Για το βιβλίο «Η μέρα που άρχισε έχει ήδη τελειώσει» του Β. Χουλιαρά – γράφει ο Σπύρος Παύλου

Βασίλης Χουλιαράς, Η μέρα που άρχισε έχει ήδη τελειώσει, Ενύπνιο, Αθήνα 2021.

Η διαρκής υπαρξιακή αναρώτηση του ρόλου που μας δόθηκε, ο σκοπός της παρουσίας μας στη ζωή, ο δρόμος για την εξιλέωση, η μοίρα, το πεπρωμένο, οι ενοχές, η απελπισία, η φθορά, η μνήμη και η ελπίδα, το βάρος του κόσμου, η αγάπη, ο χρόνος, ο θάνατος, είναι κάποια από τα θέματα που πραγματεύεται ο Βασίλης Χουλιαράς στο καινούργιο του βιβλίο Η μέρα που άρχισε έχει ήδη τελειώσει.

Για να γράψεις γι’ αυτά τα πανανθρώπινα ζητήματα πρέπει να τα αποδεσμεύσεις από τον στενό ατομικό κόσμο σου, ώστε να αποκτήσουν οικουμενικότητα, όπου ο αναγνώστης θα αναγνωρίσει κομμάτια των δικών του ερωτημάτων και επιλογών. Διαφορετικά τα κρατάς για τον εαυτό σου ή τα αναφέρεις, όταν σου δοθεί η ευκαιρία, στην περιορισμένο κοινωνικό χώρο στον οποίο συμμετέχεις. Γιατί τι άλλο είναι η λογοτεχνική γραφή παρά μια έγγραφη μεταφορά εσωτερικών αναζητήσεων, που αν δεν έβρισκαν τρόπο έκφρασης θα πνίγονταν στην καθολικότητα μιας πνευματικά απογυμνωμένης πραγματικότητας;

Το ερώτημα λοιπόν είναι αν ο Βασίλης Χουλιαράς καταφέρνει να αποφύγει μια ακόμη αφηγηματική επανάληψη που θα είναι εναρμονισμένη με πλήθος λογοτεχνικών διηγήσεων, που ο αναγνώστης έχει ήδη βρεθεί αντιμέτωπος, ή θα καταφέρει να διεισδύσει στη συνείδηση του αναγνώστη με ξεχωριστό τρόπο ώστε να προσελκύσει το ενδιαφέρον του.

Ο Βασίλης Χουλιαράς καταφέρνει να ξεφύγει από την ομοιομορφία της αφηγηματικής δημιουργίας. Το καταφέρνει γιατί ακολουθεί μια ποιητική αφηγηματική εκδοχή που αποδεσμεύεται από την τυποποίηση των λογοτεχνικών συμβάσεων. Η τακτική κατασκευή του αφηγηματικού του κόσμου στοχεύει στην κατάθεση ενός προσωπικού πεζογραφικού ύφους που θα προκαλεί ρωγμή, τουλάχιστον, το σώμα της ελληνικής λογοτεχνίας. Εδώ νομίζω βρίσκεται το ενδιαφέρον της απόπειράς του και η ανάγκη προσδιορισμού της.

Ο συγγραφέας γράφει σε δεύτερο πρόσωπο, απευθύνεται όμως σε μας, δίνοντάς μας την ευκαιρία να ερμηνεύσουμε, να επαναφέρουμε στη ζωή μας νοήματα, που μέσα στην ψυχοφθόρα καθημερινότητα έχουν χάσει το ρόλο τους και η αναγνώριση και σπουδή τους θα έδινε διεξόδους στη δαιδαλώδη ανθρώπινη διάσταση.

Ίσως ξενίσει η ανεξήγητη παραίτηση από τη ζωή που δεν θεμελιώνεται με επαρκή επιχειρήματα, αλλά εδώ μιλάμε για έναν εξομολογητικό μονόλογο που πατάει στον κόσμο στων συναισθημάτων και δεν αποτελεί ερμηνευτικό ηχείο της πραγματικότητας.

Το βιβλίο Η μέρα που άρχισε έχει ήδη τελειώσει είναι μια εξομολόγηση συναισθηματικών εκμυστηρεύσεων, όπου ο αφηγητής αναθυμάται, απελπίζεται, μελαγχολεί, αντιμετωπίζει πόνο, σκληρότητα, παραιτείται, αλλά νοιώθει την ανάγκη να επαναφέρει τη μνήμη σε πρωταγωνιστικό ρόλο, ανασκάφτει τα επιχώματα της πραγματικότητας, αναζητώντας την «ψυχική ενέδρα», πράγμα που δυσκολευόμαστε να κάνουμε στην καθημερινότητά μας. Γι’ αυτόν τον λόγο η ανάγνωση του βιβλίου είναι μια εμπειρία που μας κάνει να ξεφύγουμε από τα ελκυστικά καλέσματα της καθημερινότητας και να μας οδηγήσει σ’ένα ταξίδι αυτογνωσίας που μπορεί να ερεθίσει πνευματικά την πορεία μας στον κόσμο.

⸙⸙⸙

[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Antonio López García. Δείτε τα περιεχόμενα του τρίτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]

https://frear.gr/?p=31917&fbclid=IwAR3wpgDLv5ydyD4dhDLPf4ZBFxjXIvGYH4CQmDvu-xDA-G7nopKeJpmqglA