγε το δωμάτιο να σωπαίνει. Ήταν κάτι παράξενο. Το κλουβί σώπαινε σιγανά και τρυφερά, και στη σιωπή αυτή ήταν αισθητά η θλίψη, τα δάκρυα και το απόμακρο, πεθαμένο γέλιο. Η σιωπή τής γυναίκας του,

«Το ποδόσφαιρο μπορεί να λειτουργήσει ως εργαστήριο δημοκρατίας»

https://www.efsyn.gr/tehnes/ekdoseis-biblia/462210_podosfairo-mporei-na-leitoyrgisei-os-ergastirio-dimokratias

«Το ποδόσφαιρο μπορεί να λειτουργήσει ως εργαστήριο δημοκρατίας»

Λένα Κυριακίδη

Ο συγγραφέας του απολαυστικού βιβλίου «Αλλάζοντας τον κόσμο με μια μπάλα» (Εκδ. Διόπτρα),

Μιχάλης Σκούρτης «απ’ τη Σοφίτα», Μια περιπέτεια στη χώρα του Αγαμέμνονα», εκδ. Γραφή, σελ. 220

Ένα παράξενο σημείωμα, ξεχασμένο για χρόνια σε ένα βιβλίο. Ένας κρυμμένος θησαυρός. Ένα εννιάχρονο κορίτσι που ζητά τη βοήθεια του αδερφού της για να τον ανακαλύψει. Ένα δεκατετράχρονο αγόρι που θέλει να αφήσει πίσω του την παιδική του ηλικία και ένα ταξίδι στη χώρα του Αγαμέμνονα, μπλέκονται και συνθέτουν μια περιπέτεια γραμμένη για μικρούς και μεγάλους. Όλα ξεκινούν με την

Αλέξανδρος Δουμάς, Οι Κορσικανοί αδελφοί

Μετάφραση: Αντωνία Μασουρίδου

 Σελίδες: 272, 

Τιμή: 13.75 ευρώ 

 Εκδόσεις Ερατώ 

 Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ερατώ το βιβλίο του σημαντικού Γάλλου συγγραφέα Αλέξανδρου Δουμά

Όλγα Οικονομίδου, «Θαμνολίβαδα», εκδ. Μανδραγόρας, 2023 (γράφει ο Χρήστος Μαυρής)

 https://www.poiein.gr/2025/02/07/%cf%8c/

Η ζωη φτιάχνει τα βιβλία και εκείνα ξαναφτιάχνουν τη ζωη

 

Η ποιητικη συλλογη με τον μονολεκτικο τίτλο ‘’Θαμνολίβαδα’’, της Όλγας Οικονομίδου (εκδόσεις Μανδραγόρας, 2023), που είναι η πρώτη κατάθεση και η πρώτη κωδικοποιημένη παρουσία-της στα λογοτεχνικα πράγματα του τοπου-μας, αποτελείται απο 48 ποιήματα, μικρά και κάπως μεγαλύτερα, αλλα και απο μία ομάδα δέκα τρίστιχων ποιημάτων, βασισμένα στη γνωστη ιαπωνικη μικρογραφικη στιχουργικη Χαϊ-Κου (haiku), με τις 5,7,5 συλλαβες σε έκαστο στίχο.

Μορίς Λεμπλάν Αρσέν Λουπέν - Ο τζέντλεμαν διαρρήκτης

Εικονογράφηση: Βενσάν Μαλιέ

 Μετάφραση: Γιούλα Σταθοπούλου 

Σελίδες: 158,

 Τιμή: 15.00 ευρώ, 

Διαστάσεις: 24x32

 Εκδόσεις Gema

Θανάση Πάνου, «Ασπρόμαυρα Πλάνα».

Τα Ασπρόμαυρα πλάνα αποτελούν στιγμιότυπα της ζωής εμποτισμένα με την απουσία, τη μοναξιά, την απογοήτευση, τον αδιέξοδο έρωτα και φυσικά τον θάνατο. Είναι οι σφοδρές παρθενικές ανεμοθύελλες του βίου κι ό,τι μένει απ' το πέρασμά τους. Είναι τα μεθυστικά αγριολούλουδα που πεισματικά σπάνε το

Κοραής-Κουμανούδης Η θεωρία του νεοελληνικού Διαφωτισμού για τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική -Δημήτρης Αγγελάτος

