Ο Κωστής Παπακόγκος, απών απ' τον καιρό της ωραίας και μοιραίας δεκαετίας του 1960, ζει και δημιουργεί στη Σουηδία. Στον μισό αιώνα που πέρασε έχει γράψει ποίηση, μυθιστόρημα και βιογραφία (όπως του Άρη Βελουχιώτη και του Μάρκου Βαφειάδη), όλα σε δυο γλώσσες, και έχει μεταφράσει στα σουηδικά την ποίηση του Νίκου Καρούζου. Φέτος, από τις Εκδόσεις Μανδραγόρας κυκλοφορεί το νέο βιβλίο του, Η έβδομη λιαχτίδα. Πρόκειται για μια εμβληματική συλλογή 255 τρίστιχων, από τα πιο εξοικονομημένα και άμεσα ποιητικά του αποστάγματα, εδώ
αποκρυσταλλωμένα ορόσημα μιας μοναχικής πορείας ζωής και ιχνηλασίας θανάτου. Κάπως έτσι ερμηνεύεται και το σύμβολο της απόκρυφης «έβδομης αχτίδας» σε πολλές παραδόσεις από την αρχαιότητα έως τη λεγόμενη «Νέα Εποχή» του εικοστού αιώνα: λύτρωση, δικαίωση, ελευθερία απ' τη ζωή – ή μήπως timor mortis; Όπως και να 'χει, είτε του ύψους οδεύει ο ποιητής είτε του βάθους, η δεσπόζουσα θεματική κλίση της συλλογής του υπαινίσσεται «τέλος ενόψει», τέλος πορείας με το τέλος της μέρας – από το πρώτο του κιόλας τρίστιχο:
Μέσα στον ταπεινό μου οβολό είμαι
κι είν' ώρα να τον θέσω στην παλάμη σου
με υπέρτατη τιμή, ψυχοπομπέ μου.
https://diastixo.gr/kritikes/poihsh/3123-evdomi-liaxtida
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου