29.5.20

Τίτος Πατρίκιος – Επτά νέα ποιήματα

Οι δύο γείτονες
Η ακινησία μιας μόνο νύχτας του ύπνου
τροφοδοτεί την κίνηση όλης της άλλης μέρας
παρά την κρυφή της πλανερή γειτνίαση
με την παντοτινή ακινησία του θανάτου


Το πρόβλημα του τέλους
Η βασανιστική αναζήτηση ενός τέλους άρτιου, σωστού
μήπως και φτάσεις κάποτε ως την τελειότητα
έχει τον κίνδυνο ενός τέλους κλειστού και οριστικού
που αρνείται ν΄ανοιχτεί στην περιπέτεια μιας νέας αρχής

Το φως και το σκοτάδι
Το φως της μέρας όσο κι αν τυφλώνει
όλο κάτι καινούργιο αποκαλύπτει
της νύχτας το σκοτάδι παρά τις ηδονές του
σκεπάζει, προσωρινά ευτυχώς, τα πάντα.

Η ελπίδα
Ο πόνος να ΄ναι πρόσκαιρος
κι η αγάπη να ΄ναι αιώνια

Η απουσία
Όσο επιμένεις να την σκέφτεσαι με κάθε λεπτομέρεια
σημαίνει πως δεν πρόκειται να ξανάρθει.

Συναντήσεις
Εγκάρδιες συναντήσεις με γνωστούς ανθρώπους
με συμπεριφορές πάντα τις ίδιες
όμως το πρόσωπο βαθιά αλλαγμένο
απρόβλεπτες συναντήσεις με άλλους γνωστούς
με αλλαγμένες τις συμπεριφορές
αλλά το πρόσωπο αμετάλλαχτο.


Ο δρόμος και η ζωή
Ό,τι κι αν λέμε, ό,τι κι αν κάνουμε
ό,τι κι αν σιωπηλά ή φωναχτά αναψηλαφούμε
κάποιοι άλλοι, μικρά παιδιά ακόμα
θα ζήσουν τα ίδια χιλιοειπωμένα βάσανα
τις ίδιες απρόσμενες χαρές, θα προσπαθήσουν
ν΄ανοίξουν καινούργιους δρόμους παίρνοντας στην αρχή
έναν δρόμο που δεν διαφέρει πολύ απ΄τον δικό μας
και κάποτε αλλάζοντας, κάποτε ομορφαίνοντας
κάποτε ταλαιπωρώντας τη ζωή
ζωή με χίλια πρόσωπα, ζωή μοναδική
ζωή δική μας και των άλλων


(Φλεβάρης – Μάιος 2020)

Δεν υπάρχουν σχόλια: