Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //
Ελληνική πεζογραφία:
Ηλίας Μαγκλίνης «Η ανάκριση», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 144
Η Μαρίνα είναι μία οργισμένη καλλιτέχνις, μία ηδονοθήρας που πασχίζει να δραπετεύσει από την εμμονή της με τον σωματικό και ψυχικό βιασμό που υπέστη ο πατέρας της στα κολαστήρια της ΕΑΤ/ΕΣΑ. Καμβάς της τέχνης της και σάκος του μποξ το σώμα της, το οποίο βασανίζει η ίδια εξαιτίας των διατροφικών της διαταραχών. Όταν αποφασίζει να υποβάλει τον πατέρα της σε μια νέα άτυπη ανάκριση έρχεται η στιγμή της μεγάλης σύγκρουσης.
Μια ιδιότυπη ματιά στην Αθήνα του σήμερα, με αναδρομές στα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας.
Μια φρέσκια, σπαρταριστή, καθαρή ανάγνωση, καθόλου φορτισμένη πολιτικά, καθόλου νοσταλγική, καθόλου αφοριστική. Ο συγγραφέας δεν χαρίζεται σε κανέναν, ούτε σε βασανιστές, ούτε σε θύματα. Εξάλλου οι ήρωές του είναι συνεχώς και τα δύο: θύματα και βασανιστές.
Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Πορτοκαλάκη.
Μια ιδιότυπη ματιά στην Αθήνα του σήμερα, με αναδρομές στα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας.
Μια φρέσκια, σπαρταριστή, καθαρή ανάγνωση, καθόλου φορτισμένη πολιτικά, καθόλου νοσταλγική, καθόλου αφοριστική. Ο συγγραφέας δεν χαρίζεται σε κανέναν, ούτε σε βασανιστές, ούτε σε θύματα. Εξάλλου οι ήρωές του είναι συνεχώς και τα δύο: θύματα και βασανιστές.
Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Πορτοκαλάκη.
Μάκης Τσίτας «Μάρτυς μου ο Θεός», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 280
Τον λένε Χρυσοβαλάντη και σ’ αυτό το βιβλίο μάς αφηγείται, με πολύ χιούμορ και σουρεαλιστικές πινελιές, την πονεμένη ιστορία του. Είναι πενήντα ετών, αγαθός και θεοσεβούμενος, και ζει στην Αθήνα λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από εργοδότες, κληρικούς, γυναίκες, ακόμα και από την ίδια του την οικογένεια. Είναι άνεργος κι αυτό κάνει το δράμα του διπλό, καθώς όλοι γύρω του έχουν δουλειές και μάλιστα καλοπληρωμένες – βρισκόμαστε στην εποχή της επίπλαστης ευμάρειας. Λατρεύει τις γυναίκες κι ας μιλάει με απόλυτο τρόπο γι’ αυτές, αγαπάει τους συνανθρώπους του κι ας καταφέρεται διαρκώς εναντίον των ξένων…
Ο Μάκης Τσίτας γράφει σε πρώτο πρόσωπο για τη ζωή ενός ανθρώπου που παραπαίει ανάμεσα στο μεγαλείο και την κατάντια, στην αγάπη και το μίσος, με μεγάλη διορατικότητα για την κρίση που ενέσκηψε κατόπιν στην Ελλάδα.
Ο Μάκης Τσίτας γράφει σε πρώτο πρόσωπο για τη ζωή ενός ανθρώπου που παραπαίει ανάμεσα στο μεγαλείο και την κατάντια, στην αγάπη και το μίσος, με μεγάλη διορατικότητα για την κρίση που ενέσκηψε κατόπιν στην Ελλάδα.
Φωτεινή Ναούμ «Ο διαχειριστής», εκδ. Κύφαντα, σελ. 210
Διαχειριστής στην ιδιότητα. Στο δυάρι του τρίτου ορόφου. Στην πίσω πλευρά. Θέα στον φωταγωγό. Ήσυχη θέα. Απόμακρη και ανεπηρέαστη από τη βοή του δρόμου. Ένα μικρό παράθυρο στην κουζίνα. Κάθεται τις νύχτες σιωπηλός και καπνίζει το τσιγάρο του. Φτηνό τσιγάρο. Ό,τι βρει. Δεν έχει κολλήματα με μάρκες και ιστορίες. Τσιγάρο νά ‘ναι. Νικοτίνη να μπαίνει, καπνός να βγαίνει.
“Ο διαχειριστής” είναι μια “μελέτη” της μοναξιάς του σύγχρονου ανθρώπου. Μικρά ανήλιαγα διαμερίσματα, αποπνικτικά, σχέσεις τυπικές με ανθρώπους αποξενωμένους, απόμακρες. Και η νικοτίνη παρηγοριά για κάποιους. Για άλλους το μαγείρεμα. Υπάρχει ελπίδα; Πώς οι σχέσεις των ηρώων της νουβέλας της Φωτεινής Ναούμ θα οδηγηθούν στο φως, έστω αυτό που μπαίνει από έναν φωταγωγό;
“Ο διαχειριστής” είναι μια “μελέτη” της μοναξιάς του σύγχρονου ανθρώπου. Μικρά ανήλιαγα διαμερίσματα, αποπνικτικά, σχέσεις τυπικές με ανθρώπους αποξενωμένους, απόμακρες. Και η νικοτίνη παρηγοριά για κάποιους. Για άλλους το μαγείρεμα. Υπάρχει ελπίδα; Πώς οι σχέσεις των ηρώων της νουβέλας της Φωτεινής Ναούμ θα οδηγηθούν στο φως, έστω αυτό που μπαίνει από έναν φωταγωγό;
Νίκος Νικολάου- Χατζημιχαήλ «Φυσορρόος», εκδ. Βακχικόν, σελ. 188
Τα καλύτερα διηγήματα του συγγραφέα, από τα πιο συγκλονιστικά που έχουν γραφτεί για τη δεύτερη μεγάλη συμφορά που έπληξε τον ελληνισμό, δηλαδή την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ένα αντιπολεμικό παραλήρημα ενός βαριά τραυματισμένου του ’74. Η μάνα του αγνοούμενου που χάνει τα λογικά της και “γυρίζει” στο χωριό της με έναν συγκλονιστικό τρόπο, και σε άλλο ο ορισμός της εσχάτης προδοσίας, μέσα από τα κλειδιά ενός σταυρόλεξου. Ένας γέρο-γητευτής προσπαθεί με γητειές να σβήσει την τούρκικη σημαία στον Πενταδάκτυλο. Ένα σπαρακτικό διήγημα για τις 37 ημέρες που πέρασε ο πατέρας του συγγραφέα στην κόλαση των βασανιστηρίων του Αττίλα. Η περιγραφή της Αμμοχώστου, της πόλης φάντασμα, μέσα από τα μάτια ενός παπαγάλου ο οποίος “ξεχάστηκε” εκεί, ενώ οι κάτοικοι την εγκατέλειψαν για να σωθούν. Τέλος, άλλα διηγήματα της αθωότητας, τρυφερά, αληθινά, έξυπνα, ακόμα και μαθηματικά αποφορτίζουν εντελώς το κλίμα της πρώτης ενότητας.
Φυσορρόος: λέξη συνθηματική, που λέγεται από γητευτή για εκδίωξη κάποιου κακού (από το φυσώ+ρέω).
Φυσορρόος: λέξη συνθηματική, που λέγεται από γητευτή για εκδίωξη κάποιου κακού (από το φυσώ+ρέω).
Πάνος Γιαλίτσης «Ο βάτραχος», εκδ. Βακχικόν, σελ. 548
Ο Πολ, ένας χρεοκοπημένος και χωρισμένος άντρας, κάθε απόγευμα δραπετεύει από ένα επώδυνο παρελθόν, καθώς ακούει στο παγκάκι ενός άλσους, με αμείωτο ενδιαφέρον, μια παράδοξη ιστορία από έναν αινιγματικό και μοναχικό συγγραφέα. Μια μέρα, ο συγγραφέας εξαφανίζεται μυστηριωδώς προτού τελειώσει την ιστορία του, αφήνοντας στον Πολ τον σκύλο του. Για τους επόμενους δέκα μήνες, ο Πολ πηγαίνει καθημερινά στο ίδιο σημείο για να συναντήσει τον παράξενο άντρα, να του επιστρέψει τον σκύλο και να μάθει το τέλος της ιστορίας. Μιας ιστορίας καθοριστικής για το μέλλον του αλλά και το παρελθόν του.
Κώστας Γραμματικόπουλος «Τρεις ευχές», εκδ. Βακχικόν, σελ. 194
Στη μεταπολίτευση, με την Ελλάδα ακόμα ρημαγμένη από τις πολιτικές διαφορές αλλά και τις κοινωνικές ανισότητες, τρεις φίλοι-ήρωες της καθημερινής ζωής κάνουν όνειρα-διαβατήρια για ένα καλύτερο μέλλον, τα οποία όμως χάνονται και σβήνουν αργά όσο οι ανθρώπινες σχέσεις δείχνουν τη διαστρεβλωμένη τους αντανάκλαση στον κόσμο που ζουν.
Στις “Τρεις ευχές” του Κώστα Γραμματικόπουλου, όλοι βγαίνουν από τον δρόμο τους και όλοι πρέπει να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Να τη δομήσουν και να την ξαναχάσουν σε συνεχόμενο στρόβιλο από συναισθήματα και χαοτικές ανθρώπινες σχέσεις.
Και μέσα σε όλα αυτά, ένας σαλός μαγικός βοηθός που γνωρίζει εξαρχής τι πρόκειται να γίνει. Ψυχανεμίζεται την αλήθεια και τολμά να τη φωνάξει. Αλλά σε μιαν Ελλάδα αποπροσανατολισμένη, τέτοιες αληθινές φωνές έχουν το μειονέκτημα να μην ακούγονται και να χάνονται.
Από την αρχή μέχρι το τέλος της ιστορίας μας, η μόνη αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος κάθε άλλο παρά το τέλειο ον είναι της δημιουργίας. Τρωτός και αδύναμος, μαστίζεται από την καθημερινότητα και χάνεται πριν ξανασταθεί στα πόδια του και πριν χαθεί για μια ακόμη φορά με την πρώτη αφορμή.
Στις “Τρεις ευχές” του Κώστα Γραμματικόπουλου, όλοι βγαίνουν από τον δρόμο τους και όλοι πρέπει να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Να τη δομήσουν και να την ξαναχάσουν σε συνεχόμενο στρόβιλο από συναισθήματα και χαοτικές ανθρώπινες σχέσεις.
Και μέσα σε όλα αυτά, ένας σαλός μαγικός βοηθός που γνωρίζει εξαρχής τι πρόκειται να γίνει. Ψυχανεμίζεται την αλήθεια και τολμά να τη φωνάξει. Αλλά σε μιαν Ελλάδα αποπροσανατολισμένη, τέτοιες αληθινές φωνές έχουν το μειονέκτημα να μην ακούγονται και να χάνονται.
Από την αρχή μέχρι το τέλος της ιστορίας μας, η μόνη αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος κάθε άλλο παρά το τέλειο ον είναι της δημιουργίας. Τρωτός και αδύναμος, μαστίζεται από την καθημερινότητα και χάνεται πριν ξανασταθεί στα πόδια του και πριν χαθεί για μια ακόμη φορά με την πρώτη αφορμή.
