Ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της γενιάς του '70 και όχι μόνο, ο ποιητής Γιάννης Πατίλης συγκεντρώνει 50 και πλέον χρόνια ποιητικής δημιουργίας στον τόμο "Το σπασμένο είναι πιο ανθεκτικό (Ποιήματα 1970-2022)". Η προμετωπίδα και τα κοσμήματα του τόμου διά χειρός Ηρώς Νικοπούλου (Ηρώ Νικοπούλου).
"Ο ΓΑΜΟΣ
Κατέβηκε νερό πολύ, ξέθαψε τον νεκρό το ρέμα.
Στους δρόμους τον πάει, πλάι στ' αυτοκίνητα.
Τους τόπους θυμάται ο νεκρός, τα σφαιριστήρια.
Σ' αυτό τον στύλο έδενε το μηχανάκι. Εδώ χτύπησε.
Τον οδηγό θυμάται που 'κανε σαν παλαβός.
Ύστερα τον πατέρα του˙ τα κλάματα.
Τη μοναξιά μέσα στο φέρετρο.
Σάββατο βράδυ φτάνει ο νεκρός στη θάλασσα.
Την άλλη μέρα το πρωί βγαίνει στην Αίγινα.
Στρώνει τα ρούχα του, χτενίζει τα μαλλιά του.
Σήμερα έχει γάμο στη Σουβάλα."
[Από τη συλλογή "Κέρματα" (1980).]
"5.
Το λίγο απόγευμα κι αυτό θα τα 'χει παίξει
μπατιρημένο ανάμεσα στις πολυκατοικίες
σαν βυθισμένο καταδρομικό του βήτα παγκοσμίου
μήτε στον πάτο μήτε στον αφρό
Τι ευτυχείς δυστυχισμένοι μες στους φίκους
πλάι στις απλώστρες στις μεταλλικές ντουλάπες
κάπου ανάμεσα ορόφων δεύτερου και τρίτου
με τις οθόνες τους στο βάθος αναμμένες
σωσμένοι στις πυτζάμες τους ξανά"
[Από τη συλλογή "Ακτή Καλλιμασιώτη και άλλα ποιήματα" (2009).]
"ΧΦ VS EML
Τον γραφικό σου χαρακτήρα όταν κοιτάζω,
νιώθω το χέρι σου που κράταγε την πένα
από το χέρι να με πιάνει μπιστεμένα
και στην καρδιά σου να μ' αφήνει να το βάζω.
Δεν χρειαζόταν τι μου γράφεις να διαβάζω,
αρκεί που το 'βλεπα γραμμένο από σένα
και σαν μια τρίχα σου που ξέμεινε στη χτένα
σ' έφερνε ολόκληρη τριαντάφυλλο στο βάζο.
Μία φορά κι έναν καιρό! Πριν τα e-mail
με τα i-phone, τα φορητά και τα computer
σαν ετικέτες σε βαζάκια δίχως μέλι
νύχτα και μέρα με γραβάτα ή και με φούτερ
κατεψυγμένα ζωντανά απ' το τσιγκέλι
κοπάδια e-lovers να κρεμάν που δεν τα μέλει."
[Από τη συλλογή "Σονέτα με σημαία ευκαιρίας" (2022).]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου