Η ταινία του Χόνγκ Σαν-σου που κέρδισε την Αργυρή Άκτο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Βερολίνου το 2020 είναι ένα μυστηριώδες γυναικείο πορτραίτο με φόντο τη Σεούλ.
Υπόθεση: Η Γκαμχί, με αφορμή το ταξίδι του συζύγου της τον οποίο αποχωρίζεται πρώτη φορά ύστερα από πέντε χρόνια γάμου βρίσκει την ευκαιρία να συναντηθεί με τρεις φίλες της. Με φόντο τη χαοτική ομορφία της πόλης, ο Κορεάτης σκηνοθέτης αγκαλιάζει τη γυναικεία πραγματικότητα, με όχημα τις
διαφορετικές προσωπικότητες των ηρωϊδων του που μοιράζονται μεταξύ τους καθημερινές σκέψεις και προβληματισμούς. Το νατουραλιστικό πλαίσιο των συζητήσεων τους δίνει τον απαραίτητο χώρο στο θεατή να περιπλανηθεί στις σκέψεις τους γύρω από τη συντροφικότητα, το φόβο της μοναξιάς, το γάμο και την αγάπη. Κοινός παρονομαστής των συζητήσεων είναι η σχέση της Γκαμχί με το σύζυγο της. Οι απαντήσεις των φίλων της ποικίλλουν ξεδιπλώνοντας διαφορετικές απόψεις γύρω από τον έρωτα και τη συμβίωση, δημιουργώντας ένα παράξενο και ενδιαφέρον μοτίβο πλοκής. Ένα διαζύγιο, μια «μπερδεμένη» σχέση, ένας εμμονικός θαυμαστής παρελαύνουν στο σαλόνι, στο δείπνο, μπροστά από ένα παράθυρο που θυμίζει πίνακα χαρίζοντας οικειότητα στο σκηνικό. Ο σκηνοθέτης ποντάρει στην ομορφιά της απλότητας, τοποθετώντας τη φύση σε ένα προσεγμένο κάδρο που αποπνέει ηρεμία στην οθόνη. Η κάμερα του είναι σταθερή και διακόπτεται μόνο από απότομα ζουμαρίσματα στις ηρωϊδες του που ακολουθούν πιστά τη γραμμή του νατουραλισμού και της αμεσότητας. Η Γκαμχί παραμένει η σταθερά που κυρίως ακούει και παρατηρεί τις ζωές των άλλων μέχρι την τελευταία πράξη που έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν της. Εκεί εμφαίνεται με υπόνοια η δική της ιστορία με μια διάθεση ανείπωτης εξιλέωσης μπροστά από τη μεγάλη οθόνη. Εξάλλου, όλη η ταινία διατρέχεται από ένα πέπλο μυστηρίου με περισσότερες ερωτήσεις και λιγότερες απαντήσεις, επενδύοντας στην ατμοσφαιρικότητα μέχρι την τελευταία σκηνή. Ο Χονγκ Σαν- σου υπογράφει μια ενδιαφέρουσα ταινία για τις γυναίκες που φεύγουν με ή χωρίς λόγο και χάνονται στις μεγαλουπόλεις αναζητώντας ένα μικρό θαύμα στη γραμμική ροή της καθημερινότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου