Ο Γιώργος Χειμωνάς είναι ο συγγραφέας που -«σημαδεμένος εξαρχής με τη σφραγίδα της ιδιοφυΐας», σύμφωνα με τη διατύπωση του Δ.Ν. Μαρωνίτη- «βρίσκεται ανάμεσα στον μύθο και στην ιστορία, στην τελετουργία και στο τετελεσμένο γεγονός, στην πεζογραφία και στην ποίηση» και «έχει κάτι το αγγελικό αλλά και το δαιμονικό συνάμα. Είναι ένας εξερευνητής της αβύσσου», όπως έχει σημειώσει ο Παναγιώτης Μουλλάς.
Ο τόμος περιλαμβάνει άπαντα τα πεζά του Γιώργου Χειμωνά –Πεισίστρατος, Η εκδρομή, Μυθιστόρημα, Ο γιατρός Ινεότης, Ο γάμος, Ο αδελφός, Οι χτίστες, Τα ταξίδια μου, Ο εχθρός του ποιητή–, εισαγωγικά κείμενα του Ευριπίδη Γαραντούδη, της Μάρως Δούκα, του Γιώργου Βέλτσου και του Αλέξανδρου Ίσαρη, καθώς και Παράρτημα με αποσπάσματα κριτικών για το έργο του.
Η ορμητική επιστροφή του Γιώργου Χειμωνά
Οι εκδόσεις Πατάκη επανακυκλοφορούν άπαντα τα πεζά του Γιώργου Χειμωνά σε επιμέλεια Ελένης Κεχαγιόγλου, εμπλουτισμένα με κείμενα φίλων, κριτικά δοκίμια και φωτογραφικό υλικό με επιπλέον πληροφορίες.
Η ορμητική επιστροφή του Γιώργου Χειμωνά
Οι εκδόσεις Πατάκη επανακυκλοφορούν άπαντα τα πεζά του Γιώργου Χειμωνά σε επιμέλεια Ελένης Κεχαγιόγλου, εμπλουτισμένα με κείμενα φίλων, κριτικά δοκίμια και φωτογραφικό υλικό με επιπλέον πληροφορίες.
Γράφει η Τίνα Μανδηλαρά στη Lifo 3.4.2019
Aν το κείμενο, όπως το ήθελε ο Γιώργος Χειμωνάς, δεν είναι παρά ένα σώμα που δεν καταλήγει, τότε μένει ανοιχτό στον χρόνο για να διαβαστεί, να δοξαστεί ή να κατακρεουργηθεί, να επιστρέψει για να θυμίσει την αιώνια καταγωγή του.
Κάπως έτσι συμβαίνει με τα α-χρονικά γραπτά του Χειμωνά, που επανέρχονται για να μας τονίσουν το αιώνιο θάμβος τους στη συναστρία των ελληνικών γραμμάτων. Να δικαιώσουν αυτό που πάντοτε ήθελε να εξαιρεθεί και να θυμίσουν αυτό που πρόκειται να γίνει στο μέλλον.
Μονάχα έτσι μπορεί να διαιωνιστεί ο αμφίσημος λόγος του Ηράκλειτου ή των τραγικών, επιβεβαιωμένος από τις αντιφάσεις της Ιστορίας και τη συμπαντικότητα της ποιητικής μεταφοράς που εκείνος, σε ρόλο μάντη Τειρεσία ή προφήτη, είδε να σπαρταράει στο εσωτερικό του ελληνικού λόγου όχι ως κάτι αποστασιοποιημένο αλλά ολοζώντανο, βγαλμένο ως γέννα ή καθολική μοίρα.
«Θεωρώ τον εαυτό μου λαϊκό συγγραφέα» έλεγε για να θυμίσει την αυτονόητη θνητή καταγωγή του αυτός ο «θαυματοποιός του λαϊκού πανηγυριού», ο κατεργάρης μάγος.
Άλλωστε, το σωκρατικό δαιμόνιο, ο ερμητικός συμβολισμός του Ευριπίδη ή ο περιπαικτικός λόγος του Αισχύλου τις στιγμές της ύψιστης σοβαρότητάς τους δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας ατιθάσευτης μεταφοράς που τσίμπησε η χειρουργικής ακρίβειας πένα του γιατρού-αλχημιστή Χειμωνά με ιερό δέος και δεινότητα και την παρέδωσε στους ανώνυμους γείτονες ή στους ανυπεράσπιστους ασθενείς (σωμάτων ή λόγων): στην Ελισώ ή στον Καπετάν Λαμπρινό και τον σγουρομάλλη γιο του Μάνιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου