Μίλησε, μνήμη. Με μια ναμποκοφική προτροπή που στη δική του εργογραφία έχει αποκτήσει δομικό χαρακτήρα, ο Κώστας Μαυρουδής συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ποιητές-στυλίστες της ελληνικής λογοτεχνίας. Πέραν, όμως, του αισθητικού αποτελέσματος κάθε βιβλίου του, μια κομψοέπεια που δεν επιθυμεί να σε σαγηνεύσει επιφανειακά, είναι ο ποιητής που προστρέχει στο παρελθόν – σ΄αυτήν την πάντα ανερμήνευτη περιοχή της ανθρώπινης μικρο-ιστορίας. Κάπως έτσι, η μνήμη εκκινεί ως ένας μηχανισμός παραγωγής συμβάντων που τελέστηκαν σε άλλους χρόνους και μέσω της ποιητικής
φόρμας τούς δίδεται μια μορφή αχρονικότητας. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Andro μιλάει γι’ αυτά που ζούμε τώρα λόγω του ιού, για το αν θα μας αλλάξει ο ιός, για την Εκκλησία, τις εφόδους στα σούπερ μάρκετ και την επιβολή της οικονομίας. Αναπόδραστο: ακόμη κι αυτή η συνέντευξη έχει περάσει ήδη στο παρελθόν. Σε μια μικρή κυψέλη της μνήμης.
– Γράφετε σε έναν στίχο σας: «…ο χρόνος κινείται αντίστροφα/το ψωμί επιστρέφει στο αλεύρι». Σε ποια πρότερη κατάσταση μας πηγαίνει αυτός ο ιός;
Είναι στίχος ενός αφηγηματικού ποιήματος. Εκεί, ο ποιητής φαντάζεται τον χρόνο να κινείται ανάποδα, όπως στο rewind ενός βίντεο. Προσπαθεί να προσεταιριστεί το γεγονός, να επιστρέψει στο παρελθόν, αλλά διαψεύδεται. Αν θα θέλαμε αναγωγές της σημερινής συγκυρίας στην Ιστορία, μπορούμε να μιλήσουμε για τις μεγάλες μεσαιωνικές πανδημίες. Όμως δεν θα σύγκρινα τον τυφλό πανικό μιας προνεωτερικής εποχής με τις σημερινή ανησυχία, όπου τα επιστημονικά όπλα δημιουργούν παγκόσμια κινητοποίηση. Πιστεύω πως τότε, οι πληθυσμοί απέναντι στην πανώλη ζούσαν τον όλεθρο, αβοήθητοι, τραγικοί. Διάβαζα πρόσφατα ένα μικρό διήγημα του Γιενς Πέτερ Γιάκομπσεν (1847-1885). «Πανούκλα στο Μπέργκαμο». Αφορά την επιδημία του 1300 (δεν θυμάμαι ακριβώς το έτος, αλλά πρέπει να συμπίπτει με της Φλωρεντίας). Οι κάτοικοι φεύγουν πανικόβλητοι, καίνε την πόλη προσπαθώντας να καθαρίσουν τον αέρα. Καταφεύγουν σε σπηλιές, σε δάση, σε βουνά. Τολμώντας σήμερα συγκρίσεις με τους παλιούς λοιμούς ξέρουμε ότι υπερβάλλουμε. Η σκοτεινή μοίρα που μας επιβουλεύεται είναι ίδια, η κάθε ζωή έχει μοναδική αξία, αλλά η άμυνά μας και η παγκόσμια συσπείρωση διαφέρουν.
Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/apopsi/kostas-mavroudis-interview/?fbclid=IwAR2tlyThXmtkcLORt6hX_d80e5hcCzvW6At2_jWEBSvK0VbpoTIgnU_qlQk ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου