Μεταποίηση πικρής αυτοσυνειδησίας

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ. Το ατελεύτητο του πεπερασμένου. Ποιήματα 1981-2019. Σελ. 112. Εκδόσεις Εντευκτηρίου, 2021 

 Βαρβάρα Ρούσσου 

Επιμέλεια: Μισέλ Φάις

 Η μεταποίηση της πικρής αυτοσυνειδησίας σε ποίηση γίνεται χωρίς ωραιοποιημένο λόγο, με λεξιλόγιο κοινό, απροκάλυπτο, με εικόνες κάποτε σκληρές όπου η φθορά δηλώνεται σωματικά. Ο Κώστας

“Γενναία εμπρός”: επιλεγμένα κείμενα της Σερβικής πεζογραφίας του εικοστού αιώνα, δίγλωσση έκδοση, επιλογή-μετάφραση-επιμέλεια: Γιώργος Γκόζης, εκδόσεις Ρώμη

Γράφει η Διώνη Δημητριάδου

Είκοσι πέντε πεζογράφοι της Σερβίας (δεκαεννέα άντρες και έξι γυναίκες) παρουσιάζονται στην πολύ προσεγμένη έκδοση (εκδόσεις Ρώμη) σε ανθολόγηση και μετάφραση από τον Γιώργο Γκόζη. Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η έκδοση είναι εξ ολοκλήρου δίγλωσση (τα σερβικά μάλιστα σε κυριλλική γραφή), οπότε ταυτόχρονα εξυπηρετεί και το ελληνικό αναγνωστικό κοινό αλλά και τους αναγνώστες της γειτονικής χώρας – μια ένδειξη φιλίας όσο και συνειδητοποίησης των κοινών

Βλάσσης Κωνσταντίνος, Οι τελευταίες ημέρες του Αρμοστή – Ο Αριστείδης Στεργιάδης και ο Αύγουστος του 1922, Οξύ

Οι Εκδόσεις Archive έχουν την τιμή και τη χαρά να προσφέρουν στο αναγνωστικό κοινό το προϊόν μακρόχρονης έρευνας του Κωνσταντίνου Δ. Βλάσση, σχετικά με τον Ύπατο Αρμοστή της Σμύρνης την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής και το ρόλο του σε αυτήν. Με τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την τραγωδία που έπληξε τον μικρασιατικό και θρακικό ελληνισμό, η ιστορική έρευνα συνεχίζει να παρουσιάζει ευκαιρίες που ρίχνουν νέο φως στις τότε εξελίξεις. Το ανέκδοτο υλικό είναι ευρύ σε όγκο και

Γιόζεφ Ροτ «Απρίλης – Η ιστορία ενός έρωτα», Μετάφραση-Επίμετρο: Αγγελική Κορρέ, Εκδόσεις κοβάλτιο 2022

Ένας μοναχικός περιπλανώμενος άντρας φτάνει σε μια επαρχιακή πόλη Απρίλη μήνα. Συνάπτει σχέση με μια γυναίκα, μα σύντομα ερωτεύεται το «κορίτσι στο παράθυρο». Η αναβλητικότητα και η υποψία ενός επερχόμενου θανάτου θα καθορίσουν εάν αυτός ο έρωτας θα ευοδωθεί. Εξάλλου, ο ήρωας του Ροτ δεν ενδιαφέρεται τόσο για το «θήραμα» όσο για την ίδια την ιχνηλασία. Έχει πράγματι εμμονή με τον έρωτα·

Το ημερολόγιο της Εύας Μπέη «Με τον Νίκο Καρούζο» και μια έκθεση ζωγραφικής

τοῦ ΘΑΝΑΣΗ ΓΑΛΑΝΑΚΗ 

 Ὅταν ὁ Νίκος Κουφάκης, ἐκδότης τῆς Loggia, προανήγγειλε τὴν κυκλοφορία τοῦ βιβλίου τῆς Εὔας Μπέη μὲ τὸν ἁπλὸ πλὴν ἐμφατικὸ τίτλο Μὲ τὸν Νίκο Καροῦζο. Ἡμερολόγιο, ὁ ἀναγνωστικὸς κόσμος συνῆψε μιὰ σιωπηρὴ συμφωνία ἀναμονῆς. Δὲν μπορῶ νὰ θυμηθῶ πάνω ἀπὸ 5 ἢ 6 βιβλία τῶν τελευταίων ἐτῶν ποὺ νὰ δημιούργησαν μιὰν ἀντίστοιχη προσμονὴ ὑποδοχῆς καὶ τελικὰ αὐτὴ ἡ προσμονὴ νὰ δικαιώθηκε ὅταν ἔφτασαν στὰ ράφια καὶ στοὺς πάγκους τῶν βιβλιοπωλείων. 

Νικήτας Σινιόσογλου «Ο καρπός της ασθενείας μου, Δοκίμια με σάρκα και οστά», εκδόσεις Κίχλη, 2022

«Δεν μπορούμε να βγούμε από το καυκί μας»

Κλέων Παράσχος

 

«Έχουμε δύο εαυτούς τον ένδον και τον καθημερινό, και πολλές διαθλάσεις», υπογραμμίζει ο συγγραφέας. Μιλά ακόμα για κύλισμα μέσα μας και παίζει, όπως αντιλαμβάνεται κανείς διαβάζοντας το βιβλίο του, είτε ειρωνικά είτε σαρκαστικά είτε μελαγχολικά είτε λογικά με το μέσα και το έξω, με τον εαυτό και τον Άλλο, τα ψεύδη και την αλήθεια, τη φαντασία και την πραγματικότητα και γενικώς με όλα τα δίπολα που ταλανίζουν τον άνθρωπο στο διάβα του στον κόσμο. 

Χριστίνα Καραντώνη, Από βροχή σε βροχή, Λεύκωμα, εκδ. Το Ροδακιό, Αθήνα 2021, σελ. 107

«Ν’ ακούς, έλεγε, τη βροχή σαν έρχεται, τα βήματά της να οσφραίνεσαι πριν τη στροφή. Τη λάσπη π’ αφήνει πίσω της να ζυμώνεις, πάλι και πάλι. Καινούριες πλάθε
—από το τέλος— μορφές… Σαράντα δύο φωτογραφικά αποτυπώματα συνθέτουν
στη διαδοχή τους μια μικρού μήκους ιστορία ενώ συνδιαλέγονται με ό,τι ο ποιητικός λόγος αρθρώνει. Οι

Χόρχε Λουίς Μπόρχες: Το τελευταίο ταξίδι του Οδυσσέα

Μετάφραση από τα ιταλικά, φιλολογική επιμέλεια: Φοίβος Γκικόπουλος

                    Πρόθεσή μου είναι να εξετάσω και πάλι, υπό το φως άλλων εδαφίων της Κωμωδίας, την αινιγματική αφήγηση που ο Δάντης βάζει στο στόμα του Οδυσσέα (Κόλαση, 26, 90-142). Στο απόκρημνο τοπίο εκείνου του κύκλου όπου τιμωρούνται οι δόλιοι, ο Οδυσσέας και ο Διομήδης καίνε αιώνια, μέσα στην ίδια «διπλοκέρατη» φλόγα. Παρακινούμενος από τον Βιργίλιο να πει με ποιο τρόπο βρήκε το θάνατο, ο Οδυσσέας αφηγείται ότι αφού έφυγε από την Κίρκη, που τον είχε κρατήσει για

«Το αμφι-λεγόμενον της έσω Μονο- βασιάς του Γιάννη Ρίτσου. Από τη “Συμφωνία του έαρος” στο ελεγειακό τραγούδι των τελευταίων “Δευτερολέπτων”. Μια αντιστικτική ανάγνωση» (Γράφει η Παναγιώτα Λάσκαρη)

Κάθετος βράχος- όλη μέρα να πίνει το λιοπύρι,

Να το κρατάει στα σπλάχνα του κατάντικρυ στο πέλαγο,

Κι εσύ με την πλάτη ακουμπισμένη στο βράχο, με το στήθος

Ολάνοιχτο στη θάλασσα,-μισός φωτιά, μισός δροσιά,

Κομμένος εγκάρσια, διπλός, σ΄ έναν αγώνα μόνο

Να σμίξεις το νερό με την πέτρα.(1)

Κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή του Θεόδωρου Ζαφειρίου "λύπη"

Θ.Π. Ζαφειρίου

λύπη

Σελίδες: 122, Τιμή: 9,00 ευρώ

ISBN: 978-960-565-360-6

Εξώφυλλο: Θάλεια Στουραΐτη

Εκδόσεις Andy's Publishers

Χειμαρρώδης αφήγηση

Γιάννης Καλογερόπουλος 

Επιμέλεια: Μισέλ Φάις 

 Είναι ένα σκληρό βιβλίο, στεγνό από συναίσθημα, χωρίς καμία διάθεση για καθοδήγηση και εκβιασμό, γι’ αυτό και συγκλονιστικό ως αναγνωστική εμπειρία. Στη Λα Ματόσα, πέντε παιδιά θα αντικρίσουν μια μέρα ένα θέαμα φρικτό· το σάπιο πρόσωπο ενός πτώματος που είχε ξεβράσει το νερό στον κίτρινο αφρό του, ανάμεσα στα ζαχαροκάλαμα και τις πλαστικές σακούλες, μια σκοτεινή μάσκα που εξείχε

Ηλία Γιαννακόπουλου “Σκέψης εγκώμιον”: Δοκίμια προβληματισμού

Δήμητρα Σμυρνή* 

 Μετά από το πρώτο βιβλίο του “ΙΔΕΟπολις”, Εκδόσεις Λιβάνη, 2019, ο Ηλίας Γιαννακόπουλος συγκεντρώνει, μετά από τρία χρόνια, σ’ έναν τόμο 450 σελίδων, μια δεύτερη σειρά δοκιμίων του, με τον τίτλο “Σκέψης εγκώμιον”, εκδόσεις Απόπειρα. Η σκέψη, το πολυτιμότερο εργαλείο της ανθρώπινης υπόστασης, που ξεχωρίζει τον άνθρωπο ως έμβιο ον μέσα στον κόσμο, είναι το θέμα του βιβλίου, που δίνεται από τον συγγραφέα του με γνώση – αποτέλεσμα πολύχρονης μελέτης στοχαστών- αλλά και προσωπικών του θέσεων, που καλούν τον αναγνώστη στον προβληματισμό. Γνωστός ο δοκιμιακός λόγος του Ηλία Γιαννακόπουλου, που πληροί στο έπακρο τον όρο του δοκιμίου ”να κινείται στο μεταίχμιο

Κυκλοφόρησε από το Πανοπτικόν: Φραντς Κάφκα - Η ΔΙΚΗ

Φραντς Κάφκα - Η ΔΙΚΗ

 Μετάφραση: Ιωάννα Αβραμίδου 

Πρόλογος-Επίμετρο: Κώστας Δεσποινιάδης 

 Κάθε καινούργια μετάφραση ενός κλασικού έργου προϋποθέτει, ασφαλώς, και μια καινούργια μεταφραστική προσέγγιση. Έτσι, παρότι η Δίκη έχει μεταφραστεί ήδη αρκετές φορές στα ελληνικά,

Μυθοπλαστικό γαϊτανάκι αντικατοπτρισμών

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΚΙΤΣΟΣ. Για να μην αποτύχουμε όπως οι Μπιόρλινγκ και Καλστένιους. Σελ. 144. Εκδόσεις Ποταμός, 2022. 

Γιάννης Καλογερόπουλος 

Επιμέλεια: Μισέλ Φάις

Για τον Καρακίτσο η λογοτεχνία είναι ένα παιχνίδι, παιχνίδι με τον τρόπο των παιδιών, του Περέκ ή του Καλβίνο Για τον Καρακίτσο η λογοτεχνία είναι ένα παιχνίδι, παιχνίδι με τον τρόπο των παιδιών, του Περέκ ή του Καλβίνο. Ο Δημήτρης Καρακίτσος είναι ένα μυαλό που διαρκώς γεννά ιστορίες. Στο έβδομο πεζογραφικό του βήμα, αμέσως μετά τον πολυμήχανο Δον Υπαστυνόμο, μας μεταφέρει στη Σουηδία, στα τέλη του 19ου αιώνα, για να μας αφηγηθεί το ταξίδι δυο νεαρών σπουδαστών. Στα έργα

Εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου «Ερωτευμένος Καίσαρ»

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 

Σας προσκαλούμε στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου «Ερωτευμένος Καίσαρ» (εκδ.24 γράμματα)  του Παναγιώτη Σερ.Χανού που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 25 Μαΐου 2022 στις 7 το απόγευμα, στην αίθουσα του Παρθεναγωγείου (Βαρόσι, Έδεσσα).

Η Ιστορία πίσω από τον Πίνακα: Η Γαλάτεια των Σφαιρών του Σαλβαντόρ Νταλί

Ο Σαλβαντόρ Νταλί, ο καλλιτέχνης- ορόσημο του υπερρεαλισμού είχε πολλές φορές υπογράψει τους πίνακες του –προς έκπληξη πολλών- , προσθέτοντας δίπλα στο όνομα του και το όνομα της εκκεντρικής συζύγου του, Γκαλά. Ο ίδιος είχε δηλώσει «κυρίως με το αίμα σου, Γκαλά, βάφω τους πίνακές μου». Πως όμως ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους όλων των εποχών αποφάσισε να βάλει και το όνομα της συντρόφου του στους πίνακες του; Η απάντηση δίνεται εύστοχα από ένα

Αχιλλέας Κατσαρός, Ζαριά στο πιθάρι

Αχιλλέας Κατσαρός, Ζαριά στο πιθάρι, εκδ.Θράκα (2021) 

-νέα ποιητική συλλογή-

“Σε άλλο δωμάτιο πνίγεσαι από τους στίχους
Που γράφτηκαν και δεν θα γραφτούν
Για σένα και για μένα.

Ελένη Σακκά, δύο ποιήματα

από την ποιητική συλλογή Χρώματα Ελλιπή (εκδ.Το Σκαθάρι, 2022)

Το ψάθινο καπέλο

 

Ο παφλασμός των κυμάτων μ’ αναστατώνει

ενέχει τον θρήνο της διάψευσης,

το στεναγμό της άμμου

απ’ το ηδονικό άγγιγμα της θάλασσας

πριν ξεσκεπάσει τα κρυμμένα κοχύλια

και τα παρασύρει στο βυθό της.

Γεωργία Κακούρου-Χρόνη, Νικηφόρος Βρεττάκος Ζωγραφική και Ποίηση – αδέλφια τα ’βγαλε ίδια πηγή, Εκδόσεις Στεφανίδη, 2022

Και στού ζωγράφου το κοντύλι και στο καντήλι του ποιητή η ίδια δύναμη ζωή χαρίζει αδέλφια τάβγαλε ίδια πηγή. Η πρώτη στροφή από το πρωτόλειο «Ποιητής-ζωγράφος» που περιέχεται στο μοναδικό μαθητικό τετράδιο του Νικηφόρου Βρεττάκου που διασώθηκε. 

