Ένας αρχαιολόγος μετρά χρόνια και χρόνια —με την ίδια πίστη— το ίδιο ακρωτηριασμένο άγαλμα. Απέναντί του στέκει —άφταστο πάντοτε κι αθώρητο— το άτμητο όλον. Μολαταύτα δεν είναι λίγες οι φορές που στον ύπνο του το πλησιάζει και το βλέπει κατάματα. Τρόμος τον έχει τότε αλλά τον λυτρώνει η λήθη του ξύπνιου. Απ’ το στήθος του πετά ένα μαύρο πουλί.
Ποιος άραγε τολμά ν’ αντικρίσει το μέγα μυστήριο της ζωής;
Κ.Κ. 24-08-’21
Η φωτό της Αφροδίτης της Μήλου είναι της Βάλιας Γιγαντίδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου