Στην Ελλάδα
πλειοψηφούν συντριπτικώς τα ερείπια
δεξιά κι αριστερά και μεταξύ αυτών πάλι ερείπια
όπως λογουχάρη οι Δελφοί
Ντέλφι για τους ξένους μας…
πλειοψηφούν συντριπτικώς τα ερείπια
δεξιά κι αριστερά και μεταξύ αυτών πάλι ερείπια
όπως λογουχάρη οι Δελφοί
Ντέλφι για τους ξένους μας…
Ψυχές σωφέρ ταλαιπωρούνται
πηγαίνοντας αμάξια μέσα από τοπία ονειρεμένα.
Θυμάμαι τώρα το σκληρό χρώμα της πλαγιάς
που το πατούσαν άσπρα αρνιά σαν μεθυσμένα.
Παντού πωλούνται οικόπεδα παντού
πωλούνται φάρμακα ακριβά για τις αρρώστιες που δεν ήρθανε ακόμα.
Ήδη οι «τυχεροί» και οι «έξυπνοι» ψάχνουν πυρετωδώς
μες στις αυριανές μας σκέψεις...
Ήδη αποθηκεύονται νέες πουστιές νέες ρουφιανιές και Δυστυχώς
ακόμα...
Δελφοί πού είναι λοιπόν οι γκάνγκστερς
που θα διανυκτερεύσουνε στα μπιχλιμπιδωτά οτέλς σου
πού είναι των μεγαλομπακάληδων οι κόρες
που τις κατατρυπάνε εσατζήδες και ποδοσφαιριστές
πού είναι οι σαφρακιασμένοι κινηματογραφικοί αστέρες
που πίνουνε χασίσι για όλους τους μπουζουκτσήδες της Ελλάδας
πού είναι οι «κορυφαίοι» μας ζωγράφοι καί ποιητές
που τους κατατρυπάνε εσατζήδες και ποδοσφαιριστές
πού είναι οι ήρωες των γαργαλάτων
πού είναι τα τέκνα των αθανάτων
παρέα με τεκνά συμμάχους και τα λαχταριστά σκυλιά τους
πού είναι ο ηλίθιος βασιλομήτωρ που μας κυβερνά
πού είναι η δανεική βασίλισσα που δεν την κυβερνά
πού είναι λοιπόν οι σκιές εκείνων που φωτίζουν
τον άνοστο μαντράχαλο και λάμπει;
Βλέπω κάποια ανθρωπάκια... σβήνουν μέσα στ’ αρώματα και στα απεριτίφ
κι όσο κι αν έψαξα την Κασταλία δεν τη βρήκα
όπου κι αν ρώτησα κανείς δεν τους θυμόνταν
τον τσαρλατάνο το Σικελιανό και την Αμερικάνα του…
πηγαίνοντας αμάξια μέσα από τοπία ονειρεμένα.
Θυμάμαι τώρα το σκληρό χρώμα της πλαγιάς
που το πατούσαν άσπρα αρνιά σαν μεθυσμένα.
Παντού πωλούνται οικόπεδα παντού
πωλούνται φάρμακα ακριβά για τις αρρώστιες που δεν ήρθανε ακόμα.
Ήδη οι «τυχεροί» και οι «έξυπνοι» ψάχνουν πυρετωδώς
μες στις αυριανές μας σκέψεις...
Ήδη αποθηκεύονται νέες πουστιές νέες ρουφιανιές και Δυστυχώς
ακόμα...
Δελφοί πού είναι λοιπόν οι γκάνγκστερς
που θα διανυκτερεύσουνε στα μπιχλιμπιδωτά οτέλς σου
πού είναι των μεγαλομπακάληδων οι κόρες
που τις κατατρυπάνε εσατζήδες και ποδοσφαιριστές
πού είναι οι σαφρακιασμένοι κινηματογραφικοί αστέρες
που πίνουνε χασίσι για όλους τους μπουζουκτσήδες της Ελλάδας
πού είναι οι «κορυφαίοι» μας ζωγράφοι καί ποιητές
που τους κατατρυπάνε εσατζήδες και ποδοσφαιριστές
πού είναι οι ήρωες των γαργαλάτων
πού είναι τα τέκνα των αθανάτων
παρέα με τεκνά συμμάχους και τα λαχταριστά σκυλιά τους
πού είναι ο ηλίθιος βασιλομήτωρ που μας κυβερνά
πού είναι η δανεική βασίλισσα που δεν την κυβερνά
πού είναι λοιπόν οι σκιές εκείνων που φωτίζουν
τον άνοστο μαντράχαλο και λάμπει;
Βλέπω κάποια ανθρωπάκια... σβήνουν μέσα στ’ αρώματα και στα απεριτίφ
κι όσο κι αν έψαξα την Κασταλία δεν τη βρήκα
όπου κι αν ρώτησα κανείς δεν τους θυμόνταν
τον τσαρλατάνο το Σικελιανό και την Αμερικάνα του…
Έφυγα πήγα στο Δίστομο κ’ έκανα γκάλοπ
ιδού τ’ αποτελέσματα: Πλειοψηφούν συντριπτικώς
οι δεξιοί
οι κεντρώοι μαζεύουν κάτι λίγα
οι περισσότεροι αριστεροί έγιναν κεντρώοι
και δεξιοί
και οι εναπομείναντες βάλαν το κόμμα να τους βρει
δουλειά στη Λειβαδιά ή στην Αθήνα…
ιδού τ’ αποτελέσματα: Πλειοψηφούν συντριπτικώς
οι δεξιοί
οι κεντρώοι μαζεύουν κάτι λίγα
οι περισσότεροι αριστεροί έγιναν κεντρώοι
και δεξιοί
και οι εναπομείναντες βάλαν το κόμμα να τους βρει
δουλειά στη Λειβαδιά ή στην Αθήνα…
*Από τη συλλογή “Τα θεάματα” (1966-1982), που περιέχεται στο βιβλίο “Θωμάς Γκόρπας Τα Ποιήματα (1957-1983)”, Κέδρος 2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου