Είχα λέξεις για κάθε σκέψη
μπορούσα να εκφράσω
την εικόνα μιας ψυχής και
την ψυχή μιας εικόνας.
Η καρδιά απαίτησε ευτυχία,
τα μάτια έναν τόπο
κι οι νύχτες ένα κρεβάτι.
όπως της Έμιλι Ντίκινσον,
η ζωή μου ήταν ένα γεμάτο όπλο
με φυσίγγια τοποθετημένα από
τα δικά μου χέρια.
Ένιωσα σαν να ‘ναι ένα
πτώμα μέσα στο κεφάλι μου
και το περιέγραψα κι αυτό.
Είχα λέξεις για κάθε σκέψη.
Σαν σκίουροι που φευγαλέα
ξεπροβάλλουν ανάμεσα απ’ τα δέντρα
εγώ ερχόμουν σε σένα
μα εσύ βρήκες καταφύγιο στη δική μου σιωπή.
Μέσα από το παράθυρο των λόγων μου
θα μπορούσες να νιώσεις το αεράκι μιας ένωσης.
Δεν υπήρξε καμία ρωγμή
στον τοίχο της δικής σου απόφασης.
Το φως εκατομμυρίων ετών
εστίασε στα δυο σου μάτια,
απερίγραπτο
ακόμα και σε μένα.
*Το ποίημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο “Σιωπές - Ποιήτριες από το Μπανγκλαντές, την Ινδία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Ιράν”. Εκδόσεις opportuna, Πάτρα 2023. Ανθολόγηση - επιμέλεια: Γιώργος Μπουρλής. Η απόδοση του ποιήματος στα ελληνικά βασίστηκε στην αγγλική μετάφραση της Rukhsana Ahmed.
**H Kishwar Naheed είναι φεμινίστρια ποιήτρια και συγγραφέας από το Πακιστάν που γράφει στη γλώσσα Ουρντού (Urdu). Έχει γράψει αρκετά ποιητικά βιβλία. Έχει επίσης λάβει βραβεία, μεταξύ των οποίων το Sitara-e-Imtiaz για τη λογοτεχνική της συμβολή στη λογοτεχνία Ουρντού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου