Ποια γλώσσα στ’ αυτί σου ψιθυρίζει
Φθόγγους
απωθημένους;
Χαλίκια
σύμφωνα, φωνήεντα πιεσμένα
Στα στήθια σου κοχλάζουν.
Ποιο μέτρο
τα βήματά σου βρίσκουν;
Ποιος χτύπος
την καρδιά σου οδηγεί
Σε τόπους προσφιλείς,
οικείους,
Σε ίσκιους
δέντρων αγαπημένων;
Ποιο όνομα
το νου σου πλημμυρίζει;
Ποια
προσευχή τα μάτια σου θολώνει
Κι
ανηφορίζεις χάραμα στον Ελαιώνα;
Στα πόδια
σου της νύχτας η δροσιά.
Αξίζουν τόσα
βράδια ξοδεμένα,
Τόσες μέρες
άνυδρες,
Σ’ άδειο τραπέζι
μεσημέρι
Για να
φτάσεις στην άλλη μεριά;
Εδώ είναι τα
θαύματα:
Η πρώτη
καλημέρα,
Το ξύπνημα
με τον καφέ,
Η απρόσκλητη
στα χείλη μελωδία.
Το βλέμμα
στον προορισμό.
..............................................................................................
Πρώτη δημοσίευση στην ''Παρέμβαση'',
τχ. 176-177, Καλοκαίρι 2015.
Θ.Σαρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου