.jfif)
Κούλα Αδαλόγλου
Με εντυπωσίασε πολύ η δίδυμη νουβέλα της Λίλας Τρουλινού «Δίδυμη» με την προηγούμενη νουβέλα της «Χρυσοβαλάντη και Ονούφρης», εκδ. Περισπωμένη, 2023, με την οποία μοιράζεται και τον κοινό υπότιτλο Μεταμορφώσεις – αντλώ τα στοιχεία αυτά από το οπισθόφυλλο του
βιβλίου. Και στα δύο βιβλία έχουμε παιδιά με δύσκολη εφηβεία, από τη δική τους ιδιαιτερότητα αλλά που κυρίως την κάνουν δυσκολότερη εξωγενείς, πολιτισμικοί παράγοντες, προκαταλήψεις και ταμπού. Η Χρυσοβαλάντη και ο Ονούφρης εκεί, ο Μύρων εδώ.Η συγγραφέας προχωρεί σε ακόμη μεγαλύτερα βάθη της
ανθρώπινης ψυχής, και σκοτεινότερα. Παρ’ όλη τη σκοτεινότητα όμως, η αφήγηση
δεν βαραίνει. Το ύφος, η γλώσσα της Τρουλινού δίνουν τη χροιά σκοτεινού
παραμυθιού, που θέλγει και γοητεύει τον αναγνώστη. Στο αποτέλεσμα αυτό συντελεί
και η μείξη του πραγματικού με το φανταστικό και το μαγικό.
Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι η συγγραφέας, χρησιμοποιώντας
παρόμοιο πλαίσιο, παρόμοια υλικά θα έλεγα, με την προηγούμενη νουβέλα (έφηβοι
μαθητές, καθηγήτριες με κατανόηση, διαφορετικότητα των παιδιών, ιδιαιτερότητες
του κοινωνικού περίγυρου) καταφέρνει να δώσει κάτι εντελώς διαφορετικό, και
στους χαρακτήρες και στην αφήγηση.
Αν οι μεταμορφώσεις
της Χρυσοβαλάντης και του Ονούφρη αφήνουν ένα άνοιγμα ελπίδας, η σχέση του
Μύρωνα με την Αράχνη και τον μύθο της μοιάζει να οδηγεί τελεσίδικα στην τελική
του «μεταμόρφωση».
Να επισημάνω ότι
θεωρώ τη γραφή της Λίλας Τρουλινού από τις πιο ιδιαίτερες, ενδιαφέρουσες και
δυνατές στην πεζογραφία των ημερών μας.
[…] ο καιρός ήταν θαυμάσιος, αμμουδιά πρωί απόγευμα,
ηλιοθεραπεία, μπάνια, σέρφινγκ στην παραλία του Σταλού, ψάρεμα στα ανοικτά,
βουτιές στα νησάκια Θοδωρού, στριφτά πούρα παραγεμισμένα με καλής ποιότητας
μαριχουάνα, μπαράκια, κλάμπινγκ, σε λίγες μέρες ο Μύρων επέστρεψε στη Σχολή και
τέλειωσε τη χρονιά, τα δυο επόμενα έτη κύλησαν ήσυχα, χωρίς παρενοχλήσεις και
προβλήματα, την εβδομάδα εσώκλειστος και τα Σαββατοκύριακα στη Χρυσή Ακτή,
κληρονόμησε και τη ραπτομηχανή από την αποβιώσασα θεία Βγενιώ, και έραβε λινές
φορεσιές για τον Πέδρο Γκαρσία, έδινε κομμάτια και στο Παντός Καιρού, μια μέρα
συνάντησε εκεί τη Σμαραγδή, είχε να τη δει πάνω από δύο χρόνια, ¨Γιατί δεν
σπουδάζεις στο ΙΕΚ σχεδιαστής μόδας;», τον ρώτησε, «πλησιάζει η τελετή
αποφοίτησης, πρέπει να σκεφτείς τι θα κάνεις στο μέλλον»
(σ. 62, απόσπασμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου