Αργύρης Χιόνης, Οδός

Γύρευε ένα κλειδί
χρυσό,
βρήκ’ ένα μπρούτζινο.
Είπε,
δεν έχει σημασία,
αρκεί ν’ ανοίγει η πόρτα·
Κι η πόρτα άνοιξε,
ο κήπος όμως
ήταν μαραμένος.

*Από την ενότητα “Παραλλαγές πάνω στο ‘Ναι’ στο ‘Όχι’” της συλλογής “Απόπειρες φωτός” (1966).