Απορείς με την πρώιμη άνοιξη
δεν τέλειωσε φωνάζεις ο χειμώνας
άφησε πίσω του μισές δουλειές
ημιτελείς συμφωνίες adagio σε λευκό τόνο.
Η άνοιξη πληγώνει τα βλέμματα
μπουμπουκιάζουν με το ζεστό φως
τα αισιόδοξα όνειρα τα σχέδια
βγαίνουν στα μπαλκόνια ξεχύνονται στο δρόμο.
Στα χαρακώματα των ημερών
αντιστέκονται οι σέχτες των ανέμων
αντιπερισπασμό κάνουν οι μπόρες μάταια.
Είν' αναπότρεπτη η έλευση της νέας εποχής.
Θ. Σαρ. / περ. Εντευκτήριο, τ. 105, Απρ.- Ιουν. 2014, σελ. 80.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου