Γιώργος Λ. Οικονόμου, Τρία ποιήματα

ΕΝΑ ΜΕ ΤΗ ΣΚΟΝΗ

Ύστερα
δεν είπα τίποτα.
Άφησα μόνο
ο κουρνιαχτός να κοπάσει
κι έγινα ένα με τη σκόνη.
Ένας αέρας να φυσήξει
και θα σηκωθώ.

*

ΣΙΓΑΝΗ ΒΡΟΧΗ

Έτσι μια μέρα θα πεθάνουμε
ξημέρωμα Σαββάτου
όταν μόνο οι νοσοκόμες ξενυχτούν
και οι άστεγοι βγαίνουν σιγά σιγά στους δρόμους
Κυριακή την ώρα της κηδείας
θα 'χουν μαζευτεί αρκετοί που
απ' τη ζωή μας ήταν εξαφανισμένοι
ο παπάς θα λέει χωρίς ίχνος θλίψης
τα λόγια της Εξοδίου Ακολουθίας
μια σιγανή βροχή
θα μας συνοδεύει στην αγκαλιά
της μάνας μας

*

ΑΠΟΓΕΙΩΘΗΚΕ

Τον ξέρω καλά τον θάνατο
χρόνια τώρα συναντιόμαστε στο καφενείο
της γειτονιάς έρχεται και ψαρεύει
συνταξιούχους κι ανέργους
τον ξέρω καλά
Προχτές ένας ντελιβεράς τρέχοντας
να προλάβει απογειώθηκε κι ακόμα ανεβαίνει
με το μηχανάκι του στον ουρανό
Τον ξέρω καλά τον θάνατο
όχι λίγες φορές αντικριστήκαμε
και με γλυκοκοιτούσε Θεέ μου
με γλυκοκοιτούσε

*Από τη συλλογή “Η σιωπή της κερκίδας”, Εκδόσεις Τύρφη.