"Απείκασμα" του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου

ΑΠΕΙΚΑΣΜΑ

 

Άφησε ελεύθερα τα κουπιά,
η αδιαφορία του ξεγέλασε την πυξίδα
κι η βάρκα του ξανοίχτηκε στη θάλασσα.

Οι γοργόνες μ΄ αναπάντητα ερωτήματα
ξανάσμιξαν με οξειδωμένους γάντζους
μονόχειρων πειρατών
στον πυθμένα των ναυαγίων.

Οι μορφές στα κέρματα των ερωτευμένων
αναθάρρησαν και γύρισαν όψη
σαρκάζοντας το πεπρωμένο.

Κάμποσοι πεινασμένοι γλάροι
δείλιασαν στη μονοτονία της απεραντοσύνης
και προσποιήθηκαν νόστο.

Εκείνος ξάπλωσε στην πλώρη
με το κεφάλι προς τη Δύση
όπως τοποθετούνται οι νεκροί
στους παγωμένους τάφους.

Ζηλόφθονα σύννεφα
κάλυψαν το ζευγάρωμα των άστρων
κι ο βρυχηθμός της νύχτας
σήμανε προανάκρουσμα εκμηδένισης.

Η υπαρκτική αύρα
προκάλεσε διαλεκτική, με την ανυπαρξία.

Ένα μπουκάλι συμπυκνωμένων αιώνων
έσπασε στο πλευρό της βάρκας
κι ελεύθερο το χαρτί των μύθων
αποκάλυψε το νοτισμένο μυστικό του:
«Η ύλη δεν ποντίζεται, αποσυντίθεται»

Ο Βαρκάρης συνέχισε να βλέπει
προς την Ανατολή
το απείκασμα των σχημάτων
με τα κορμιά που έζησε.

«Το πρωί… από κει θα βγει ο ήλιος»
μονολόγησε
και προσκάλεσε γαλήνιος το Θεό του.

 

 Η νέα ποιητική συλλογή του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου «Μνήμες Ξωτικών» (εκδόσεις Καλειδοσκόπιο), είναι η 5η κατά σειρά.