Η παρούσα ερμηνευτική προσέγγιση εντάσσεται στο πλαίσιο συνθετικής θεώρησης των όρων διαμόρφωσης του δεσπόζοντος στην Αθήνα, κατά το β´ ήμισυ του 19ου αιώνα, αισθητικού ‒καλλιτεχνικού και λογοτεχνικού‒ κανόνα της αληθοφάνειας και της εννοιολογικής υποδομής του, διαμορφωμένης από στοιχεία δύο διακριτών πλην συμπληρωματικών πεδίων αναφορών: της

Τεύκρος Μιχαηλίδης «Πυθαγόρεια εγκλήματα», εκδ. Ψυχογιός, σελ.285

 Το βιβλίο και ο συγγραφέας του | «Πάντα κατ’ αριθμόν γίγνονται»

Γράφει η Ελένη Γκίκα

 https://www.fractalart.gr/pythagoreia-egklimata/

«Τα μαθηματικά είναι γλώσσα, χωρίς αυτά η ζωή δεν θα ήταν ίδια» ήταν ο τίτλος μιας παλιάς μας συνέντευξης από κουβέντα του ίδιου. Και υπογράφοντας αυτό το σημείωμα αυτόματα σκέφτηκα εκείνο που μας επαναλάμβανε ο μαθηματικός στο σχολείο: τα μαθηματικά είναι τρόπος σκέψης και όποιος δεν τα ξέρει, ποτέ δεν μαθαίνει να σκέφτεται. «Δεν θα μάθετε να σκέφτεστε», μας επαναλάμβανε. Και ακόμα κι εγώ που υπέκυψα αρχικά στη μαγεία τους για να τα εγκαταλείψω (να τα μισήσω σχεδόν) κατόπιν για το χατίρι ενός δασκάλου, τα συναντώ σε κάθε μου βήμα.

Στεργιος Κωνσταντζικης , «Απομεσήμερο». Εκδόσεις Tetra, 2024

Ο συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης σημειώνει στο εισαγωγικό σημείωμά του για τη γραφή του Κωνσταντζίκη «Διαβάζοντας το βιβλίο βλέπουμε ανάμεσα σε πολλές άλλες, δύο κύριες αφηγηματικές επιρροές : από τη μία το ισχυρό αποτύπωμα των πεζογραφημάτων του Γιώργου Ιωάννου (όπου ο στόχος είναι να περισωθεί η ιερή μικροϊστορία των ανθρώπων) και από την άλλη ο εσωτερικός μονόλογος που συχνά μπορεί να αποτελέσει και μια θεατρική εκδοχή του λόγου». 

Φωτεινή Λαμπρίδη, «Στον λαβύρινθο του Σωκράτη Μάλαμα», Σειρά “33 ⅓”, εκδ. Οξύ, 2024

Στην έκδοση αυτή αναδεικνύεται η ιστορία των τραγουδιών του Λαβυρίνθου που μετονομάστηκε σε «Σωκράτης Μάλαμας» αλλά και και η εικόνα της εποχής των 90s που γέννησε τον δίσκο – πυρήνα στην εργογραφία του, τον οποίο ο Γιάννης Πετρίδης συγκαταλέγει ανάμεσα στους 20 που αφηγούνται τη μεταπολίτευση. Το βιβλίο, το οποίο εντάσσεται στη σειρά “33 ⅓” υπό την επιμέλεια του Μάκη Μηλάτου.

 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Κλεμμένες στιγμές, Χρήστος Τουμανίδης

Με την πρώτη αστραπή των ματιών σου έγιναν όλα.

Εκεί, ανάμεσα στο νεφελώδες πλήθος,

και στις επίμονες παραινέσεις των φίλων.

Nulla dies sine linea*. Η τέχνη του να γράφεις και να (μη) διαβάζεσαι

«Έχουμε ξεχάσει να γράφουμε» μου είπε η γιατρός όταν αναγκάστηκε να μου γράψει σε χαρτί τι περαιτέρω εξετάσεις θα ήταν καλό να κάνω. Γιατρός τώρα, από αυτούς που κοροϊδεύουμε για το πώς γράφουν, πώς τα βγάζουν τα ορθινοσκαλίσματα που έχουν για γράμματα οι φαρμακοποιοί, ναι, από αυτούς σας λέω. Εγώ δεν το εξέλαβα με τον τρόπο που το είπε: Έχουμε ξεχάσει να γράφουμε; Σε μια εποχή που οι κυκλοφορίες των βιβλίων είναι περισσότερες από ποτέ; Που, σύμφωνα με έρευνα που παραθέτει το The Total Business: