Ο συνοπτικός απολογισμός τον οποίο διάβασα, πριν την ανάγνωση των "σκεπτικών βράβευσης":
Ενώπιον της κριτικής επιτροπής τέθηκαν 172 συνολικά υποψήφια για βράβευση έργα τα οποία εκδόθηκαν κατά το 2021, έναντι 134 το 2020· σημαντική ασφαλώς αύξηση η οποία ωστόσο δεν αντιστοιχεί σε μια θετική –ποιοτική– διαφοροποίηση των μέσων όρων, ούτε της λογοτεχνικής αξίας ούτε της αισθητικής εικόνας και της τυπογραφικής μορφής των βιβλίων. Σε καθεμιά από τις πέντε ειδολογικές κατηγορίες ξεχώρισαν παρ’ όλα αυτά ορισμένα καλά βιβλία, ίσης ή σχεδόν ίσης αξίας, με αποτέλεσμα να καταστεί η κατάταξή τους ιδιαίτερα δύσκολη· γεγονός που κατοπτρίζεται και στις κατά πλειοψηφίαν, σε όλες τις κατηγορίες, αποφάσεις της κριτικής επιτροπής.
Η κριτική επιτροπή, την οποία αποτελούσαν οι Παντελής Βουτουρής, Αλέξης Ζήρας, Μαίρη Κουτσελίνη, Αριστοτέλης Σαΐνης, Ιουλία Χατζηπαναγιώτη, αποφάσισε να απονείμει τα εξής βραβεία:
– Ποίηση: Μαρία Καντ (Καντωνίδου), "Stanza", Gutenberg)
– Μυθιστόρημα: Κώστας Λυμπουρής, "Αθαλάσσα", Το Ροδακιό
– Διήγημα-Νουβέλα: Αντώνης Μπαλασόπουλος, "Ο Κύβος και άλλες ιστορίες", 24 Γράμματα
Μελέτη - Δοκίμιο: Βασιλική Σελιώτη, "Λογοτεχνία και τραύμα. Το 1974 στην κυπριακή και ελλαδική λογοτεχνία", Επίκεντρο
Νέου λογοτέχνη: Μιχάλης Μαυροθέρης, "Μαύρη θάλασσα", Χάβρα
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα στη θεματική των βιβλίων, είναι φανερό ότι το θέμα της εισβολής-κατοχής δεν είναι πια πρωτεύον και όπου εμφανίζεται λειτουργεί συνήθως στο επίπεδο της μεταφοράς και των υποδηλώσεων. Φαίνεται ότι στους νεότερους ιδίως συγγραφείς οι κληρονομημένες τραυματικές παραστάσεις υποκαθίστανται από άλλες, σύγχρονες, άμεσα βιωματικές και υπαρξιακές ανησυχίες. Όσο απομακρυνόμαστε χρονολογικά από το 1974 το τραύμα εσωτερικεύεται, απωθείται σε εσωτερικά στρώματα και εκφέρεται με ένα λόγο περισσότερο κρυπτικό, ασυνεχή και θραυσματικό.
Από τον "τοίχο" του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου