Θεόδωρος Μπασιάκος, Τέσσερα ποιήματα

ΟΧΙ

" Ό χ ι ! "
(Blaise Cendrars)

Όχι! Και πάλι όχι!

Δεν έχω ούτε και θέλω μαζί σας πάρε-δώσε.

Στην πίττα των μεγάλων έργων σας μερτικό, μερσί, να λείπει.
Απ' έξω, κάλλιο

με το σκυλολόϊ των πληβείων

να χάβω μύγες και να κάνω χάζι τις λακκούβες

στα σκαμμένα σταυροδρόμια -

οπού συχνά-πυκνά τσακίζουνε τ' αμάξια τους κι’ ενίοτε τα μούτρα τους 

οι μεθυσμένοι μας

και φυσικά οι τουρίστες, που διαβαίνουν με ύφος νέων αποικιοκρατών.

***

ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ

Οι μπουλντόζες είναι κάποτε κι' αυτές άρματα μάχης.

Οι εργολάβοι, γεράκια της λεγόμενης ανοικοδόμησης.
Εδώ ήταν χτες μια γειτονιά γραφική

Σήμερα, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης από μπετόν

συγκρότημα πολυτελών κατοικιών το λένε.

Άγγελοι εκτοπισμένοι στοιβάζονται εδωπέρα...

Τα ΙΧ τους είναι καροτσάκια αναπηρικά.

***

Η ΜΠΟΡΑ

Ρίχνει καρεκλοπόδαρα ο ουρανός.
Στράφτει

Μπουμπουνίζει

Χαλασμός Κυρίου.
Το τσαρδί μας στάζει

Φέρ' τη λεκάνη.
Μεθυσμένος ο γείτονας

στην βροχή, έξω,

τσίτσιδος

φοράει μόνο το σώβρακό του
(η κυρά του ξωπίσω του

πασκίζει μάταια να τον συμμαζέψει)

τώρα βγάζοντας και σώβρακο
βροντοτραγουδάει με την αγριοφωνάρα του:
"-Εμπρός της γης οι κολασμένοι..."
Ο σκύλος μας στο ντιβάνι αποκάτω

κρυμμένος - 

αρρεί πως αυτή 'ναι η συντέλεια του κόσμου.

***

ΝΤΑΣΒΙΝΤΑΝΙΑ

Όλη η Ιλιάς μαζί κι' η Οδύσσεια του 20ού αιώνα, σ' αυτά τα λόγια του Σβέϊκ:

"- Άμα τελέψει το νταβαντούρι, αδελφέ, έλα να με δεις. Θα με βρεις κάθε βράδυ μετά
τις έξι στην ταβέρνα 'Ου Καλίχα' στο Μπογίστιε..."

Το κόσκινο |