ΡΙΖΕΣ

αφιερωμένο στον Μάρκο Μέσκο:

 

ΡΙΖΕΣ

Κάθε βράδυ
μορφὴ ποὺ μοῦ παίρνει τὸ μυαλὸ
ἡ μητέρα καὶ ἡ γῆς ἕνα
καραούλι ποὺ βιγλίζει τὴν Κατράνιτσα
καὶ τὸ αἷμα ποὺ κοχλάζει μὲ λυγμοὺς
στὸν φλεγόμενο ἀχυρώνα
καθὼς οἱ σιδερόφραχτοι
τραβᾶν τοὺς ὁμήρους στὰ Καϊλάρια.

Μαρμάρινη ὁ πόνος προτομὴ
σπουδαγμένου ἀντάρτη
ποὺ δὲν ἤξερε νὰ τρέχει
κι ἡ παράκληση σπαρμένη στὶς ραχοῦλες
γιορταστικὸ μνημόσυνο τοῦ Μάη
ἢ θεοτικὰ βιβλία καὶ κονίσματα
βγαλμέν᾿ ἀπὸ παλιὰ σεντούκια.

Καθὼς μπατανίζουν οἱ γυναῖκες
οἱ ἄντρες γυρίζουν ἀπ᾿ τὸ Σόροβιτς μὲ τὸ κέρδος τῆς μέρας
ἄχρηστη μονέδα τώρα·
ὁ πόνος μόνο ἀπαράλλαχτος
καθὼς ἀπὸ τὸν μόχθο καὶ τὸ αἷμα
οἱ νεκροὶ ριζώνουν μέσα μας.

Του Theo

Ένα ποίημα που έγραψε το 1981 ή 1982. Πρώτη ανάρτηση το 2014 στο: https://sarantakos.wordpress.com/2014/03/21/poems/