"Φωτεινή Χαμιδιελή". Μια ζωγράφος – Ένα βιβλίο

Στο τέλος του καλοκαιριού κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις του Φοίνικα το βιβλίο «Φωτεινή Χαμιδιελή», ενταγμένο στη σειρά «Παλεττών οι πλόες – Σύγχρονοι έλληνες ζωγράφοι», με επιμέλεια του Κώστα Ριζάκη και της Δήμητρας Μήττα. Βιβλίο εξαιρετικά προσεγμένο από τους επιμελητές του, φιλοξενεί στις σελίδες του τις απόψεις ανθρώπων που γοητεύτηκαν από το έργο της ζωγράφου και καταγράφουν τις σκέψεις τους γι αυτό, με γνώση και πολλές φορές με συγκίνηση. Ποιητές και

Η Φωτεινή Χαμιδιελή και η αέναη κίνηση της ψυχής πίσω από τα πρόσωπα

Η συνέντευξη πρωτοδημοσιεύτηκε στο βιβλίο που κυκλοφόρησε για τη βεροιώτισσα ζωγράφο Φωτεινή Χαμιδιελή, στη σειρά «Παλετών οι πλόες - Σύγχρονοι έλληνες ζωγράφοι», εκδόσεις του Φοίνικα.  Βλέπεις τα έργα της και τα αναγνωρίζεις, ξέρεις ότι είναι δικά της. Αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο στοιχείο για έναν καλλιτέχνη, να έχει το έργο του τη σφραγίδα του, να αποπνέει την προσωπικότητά του, να έχει το δικό του τρόπο να μετατρέπει τη ζωή σε Τέχνη κι εκείνην πάλι να την ξανακάνει ζωή,

Εξόριστες βασίλισσες, Αννα Γρίβα

Εξόριστες βασίλισσες: Ένα ιστορικό μυθιστόρημα με πρωταγωνίστρια την αυτοκράτειρα Ευδοκία ή αναζητώντας μια στέρεα γη στον ταραγμένο 5ο μ.Χ. αι. 

 Για εμένα όλα ξεκίνησαν έξι χρόνια πριν, όταν μέσα σε ένα όνειρο με επισκέφτηκε μια μυστηριώδης γυναίκα, λέγοντάς μου ότι είναι η Ευδοκία και πως πρέπει να κάνω κάτι για να φέρω στο φως τα ποιήματά της, που πλέον είναι ξεχασμένα από όλους. Ξυπνώντας αναρωτήθηκα ποια μπορεί να ήταν η γυναίκα του ονείρου. Μήπως η Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα του 11ου αι.; «Είχε γράψει άραγε εκείνη ποιήματα;» αναρωτήθηκα. Την ίδια κιόλας μέρα επισκέφθηκα την Εθνική Βιβλιοθήκη για να

ΑΤΙΤΛΟ, Βασίλης Παπάς

Στη μνήμη του Γιάννη Σ.

Θέλει κι ο θάνατος την ηρεμία του
μες στη νυχτερινή σιωπή κι ακινησία
να μαλακώσει ο κόσμος
να γίνει εύθραυστος, παραδομένος.
Τότε θα ʼρθει και θα τρυγήσει
σκόρπιες ζωές εδώ κι εκεί
κανείς δεν θα τον αισθανθεί, θ’ αποχωρήσει.
Την επομένη ο κόσμος πάλι θα ʼναι ο ίδιος
λείος ξανά, χωρίς πτυχώσεις
κι όπως δεν είδε κι όπως δεν άκουσε
κι όπως δεν ήτανε παρών
δεν θα ʼχει κάποιο λόγο ν’ αντιπαρατεθεί.

Η ζωή μας πάνω στην ιστιοσανίδα της
κυλάει εύκολα στο κύμα
την ώρα που μας αγκαλιάζει η θαλπωρή
λουσμένοι στα κοινωνικά μας σταγονίδια
μια θεραπευτική δροσιά και αγιασμός θανάτου.

Κι οι άνθρωποι στο κάδρο του ο καθένας
καμιά φορά άγρια θηρία στο κλουβί
υψώνουνε το ουρλιαχτό μιας ιδιωτικής πραγματικότητας.
Μια ιστορία που ξέρεις και δεν ξέρεις.
Η αδιαφορία στο ίδιο βήμα με τον τρόμο
είρωνες επικονιαστές διασφαλισμένοι
αμέριμνες ομάδες ζωηρές, άδολοι δολοφόνοι
μες απ’ το βλέμμα της απόλυτης αθωότητας
πηγάζει, πλέον, ο κυνισμός.

2-3 Δεκεμβρίου 2020

«Η λειτουργία της βιωμένης και επίκτητης μνήμης στην ποίηση του Γιώργου Θεοχάρη» (γράφει ο Χρήστος Μαυρής)

«Κάναν’ τη γλώσσα ρούχο-τους,

τη μνήμη-τους πατρίδα»

 

Η πάνοπλη και ανίερη μνήμη φαίνεται πως πολιορκει και σφυροκοπα τον  Γιώργο Θεοχάρη απο τα πρώτα βήματα της ποιητικης πορείας-του με αποτέλεσμα να τον εξουθενώνει, ψυχικα και σωματικα, και τον ποιητη να κραυγάζει απεγνωσμένα πως «η μνήμη ματώνει», δίνοντας κάποιες φορες στον

Νικήτας Σινιόσογλου, Ο καρπός της ασθενείας μου, Κίχλη, Αθήνα 2021.

Ο Καρπός της ασθενείας μου ξεκινά με την κάθοδο στην ανεξέλεγκτη βουή του κόσμου και τελειώνει με την άνοδο στη στενότητα ενός δώματος. Ενδιαμέσως, ένας αμφίθυμος έρωτας σβήνει, καθρεφτίζοντας το σώμα και τον εαυτό καθώς εξασθενούν, την πόλη που φλεγμαίνει και φθίνει, τη φιλοσοφία που γίνεται όλο και πιο ανίσχυρη. Ένας ίσκιος αποτραβιέται από μέσα μας συνεχώς, ώσπου λησμονούμε να τον αναζητήσουμε: Είναι το πρόσωπο του έρωτα ή το δικό μας που αφανίζεται από τις διαθλάσεις κι εξαντλεί τους τρόπους του να ζήσει κι άλλο; Η αποδρομή των πραγμάτων είναι ένα αίνιγμα, μια άγνωστη

Σπαράγματα στρατιωτικού ημερολογίου

[Γορτυνία Αρκαδίας]

Η ορεινή Αρκαδία (Γορτυνία) είναι ένα όνειρο με βαριές πινελιές, όπου κυριαρχεί το βαθύ πράσινο των ελάτων, το γκρίζο της πέτρας των βουνών, το κόκκινο του γυμνού χώματος.

Το Μαίναλο αρχιτεκτονημένο με πολλούς όγκους, σκεπασμένους με πυκνά έλατα, που μεγαλώνουν γύρω από την αιχμή του. Τα χωριά διαδέχονται το ένα το άλλο στο δρόμο προς την Γορτυνία, όλα βαλμένα σε όχι τυχαίες θέσεις.

«Ερωτευμένος Καίσαρ», Παναγιώτης Χανός

εκδ. 24 γράμματα 

 Η υπόθεση του «Eρωτευμένου Καίσαρα» εκτυλίσσεται παράλληλα σε δύο επίπεδα του χρόνου. Στο εγγύς μέλλον, στη σύγχρονη Ελλάδα με φόντο το δράμα των προσφύγων στη Λέσβο και τον αόρατο πόλεμο των κατασκόπων στις δύο πλευρές του Αιγαίου, αλλά και στο παρελθόν, στα τέλη Φλεβάρη του 1453,

Μεταφρασμένοι άνθρωποι

του ΜΑΪΚΛ ΠΑΡΑΣΚΟΣ

Μετάφραση από τα αγγλικά: Δέσποινα Πυρκεττή

Ο δρ Μάικλ Παράσκος διδάσκει ιστορία της τέχνης στο Κέντρο Γλωσσών, Πολιτισμού και Επικοινωνίας του Imperial College στο Λονδίνο. Στις 5 Απριλίου 2022, παρουσίασε το βιβλίο Giorgos Christodoulides: Selected Poems 1996-2021 (Μετάφραση: Δέσποινα Πυρκεττή, Εκδόσεις Αρμίδα, 2021) στην Πρεσβεία της Κύπρου στην αγγλική

Βασίλης Παπαθεοδώρου Πώς γράφεται ένα κακό παιδικό βιβλίο

Τα τελευταία χρόνια είναι η αλήθεια πως έχουν γραφτεί αρκετά άρθρα (σε Αναγνώστη, Κόκκινη Αλεπού, του καθηγητή Γιάννη Παπαδάτου κ.α.), αλλά έχουν γίνει και ημερίδες αναφορικά με διάφορα μειονεκτήματα και αδυναμίες στον τρόπο γραφής των παιδικών βιβλίων, μειονεκτήματα και αδυναμίες που τοποθετούν τη χώρα μας ποιοτικά αρκετά πίσω σε σύγκριση με την παραγωγή παιδικών βιβλίων σε ξένες χώρες. Έχει αναλυθεί το φαινόμενο του νέο-διδακτισμού, έχει αναδειχθεί ο καμουφλαρισμένος –ή μη– νεοσυντηρητισμός. Και λέγοντας «νεοσυντηρητισμό», δεν εννοώ τόσο την θεματολογική

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του θανάτου

Ευγενία Κριτσέφσκαγια 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, Ιστορικός ενεστώς (Curricula vitarum), εκδόσεις Πόλις, σελ. 99

 «Η φύση είναι κωφή. Ο Θεός αδιάφορος. Ο Άνθρωπος δε δύναται ν’ αλλάξει τη ροή των πραγμάτων» Θόρντον Ουάιλντερ Το γεφύρι του Σαν Λούις Ρέι, 1927 Πρέπει να ομολογήσω, ότι τα τελευταία χρόνια συχνά δυσκολεύομαι να ολοκληρώσω ανάγνωση βιβλίων, που έρχονται στα χέρια μου. Σπάνια αγοράζω λογοτεχνία, εκτός αν μου τη συστήσουν άνθρωποι, στο γούστο και την κρίση τους των οποίων βασίζομαι ασυζητητί, αλλιώς περιορίζομαι στις αλάνθαστες και διαχρονικές κλασικές επιλογές, χωρίς να περιμένω εκπλήξεις από σύγχρονους λογοτέχνες. Το βιβλίο του Θανάση Χατζόπουλου

Παραλλαγές λαβυρίνθων

Αριστοτέλης Σαΐνης 

Επιμέλεια: Μισέλ Φάις  

Αν η λογοτεχνία είναι ένας λαβύρινθος, απείκασμα της λεγόμενης αντικειμενικής πραγματικότητας, δουλειά του αναγνώστη είναι η αποκωδικοποίησή του. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο ή αποτέλεσμα μυστηριώδους αιτιότητας σίγουρα πρόκειται, όμως, για ένα ολοφάνερο déjà vu! Η διπλή κυκλοφορία φαντάζει ως «παραλλαγή» γνωστού μοτίβου. Πριν από τρία χρόνια η πιο μπορχεσιανή συλλογή (Το

Μέσα από διαρκή αναστοχασμό, γράφει η Χριστίνα Λιναρδάκη [Carmen et error, Αντώνης Ζέρβας]

Μανουήλ Σκριβά του Μεταφραστού Carmen et error

 Ωδές και στίχοι Αντώνης Ζέρβας

 επιμέλεια σειράς: Σωτήρης Σελαβής 

Περισπωμένη, 2017 24 σελ.

Το μυστήριο του Σαίξπηρ μέσα από μια συναρπαστική βιογραφία του

Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ είναι ο απόλυτος συγγραφέας του αιώνα μας. Δεν πρόκειται μόνο για τις θεατρικές παραστάσεις, τα βιβλία του, τα ποιήματά του, τις άπειρες φιλολογικές μελέτες και τις αμέτρητες κινηματογραφικές μεταφορές για τα έργα και την προσωπικότητά του, που μας κατακλύζουν επί καθημερινής σχεδόν βάσεως. Ο Σαίξπηρ έχει γίνει ο βάρδος όχι μόνο του 21ου αλλά και του 20ου αιώνα. Βρίσκεται εδώ και πολλές δεκαετίες στην αιχμή του δόρατος. Η κωμωδία και το δράμα, το παιχνίδι της εξουσίας και ο θάνατος, ο σφοδρός έρωτας, αλλά και η δύναμη της τρέλας ή το βάθος του μίσους, της καπατσοσύνης και της πονηριάς μπορεί να διατρέχουν απ' άκρου εις άκρον τον λόγο του,

Γεωργίας Συλλαίου «Ο δικός της καθρέφτης».

Τον Μάιο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πόλις το βιβλίο της Γεωργίας Συλλαίου «Ο δικός της καθρέφτης».

Σε μια απομακρυσμένη γειτονιά της Αλεξανδρούπολης, μια οικογένεια μοιράζεται σε δύο αντικριστά σπίτια. Οι γυναίκες (σύζυγοι και θυγατέρες) δεν φαίνεται να απολαμβάνουν ειδυλλιακή μεταχείριση. Όταν ένα πρωινό ο πατέρας-αρχηγός της οικογένειας βρίσκεται νεκρός στην αυλή, κύριο μέλημα των συγγενών θα είναι η απόκρυψη των συνθηκών του θανάτου του, όπως και η συγκάλυψη του επαίσχυντου μυστικού που τον προκάλεσε.

Για τα "Γενόσημα" του Κ.Λουκόπουλου

 

Pavlos Pezaros

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Χ. ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ (Ελευσίνα, 1965)

Ο, ποιητής κυρίως, Κωνσταντίνος Λουκόπουλος, Φυσικός κατ' επάγγελμα και οπλισμένος με την Ιστορία και Φιλοσοφία της Επιστήμης, την οποία επίσης κατέχει, εξέδωσε προ έτους περίπου την περιώνυμη 4η ατομική ποιητική του συλλογή, που προσωπικά θεωρώ ότι αφήνει ένα ισχυρό αποτύπωμα στα ποιητικά πράγματα του καιρού μας.

Δημήτρης Χριστόπουλος, «Τζίντιλι», εκδ. Το Ροδακιό, 2021 (γράφει η Ελένη Σ. Αράπη)

Ο Δημήτρης Χριστόπουλος με το μυθιστόρημα του «Τζίντιλι» ρίχνει φως στις επιπτώσεις της εκβιομηχάνισης, εστιάζοντας στις αντιλήψεις μιας κοινωνίας που στην προσπάθεια της να εξελιχθεί διαπράττει εγκληματικά λάθη εις βάρος του περιβάλλοντος. Η οικολογική καταστροφή, τόσο σε τοπικό επίπεδο (λόγω των λιγνιτωρυχείων) όσο και σε παγκόσμιο, δεν είναι το μοναδικό θέμα που θίγει ο συγγραφέας. Στο σπονδυλωτό αυτό μυθιστόρημα, όπου σε κάθε κεφάλαιο αναπτύσσονται παράλληλες ιστορίες (πρωτοπρόσωπης ή τριτοπρόσωπης αφήγησης) και όλες ενώνονται γύρω από τα Σόθιψα, (μια μικρή ορεινή κοινότητα στο Σινιάτσικο της Εορδαίας, τόπος στα όρια του φανταστικού και

Βασίλης Λαδάς, «Το πλοίο του Κ. Π. Καβάφη», εκδ. Μανδραγόρας, 2021

Ένα από τα περίφημα μονόφυλλα του Καβάφη, ένα μονόφυλλο με τυπωμένο το ποίημα «Του πλοίου», και μάλιστα με μια διόρθωση «από το χέρι του Καβάφη»: η απόκτηση ενός τέτοιου τεκμηρίου είναι η αφορμή για τον Βασίλη Λαδά να αρχίσει μια μεγάλη περιπλάνηση σε σκέψεις, συναισθήματα, τόπους, αναμνήσεις, πάντα όμως συνομιλώντας με την ποίηση αλλά και τη βιογραφία του Κ.Π. Καβάφη. Το μονόφυλλο είναι τυπωμένο τον Δεκέμβριο του 1919 στην Αλεξάνδρεια. Το ποίημα «Του πλοίου» είχε αρχικά τίτλο «Το Ιόνιο πέλαγος», «τη θάλασσα των παιδικών χρόνων» του Πατρινού συγγραφέα αυτού

Γιάννης Λειβαδάς, για το “Ουρλιαχτό” και το «Αμέρικους».

Πριν καν πατήσω οποιοδήποτε πλήκτρο, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους αναγνώστες του Ουρλιαχτού (Ηριδανός 2007) που εξάντλησαν την έκδοσή του, και παράλληλα έδωσαν πνοή στην προσπάθεια που γίνεται τελευταία να αναδειχθούν, γενικά και πιο ειδικά, στοιχεία και σημεία της ποιητικής γραφής που ήταν εδώ και δεκαετίες εκτοπισμένα από το δημιουργικό πλατό της σύγχρονης ελληνικής κριτικής.

Κατερίνα Βαρέλη, Τα κίτρα της Μόσχως

Κατερίνα Βαρέλη, Τα κίτρα της Μόσχως. Εναλλακτικές Εκδόσεις 2021, σελ. 288

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου 

Το μόνο που έβλεπε ήταν πηγμένο μαύρο αίμα. Εκείνο το αίμα το στεγνό, στέγνωσε και το δικό της αίμα. Από όταν άνοιξε το σακί και είδε τα κομμάτια της γενιάς της, δεν ξαναμίλησε. Νεογέννητο ξανάγινε η

"Γράμματα από το Παρίσι στον Ανδρέα Εμπειρίκο" της Μάτσης Χατζηλαζάρου

 

Χρ. Δανιήλ

Εξαντλήθηκαν και επανακυκλοφορούν.

Μεταξύ των βιβλίων που ανατύπωσε η Αγρα το τελευταίο διάστημα είναι και τα  "Γράμματα από το Παρίσι στον Ανδρέα Εμπειρίκο" της Μάτσης Χατζηλαζάρου.

Το 1946-1947 η Μάτση Χατζηλαζάρου βρίσκεται στο Παρίσι. Έφυγε με το θρυλικό πλοίο «Ματαρόα» τον Δεκέμβριο του 1945, μαζί με την αφρόκρεμα νέων καλλιτεχνών, συγγραφέων, στοχαστών κι επιστημόνων, με υποτροφία του γαλλικού κράτους. Ο Ανδρέας Εμπειρίκος, με τον οποίο έζησε παντρεμένη μέχρι το 1943, την έχει εφοδιάσει με συστατικές επιστολές για να συναντήσει Γάλλους

Παντελής Μπουκάλας, Το μάγουλο της Παναγίας. Αυτοβιογραφική εικασία του Γεωργίου Καραϊσκάκη, Άγρα

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

 «Μπορεί ο Γεώργιος Καραϊσκάκης να είναι θρύλος ή μύθος, ωστόσο ο ατίθασος Γιος της Καλογριάς, ο βίαια ή τερπνά ελευθερόστομος Γύφτος, είναι και κάτι πολύ ουσιωδέστερο από αυτό. Είναι ιστορία. Βαριά ιστορία. Ο βίος του, ένοπλος από πολύ μικρή ηλικία και έως τον θάνατό του στο Φάληρο, στις 23 Απριλίου 1827, μας κληροδότησε την πυκνότερη και διαυγέστερη σύνοψη του Αγώνα. Τον

Πάντα βρέχει στο κεφάλι του σκύλου, Δημήτρης Αγγελής, Εκδόσεις Πόλις

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΓΕΛΗΣ
Πάντα βρέχει
στο κεφάλι του σκύλου
ΣΕΛΙΔΕΣ: 48 | ΤΙΜΗ: 12 ΕΥΡΩ 

στο εξώφυλλο: Κώστας Σιαφάκας,
Πάντα βρέχει στο κεφάλι του σκύλου, μολύβι, (Δεκέμβριος 2021)

Τάσος Λειβαδίτης – Θυμάμαι (Μάνα)

Θυμάμαι το 36
κάθε βράδυ μόλις κατάφερνε ο πατέρας να φέρει ένα καρβέλι ψωμί.
Άχνιζαν στο τραπέζι λίγες βραστές πατάτες .
Μα καθώς άρχιζε να μας μιλάει για την Ισπανία που πολεμούσε
τ’ άδειο τραπέζι γέμιζε μονομιάς σημαίες, οδοφράγματα, τραγούδια

Γιάννης Τόλιας, «Μαγδαληνή: ιέρεια του έρωτα ή αγία μετανοίας;»

Η Μαγδαληνή

«Μες σε παλάτια, που σα σπήλια αντήχαν απ’ τις μουσικές
κιι αστράβαν απ’ τα μέταλλα και τα δεμένα φώτα,
στα μάγουλά μου, που κανείς δεν τα είδεν ήλιος, οι μοσκιές
γλίστρααν με λάγγεμα πολύ και τα δάγκωναν σαν οχιές·
στην κρουσταλλένια μου φωνή θαμπή εγλιστρούσε νότα.
Στην τεσσεροβασίλεφτη Γιουδαία εγώ μουν η Πηγή :
του κόρφου μου τ’ αμάραντα και μοσκοβόλα κίτρα.
Ωσάν τη φλόγα του κορμιού μου άλλη δε γνώρισεν η Γη,

Λετισιά Κολομπανί: «Η πλεξούδα», μτφρ. Γιάννης Στρίγκος, εκδόσεις Πατάκη

Στην "Πλεξούδα" διασταυρώνονται οι ζωές και η μοίρα τριών γυναικών που δε θα συναντηθούν ποτέ. Η πρώτη είναι η Σμίτα, η οποία ανήκει στην κάστα των Ανέγγιχτων, δηλαδή στο χαμηλότερο σκαλοπάτι της ινδικής κοινωνίας. Οι συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες ζει είναι άθλιες, όπως και η δουλειά της στα αποχωρητήρια. Έχει όμως άλλα όνειρα για τη μικρή της κόρη κι αυτό θα την οδηγήσει στο να πάρει μια παράτολμη απόφαση. Η δεύτερη είναι η Τζούλια από το

Για τον συλλογικό τόμο «Η Ιστορία έχει πρόσωπο» – γράφει η Έρικα Αθανασίου

Συλλογικό: Η Ιστορία έχει πρόσωπο – Μορφές του 1821 στην Ελλάδα του Όθωνα από τον Βέλγο διπλωμάτη Benjamin Mary, επιστημονική επιμέλεια-συντονισμός έρευνας: Χαρίκλεια Γ. Δημακοπούλου, εκδ. Ίδρυμα Σύλβια Ιωάννου, 2021.

Τα πρόσωπα της ιστορίας είναι αυτά που τη διαμορφώνουν. Ίσως η ιστορία των λαών να είχε διαφορετική εξέλιξη αν τα πρόσωπα που εμπλέκονταν ήταν διαφορετικά. Και η προσωπικότητα του καθενός καθρεφτίζεται στο πρόσωπό του. Ως καθρέφτης της ιστορίας λοιπόν λειτουργεί το βιβλίο Η Ιστορία έχει πρόσωπο. Μορφές του 1821 στην Ελλάδα του Όθωνα από τον Βέλγο διπλωμάτη Benjamin Mary.

Βίβιαν Στεργίου-«Δέρμα»

Eκδ.Πόλις 

Ένα βαρετό πάρτι στην καλοκαιρινή Αθήνα αυξάνει τη μοναξιά των αποτυχημένων καλλιτεχνών που έχουν μαζευτεί για να σκοτώσουν την ώρα τους. Ο Μέγας Αλέξανδρος φεύγει για να κατακτήσει το Λονδίνο, αλλά εθίζεται στην ιντερνετική συνομιλία με μια κοπέλα που ζει στην Καισαριανή. Στον σταθμό των τρένων του Αμβούργου, ένα ζευγάρι χωρίζει, ήρεμα, με λίγες γερμανικές λέξεις που θυμάται από το φροντιστήριο. Ένας Fachidiot: όταν η λύση σε ένα πρόβλημα γίνεται χειρότερη του προβλήματος. Δύο

Ελένη Λόππα: Αθηνά Παπανικολαάου, Γλυφό νερό, Εκδόσεις Ενύπνιο, 2021

Ένα από τα ωραιότερα βιβλία που διάβασα τη χρονιά που μας πέρασε είναι ασυζητητί η συλλογή διηγημάτων, “γλυφό νερό“, της Αθηνάς Παπανικολάου, από τις εκδόσεις ενύπνιο. Πρόκειται για 17 μικροαφηγήσεις/διηγήματα, γραμμένα σε μια γλώσσα λιτή, δωρική, διανθισμένη με ιδιωματισμούς της περιοχής του Βοϊου Κοζάνης, ιδιαίτερης πατρίδας της Α.Π. Ο λόγος της καθηλωτικός, ποιητικός, συνήθως μικροπερίοδος, διάστικτος από μεταφορές και παρομοιώσεις, συγκλονιστικός στη μετάδοση δραματικών γεγονότων, αλλά και στην περιγραφή προσώπων, βγαλμένων από τα σπλάχνα της γης της Κοζάνης. 

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης, Το χιόνι των Αγράφων - Του Σπύρου Κιοσσέ

«18 Φεβρουαρίου 1948. Η Ταξιαρχία Αόπλων Ρούμελης, υπό την αρχηγία του Γιώργου Γούσια, ξεκινά να μεταφέρει εφεδρείες για τον Δημοκρατικό Στρατό από τη Βράχα προς τη Μακεδονία. Χίλιοι τριακόσιοι επίστρατοι από την ευρύτερη περιοχή των Αγράφων και της Θεσσαλίας, απειροπόλεμοι, ανεκπαίδευτοι, δίχως ρουχισμό, τροφή και όπλα, διασχίζουν τον κάμπο των Φαρσάλων, πέφτουν στη λίμνη Κάρλα, περνούν τον Πηνειό, φτάνουν στις πλαγιές του Ολύμπου, ανεβαίνουν στις κορυφές των Πιερίων και διαφεύγουν στη Μακεδονία, ενώ οι δυνάμεις του Κυβερνητικού Στρατού τούς