Μελέτες/ Δοκίμια:
Βασίλης Παπαδόπουλος «Διπλωματία και Ποίηση, η περίπτωση του Γιώργου Σεφέρη, εκδ. Ίκαρος, σελ. 448
Ο Πρέσβης και συγγραφέας Βασίλης Παπαδόπουλος παρουσιάζει στο δοκίμιο αυτό τον Γιώργο Σεφέρη από μια πρωτότυπη σκοπιά, δίνοντας έμφαση στον διπλωμάτη Σεφέρη και στον τρόπο που η καριέρα του επηρέασε τη λογοτεχνική του δημιουργία.
Αρχικά αναφέρεται με απλό και εύληπτο τρόπο στην ποίησή του, ενώ στη συνέχεια στην υπηρεσιακή του πλευρά, στη δύσκολη σχέση του με το Υπουργείο Εξωτερικών και τους πολιτικούς, με τα μόνιμα παράπονά του, όπως ότι η διπλωματική καριέρα δεν του επέτρεπε να ασχοληθεί επαρκώς με την ποίηση.
Κατόπιν, αντίθετα, εξετάζει με ποιο τρόπο το επάγγελμά του τον βοήθησε στην ποιητική δημιουργία και κάνει αναφορά και σε άλλους διπλωματικούς-λογοτέχνες, επτά από τους οποίους έχουν τιμηθεί με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, όπως ο Pablo Neruda (Χιλή) και ο Saint-John Perse (Γαλλία). Ανιχνεύει επίσης στα ποιήματα του Σεφέρη το αποτύπωμα και την επίδραση της διπλωματικής του καριέρας, στις δύσκολες εποχές που έζησε.
Τέλος αναλύει την υπηρεσιακή γλώσσα του Σεφέρη σε σχέση με την ποιητική του γλώσσα και παραθέτει αποχαρακτηρισμένα έγγραφα και τηλεγραφήματά του, από όλες τις θέσεις που υπηρέτησε ως διπλωμάτης, μετά από έρευνα στο ιστορικό Αρχείο του -Υπουργείου Εξωτερικών. Εντοπίζονται οι διαφορές και τα κοινά σημεία της γλώσσας και του ύφους του, που παραμένουν και στις δύο περιπτώσεις λιτά, δωρικά και περιεκτικά. Σεφερικά.
Αρχικά αναφέρεται με απλό και εύληπτο τρόπο στην ποίησή του, ενώ στη συνέχεια στην υπηρεσιακή του πλευρά, στη δύσκολη σχέση του με το Υπουργείο Εξωτερικών και τους πολιτικούς, με τα μόνιμα παράπονά του, όπως ότι η διπλωματική καριέρα δεν του επέτρεπε να ασχοληθεί επαρκώς με την ποίηση.
Κατόπιν, αντίθετα, εξετάζει με ποιο τρόπο το επάγγελμά του τον βοήθησε στην ποιητική δημιουργία και κάνει αναφορά και σε άλλους διπλωματικούς-λογοτέχνες, επτά από τους οποίους έχουν τιμηθεί με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, όπως ο Pablo Neruda (Χιλή) και ο Saint-John Perse (Γαλλία). Ανιχνεύει επίσης στα ποιήματα του Σεφέρη το αποτύπωμα και την επίδραση της διπλωματικής του καριέρας, στις δύσκολες εποχές που έζησε.
Τέλος αναλύει την υπηρεσιακή γλώσσα του Σεφέρη σε σχέση με την ποιητική του γλώσσα και παραθέτει αποχαρακτηρισμένα έγγραφα και τηλεγραφήματά του, από όλες τις θέσεις που υπηρέτησε ως διπλωμάτης, μετά από έρευνα στο ιστορικό Αρχείο του -Υπουργείου Εξωτερικών. Εντοπίζονται οι διαφορές και τα κοινά σημεία της γλώσσας και του ύφους του, που παραμένουν και στις δύο περιπτώσεις λιτά, δωρικά και περιεκτικά. Σεφερικά.
Αλεξάνδρα Ρασιδάκη «Υπό Ρομαντική οπτική» Γερμανικός Ρομαντισμός και Γεώργιος Βιζυηνός, εκδ. Άγρα, σελ. 432
Οι Ρομαντικοί κηρύσσουν την πρωτοκαθεδρία της τέχνης απέναντι σε κάθε άλλη έκφανση του πνευματικού η κοινωνικού βίου, την ορίζουν ως το χώρο της απόλυτης ελευθερίας του ατόμου. Ωστόσο, ο γερμανικός Ρομαντισμός δεν νοείται μόνο ως λογοτεχνικό η καλλιτεχνικό κίνημα, αλλά αυτοπροσδιορίζεται ως καινοτόμος τρόπος ζωής, σκέψης και δημιουργίας. Ο εκρομαντισμός του κόσμου, στον οποίο καλούν οι Γερμανοί ρομαντικοί, είναι μια επανάσταση του πνεύματος, που αφορά όλες τις πτυχές της διανόησης και δημιουργίας. Οι ρομαντικοί διαπλάθουν τον κόσμο όχι αλλάζοντάς τον, αλλά προσκαλώντας σε μια διαφορετική πρόσληψή του.
Πίσω από το χαριτωμένο και συχνά ευτράπελο προσωπείο της ρομαντικής μυθοπλασίας κρύβεται ένα ρηξικέλευθο πρόγραμμα, μια προγραμματική αντιπρόταση στην απογοητευμένη κοσμοαντίληψη του Διαφωτισμού, η εξύμνηση της προσωπικής ελευθερίας και αυτοδιάθεσης και μια δριμύτατη κριτική στις κοινωνικές συμβάσεις της εποχής. Ο γερμανικός Ρομαντισμός συνομιλεί και διαφοροποιείται από τα συμφραζόμενα της εποχής του και θέτει προβληματισμούς που θα απασχολήσουν τη θεωρία και τη λογοτεχνία του 20ού αιώνα.
Τη βαθιά καινοτόμα ρομαντική οπτική γωνία στον κόσμο και τα πράγματα παρουσιάζει αυτή η μελέτη, η οποία φιλοδοξεί να εισαγάγει τον Έλληνα αναγνώστη στις θεωρητικές αρχές και τους φιλοσοφικούς / ποιητολογικούς προβληματισμούς, καθώς και στις βασικές θεματικές και τους τρόπους γραφής των Γερμανών ρομαντικών.
Ως παράδειγμα της διαχρονικότητας του Ρομαντισμού, προτείνεται μια θεώρηση των κειμένων του Γεώργιου Βιζυηνού “υπό ρομαντική οπτική γωνία”, η σκιαγράφηση μιας εκλεκτικής συγγένειας. Η γοητεία του θαυμαστού, τα απραγματοποίητα ταξίδια και οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, η αρχή της υπέρβασης και της ερμηνείας, που απαντούν στα κείμενα του Βιζυηνού, συνθέτουν το καθοριστικό για το έργο του σχήμα της διαρκούς εναλλαγής μεταξύ προσδοκίας και απογοήτευσης – την αέναη κίνηση του εκκρεμούς της ρομαντικής ειρωνείας.
Πίσω από το χαριτωμένο και συχνά ευτράπελο προσωπείο της ρομαντικής μυθοπλασίας κρύβεται ένα ρηξικέλευθο πρόγραμμα, μια προγραμματική αντιπρόταση στην απογοητευμένη κοσμοαντίληψη του Διαφωτισμού, η εξύμνηση της προσωπικής ελευθερίας και αυτοδιάθεσης και μια δριμύτατη κριτική στις κοινωνικές συμβάσεις της εποχής. Ο γερμανικός Ρομαντισμός συνομιλεί και διαφοροποιείται από τα συμφραζόμενα της εποχής του και θέτει προβληματισμούς που θα απασχολήσουν τη θεωρία και τη λογοτεχνία του 20ού αιώνα.
Τη βαθιά καινοτόμα ρομαντική οπτική γωνία στον κόσμο και τα πράγματα παρουσιάζει αυτή η μελέτη, η οποία φιλοδοξεί να εισαγάγει τον Έλληνα αναγνώστη στις θεωρητικές αρχές και τους φιλοσοφικούς / ποιητολογικούς προβληματισμούς, καθώς και στις βασικές θεματικές και τους τρόπους γραφής των Γερμανών ρομαντικών.
Ως παράδειγμα της διαχρονικότητας του Ρομαντισμού, προτείνεται μια θεώρηση των κειμένων του Γεώργιου Βιζυηνού “υπό ρομαντική οπτική γωνία”, η σκιαγράφηση μιας εκλεκτικής συγγένειας. Η γοητεία του θαυμαστού, τα απραγματοποίητα ταξίδια και οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, η αρχή της υπέρβασης και της ερμηνείας, που απαντούν στα κείμενα του Βιζυηνού, συνθέτουν το καθοριστικό για το έργο του σχήμα της διαρκούς εναλλαγής μεταξύ προσδοκίας και απογοήτευσης – την αέναη κίνηση του εκκρεμούς της ρομαντικής ειρωνείας.
Μαρτυρίες:
Σπύρος Ν. Πολλάλης «7 χρόνια president στο κολέγιο», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 272
Σε αυτό το βιβλίο περιγράφονται τα θέματα τα οποία απασχόλησαν και τα οποία διαχειρίστηκε ο Σπύρος Πολλάλης ως President την περίοδο 2010-2017 στο Κολλέγιο Αθηνών και στο Κολλέγιο Ψυχικού. Αναφέρονται σκέψεις, σχέδια, προσπάθειες και, διεξοδικά, τα πεπραγμένα. Στο παράρτημα παρατίθενται αποσπάσματα από ομιλίες στους μαθητές, στους καθηγητές, στις γενικές συνελεύσεις του Σωματείου του Ιδρύματος και σε άλλες εκδηλώσεις. Το βιβλίο αναφέρεται στην συγκεκριμένη αυτή περίοδο του Κολλεγίου, αλλά και σε επίκαιρα θέματα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα.
Βιβλία για παιδιά:
Carlo Goldoni «Πινόκιο», διασκευή: Κάρλο Σκαταλίνι, μετάφραση: Βαγγέλης Κατσιφός, εικονογράφηση: Τζουζέπε Μπραγκιρόλι, εκδ. Gema, σελ. 129
“Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κομμάτι ξύλο”.
Κάπως έτσι ξεκινάει η, αγαπημένη απ’ όλα τα παιδιά, αφήγηση της ιστορίας του Πινόκιο, ενός από τους πιο σημαντικούς ήρωες της λογοτεχνίας για παιδιά.
Οι περιπέτειες του διάσημου ξύλινου κούκλου, που επινόησε ο Κάρλο Κολόντι, έρχεται ξανά σε απλοποιημένη μορφή, από τον παιδαγωγό Κάρλο Σκαταλίνι, για όλα τα παιδιά, με ιδιαίτερη ευκολία στην ανάγνωση.
Στο τέλος του βιβλίου οι μικροί αναγνώστες θα βρουν πολύ διασκεδαστικά παιχνίδια και δραστηριότητες που ενισχύουν την κατανόηση του κειμένου.
Ένα κλασικό λογοτεχνικό έργο για παιδιά, που είναι μαζί βιβλίο και παιχνίδι.
Στην ίδια σειρά (“Τα εύκολα κλασικά”) κυκλοφορεί και ο “Ο Μικρός Πρίγκιπας” του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, πάντα σε διασκευή του Κάρλο Σκαταλίνι.
Κάπως έτσι ξεκινάει η, αγαπημένη απ’ όλα τα παιδιά, αφήγηση της ιστορίας του Πινόκιο, ενός από τους πιο σημαντικούς ήρωες της λογοτεχνίας για παιδιά.
Οι περιπέτειες του διάσημου ξύλινου κούκλου, που επινόησε ο Κάρλο Κολόντι, έρχεται ξανά σε απλοποιημένη μορφή, από τον παιδαγωγό Κάρλο Σκαταλίνι, για όλα τα παιδιά, με ιδιαίτερη ευκολία στην ανάγνωση.
Στο τέλος του βιβλίου οι μικροί αναγνώστες θα βρουν πολύ διασκεδαστικά παιχνίδια και δραστηριότητες που ενισχύουν την κατανόηση του κειμένου.
Ένα κλασικό λογοτεχνικό έργο για παιδιά, που είναι μαζί βιβλίο και παιχνίδι.
Στην ίδια σειρά (“Τα εύκολα κλασικά”) κυκλοφορεί και ο “Ο Μικρός Πρίγκιπας” του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, πάντα σε διασκευή του Κάρλο Σκαταλίνι.
Άννη Θεοχάρη «Ένας ελέφαντας το κάτι άλλο», εκδ. Ελληνοεκδοτική, σελ. 36
“Είναι στ’ αλήθεια τόσο ωραίο
να είσαι κάτι το σπουδαίο,
μέσα στα ζώα το πιο μεγάλο,
μα εγώ θα γίνω κάτι άλλο!”
Τραγουδάει ένας μικρός ελέφαντας…
Ποιος θα τον εμποδίσει και ποιος θα σταθεί στο πλάι του;
Μια ιστορία για τη μοναδικότητά μας και την πίστη στον εαυτό μας.
να είσαι κάτι το σπουδαίο,
μέσα στα ζώα το πιο μεγάλο,
μα εγώ θα γίνω κάτι άλλο!”
Τραγουδάει ένας μικρός ελέφαντας…
Ποιος θα τον εμποδίσει και ποιος θα σταθεί στο πλάι του;
Μια ιστορία για τη μοναδικότητά μας και την πίστη στον εαυτό μας.
Μαρία Καριωτάκη «Η περιπέτεια της Πλαστικούρας», εικονογράφηση: Μαρία Μανουρά, εκδ. Ελληνοεκδοτική, σελ. 112
Η Γη μας είναι πνιγμένη στα πλαστικά.
Η Πλαστικούρα έχει φροντίσει γι’ αυτό.
Χάρη στις πλαστικές δημιουργίες της,
είναι η πιο αγαπητή διασημότητα του κόσμου.
Μια μέρα, όμως, εξαφανίζεται.
Όλοι την αναζητούν… Εκείνη έχει παγιδευτεί σε έναν τόπο
όπου κανείς δεν τη θαυμάζει.
Εκεί συναντά τον Πέτρο και τη Λένα,
δυο παιδιά που τη φέρνουν αντιμέτωπη με τις συνέπειες
της αλόγιστης χρήσης του πλαστικού.
Θα καταφέρουν να την πείσουν ότι μπορούμε να ζήσουμε
και χωρίς συσκευασίες και πλαστικά μιας χρήσης;
Θα αλλάξει η Πλαστικούρα, για να σωθεί ο πλανήτης μας;
Η Πλαστικούρα έχει φροντίσει γι’ αυτό.
Χάρη στις πλαστικές δημιουργίες της,
είναι η πιο αγαπητή διασημότητα του κόσμου.
Μια μέρα, όμως, εξαφανίζεται.
Όλοι την αναζητούν… Εκείνη έχει παγιδευτεί σε έναν τόπο
όπου κανείς δεν τη θαυμάζει.
Εκεί συναντά τον Πέτρο και τη Λένα,
δυο παιδιά που τη φέρνουν αντιμέτωπη με τις συνέπειες
της αλόγιστης χρήσης του πλαστικού.
Θα καταφέρουν να την πείσουν ότι μπορούμε να ζήσουμε
και χωρίς συσκευασίες και πλαστικά μιας χρήσης;
Θα αλλάξει η Πλαστικούρα, για να σωθεί ο πλανήτης μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου