Στην πρόσφατη ποιητική συλλογή με τίτλο «Στων μηρών τις παλιές προφητείες» (Εκδόσεις παρέμβαση, 22025) του καλού ποιητή Νίκου Μυλόπουλου, Nikos Mylopoulos η μνήμη, ο χρόνος και κυρίως ο έρωτας αποτελούν κεντρικούς άξονες όπως και στις προηγούμενες ποιητικές συλλογές του άλλωστε. Οι ευφάνταστες εικόνες και μεταφορές στάζουν ερωτική επιθυμία, πόθο και ηδονικές αναζητήσεις, ενώ αναμοχλεύει ματαιωμένους ή πεπερασμένους έρωτες στην πορεία του χρόνου. Για τον ποιητή ο έρωτας αποτελεί ύψιστο υπαρξιακό ζητούμενο, παρά τις πίκρες και ματαιώσεις που ενέχει, την οδύνη της απώλειας ή την ανεκπλήρωτη ικανοποίησή του. Ο έρωτας – αίτιο και αιτιατό ψυχικού πόνου αλλά κυρίως χαράς και πραγμάτωσης – αποτελεί την απάντηση στις ματαιώσεις, τη μοναξιά και την οδύνη, γιατί ταυτίζεται με τη δημιουργία της ζωής και την ουσία της ύπαρξης, ενώ η καταφυγή στην παραμυθία της ποιητικής γραφής αποτελεί αντίσταση στο χρόνο που συνθλίβει τα πάντα. Παραθέτω δείγμα:
ΑΓΙΟΣΥΝΗ
Οι ράγες του χρόνου με τα χρόνια διαστέλλονται
Ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι λιτός
Ο αέρας σε φέρνει κι εσύ πενθείς ακόμη αόρατη
Η ζωή παρενθέσεις ανοίγει
Μα ο χρόνος φεύγει απαρατήρητος.
Αγκαλιασμένοι στον ήλιο σπαράζουμε χωρίς να φαινόμαστε
Με εκείνο το ατέλειωτο γνώρισμα
Να σκαλίζουμε κάρβουνα ως τα μεσάνυχτα.
Χωρίς δικαιολογία σε πλησιάζω
Αδιάφορος για το πόσο η γη θα γυρίζει ακόμη.
Νίκος Μυλόπουλος, «Στων μηρών τις παλιές προφητείες» (Εκδόσεεις Παρέμβαση, 2025), σελ. 12.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου