΄Οταν ζούσε η μακαρίτισσα η μάνα μου, είχε μια βουλγάρα, μια νταρντάνα δύο μέτρα που την φρόντιζε, την Ναντέζνα. Ενώ λοιπόν η Ναντέζνα είχε γραφτεί στον ΟΑΕΔ για κάποιο διάστημα που ήταν άνεργη, κάποια υπάλληλος αρνιόταν να της δώσει το σχετικό πιστοποιητικό, αναγκαίο για την άδεια παραμονής της. Πήγα μαζί της να ξεμπλέξω την κατάσταση, χωρίς να δηλώσω εξ αρχής την δικηγορική μου ιδιότητα. Η υπάλληλος ισχυριζόταν πως η Ναντέζνα δεν είχε ειδοποιήσει "την υπερεσία" όταν ξανάπιασε δουλειά, οπότε δεν έπρεπε να πάρει αυτό το πολυτιμότατο πιστοποιητικό ανεργίας. Την ρώτησα που ήταν γραμμένο αυτό, που έπρεπε να ειδοποιήσει "την υπερεσία", κι' αυτή με ρώτησε "εσείς δικηγόρος είστε, κύριε", και της είπα ναι, και που είναι ο διευθυντής της, κι' αυτή άρχισε να τρέμει, και μου έδειξε. Πήγα στον διευθυντή, κι' ηρθε κι' αυτή σε λίγο, χεσμένη απάνω της, και ο διευθυντής είπε "εντάξει, εντάξει, δώστο", και τόδωσε η μπουχέσα το χαρτί σε δύο λεφτά, που ήταν πέντε επί πέντε πόντους, με μία σφραγίδα, και πήγαμε με την Ναντέζνα για καφέ, τσαντισμένη ήταν η φουκαριάρα, κι' εγώ πιο πολύ, και ντρεπόμουνα κιόλας για τον Κράτο μας τον σαπιοκοιλιά, οπότε αυτή η Ναντέζνα είχε χιούμορ, και λέει "κοίτα, ούτε τον κώλο μου δεν μπορώ να σκουπίσω με το κωλόχαρτο", και γελάσαμε, και πήγαμε για καφέ. Πάει πέρασε αυτό, και πολλά άλλα, πάνε χρόνια, η Ναντέζνα γύρισε στον τόπο της, κι' εγώ τα λέω και γελάω. Μα η πιο μεγάλη μου απογοήτευση είναι πως όλοι αυτοί οι χυδαίοι, θρασύδειλοι και ρατσιστές κηφήνες βρέθηκαν πελάτες της πρώτης φοράς αριστερά, η οποία -όπως όλοι οι προκάτοχοί της στην εξουσία- στηρίζεται στις ψήφους όλων αυτών των αθλίων, προστατεύοντας τους από την περιβόητη "αξιολόγηση." Γιατί δεν είναι μονάχα δυό τρεις από δαύτους. Είναι αρκετοί, για να βαραίνουν στην κάλπη.
(Η ζωγραφιά: Υπεύθυνος Διεκπεραίωσης Πιστοποιητικών Ούτε Για Τον Κώλο Μας, παστελ λαδιού, μελάνι και γκουάς, σε σημειωματάριο 15Χ20 cm.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου