Η μπαλάντα για τα καλά παιδιά
Παιδάκια,πάντοτε ν’ακούτε τους γονείς σας
που θέλουν μόνο το δικό σας το καλό.
Να λέτε «ευχαριστώ»,»παρακαλώ»,
να μην υψώνετε τον τόνο της φωνής σας.
Ποιοί είν’ αυτοί που μας μαθαίνουν τρόπους,
που μας μαθαίνουν νά’μαστε ευγενείς;
Μονάχα οι καλοί μας οι γονείς
για να μας κάνουνε σωστούς ανθρώπους.
Όλα στο σπίτι σαν ρολόι ρυθμισμένα.
Ο μπαμπάς όλη μέρα στη δουλειά.
Η μαμά τινάζει στο μπαλκόνι τα χαλιά
κι ύστερα στρώνει τα κρεβάτια ένα ένα.
Συνήθως βλέπουν τηλεόραση τα βράδια,
καμιά φορά πηγαίνουν σινεμά.
Κάποτε μένει μονή η μαμά
και μας κακομαθαίνει με τα χάδια.
Λείπει τότε ο μπαμπάς στο καφενείο
εκεί που πάνε οι άντρες μοναχοί.
Παίζουνε πρέφα, λεν αστεία,χι,χι,χι
καμιά φορά ξεχνιούνται ως τις δύο.
Τις Κυριακές μας έρχονται επισκέψεις.
Βγάζει η μαμά καφέδες και γλυκά.
Οι άντρες συζητούν πολιτικά
και οι γυναίκες: «αύριο τι θα μαγειρέψεις;».
Έτσι τα βρήκαμε, πάππου προς πάππου
και-προς Θεού-μην τα πειράξεις,πα,πα,πα!
Ακολουθείστε τα γνωστά τα πρότυπα
να φτάσετε κι εσείς μια μέρα κάπου.
Χιλιάδες πειρασμοί είναι κοντά σας,
σεξ και πορνό και ντίσκο και χασίς.
Μακριά, παιδιά, να κρατηθείτε εσείς,
να μην ακούτε παρά μόνο το μπαμπά σας.
Λοιπόν, παιδάκια, σεβασμό προς τους γονείς σας
που θέλουν μόνο το δικό σας το καλό.
Πάντα και πάντα:»ευχαριστώ»,»παρακαλώ»,
και μην υψώνετε τον τόνο της φωνής σας.
Το κακό κορίτσι
Η Βίκυ λέει λόγια κακά
που δεν μπορώ να σας τα πω.
Όλο γελά:κα,κα,κα,κα,
κι όλο μας λέει:βρακί-πωπό.
που δεν μπορώ να σας τα πω.
Όλο γελά:κα,κα,κα,κα,
κι όλο μας λέει:βρακί-πωπό.
Είναι το πιο κακό παιδί,
καθόλου δεν την αγαπώ.
Όπου βρεθεί κι όποιον να δει,
αμέσως λέει:βρακί-πωπό.
καθόλου δεν την αγαπώ.
Όπου βρεθεί κι όποιον να δει,
αμέσως λέει:βρακί-πωπό.
Έχει κι ένα αυστηρό μπαμπά
που όλο τη δέρνει – πω,πω,πω,πω.
Μ’ αυτή δε χαμπαρίζει,μπα!
Και ξαναλέει:βρακί-πωπό.
που όλο τη δέρνει – πω,πω,πω,πω.
Μ’ αυτή δε χαμπαρίζει,μπα!
Και ξαναλέει:βρακί-πωπό.
Οι άθλοι του Ηρακλέους.
Ήτανε ένα μικρό κουκλί
που το φωνάζαν Ηρακλή
ενούς χρονού, τριάντα κιλά
κι ένα αυτοκίνητο κυλά.
Τριώ χρονώ ήτανε όντως
ένας αληθινός Τζιμ Λόντος.
‘Ηξερε τζούντο και καράτε
συγχρόνως σπούδαζε στα ΚΑΤΕ,
αλλά στα γράμματα ατυχώς
ήταν κουμπούρας ο φτωχός.
Όπως θεριό με τέτοια μπράτσα,
νωρίς νωρίς βγήκε στην πιάτσα.
Λύγιζε σίδερα, αλυσίδες,
κι έδερνε αράδα πασοκτσήδες.
Έπνιξε και πεντέξι φίδια
κι αμέσως λέει «φέρτε απ’ τα ίδια!»
Έτρωγε ογδόντα αυγά μελάτα
κι ογδόντα παγωτά κασάτα.
Μια μέρα έπνιξε – ω, λα, λα –
σαρανταοχτώ κοτόπουλα.
(Αυτά που είπαν Στυμφαλίδες
οι Όμηροι κι οι Σοφοκλήδες).
Μπροστά του όλοι στέκαν σούζα.
Κι όταν πλημμύρισε η χαβούζα
κι είδαν με τίποτα δεν κλει,
φωνάξανε τον Ηρακλή.
Επάλεψε σκληρά, σα σκύλος,
όπως τα γράφει κι ο Αισχύλος.
Σαράντα μέρες και σαράντα
νύχτες, καθάρισε τα πάντα.
Του φώναζαν «Γεια σου μπουλντόζα».
Κι αυτός σεμνός, χωρίς καν πόζα.
(Α, τέτοιους άθλους, τόσα κλέη,
δε γνώρισε ούτε ο Κάσιους Κλαίη).
Ήρωες τέτοιους βγάζει η Ελλάδα
χιλιάδες χρόνια τώρα αράδα,
κορμιά όλο νιάτα και υγεία
μαζί με κόπρους του Αυγεία.
Αυτό παιδιά μου θα πει ΕΛΛΑΣ
ίχι άρτζι μπούρτζι και λουλάς.
Αίνιγμα
Έβλεπα προχτές το γιό της
ήτανε πάνω στο γιώτ της
και φορούσε το μαγιό της
κι έτρωγε μια κρέμα «Γιώτης»
Ήταν τάχα ο Παναγιώτης;
ήτανε πάνω στο γιώτ της
και φορούσε το μαγιό της
κι έτρωγε μια κρέμα «Γιώτης»
Ήταν τάχα ο Παναγιώτης;
Απάντηση:
Ναι, ήταν ο γιος
της Πενταγιώτισσας
Ο Μανούσος Φάσσης γεννήθηκε στην πόλη Λούντ της Σουηδίας από γονείς μετανάστες. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων και Παιδαγωγικά, επί τέσσερα χρόνια, στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλας, όπου έκανε και τη διδακτορική του διατριβή με θέμα: «Αγωγή του ποιητικού λόγου στην προσχολική ηλικία».
Η ευρύτατη γλωσσομάθειά του (που του επιτρέπει να κινείται άνετα σε έξι τουλάχιστον γλώσσες, αγγλικά, σουηδικά, πορτογαλικά, ισπανικά, τουρκικά και φυσικά ελληνικά) τον οδήγησε από πολύ νωρίς σε συγκριτικές έρευνες γύρω από το παιδικό λαϊκό τραγούδι και ήδη έχει συγκεντρώσει πλούσιο υλικό που παραμένει μέχρι στιγμής αδημοσίευτο.
Αδημοσίευτο, άλλωστε, παραμένει και το πρωτότυπο ποιητικό έργο του Φάσση που αποτελείται από τις συλλογές: «Τα Ανώμαλα Ρήματα», «Τα Ρομαντικά και τα Εγκόσμια», «Ελεγείες και Σάτυροι», «Τα τραγούδια της Μαρκέλλας», «Το Φανταιζί», καθώς και το πεζό «La Pietra del Gran Sol». Μια ανθολογία του με λαϊκά παιδικά τραγούδια της Πορτογαλίας και της Αγκόλας, θα κυκλοφορήσει σύντομα στις εκδόσεις μας.
Ο Μανούσος Φάσσης είναι μόνιμα εγκατεστημένος στην πόλη Κιρούνα της Βόρειας Σουηδίας και εργάζεται ως υποδιευθυντής του τοπικού παιδικού σταθμού που ανήκει στο Δήμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου