Αν και από χρόνια κατοικείς
στ' απομακρυσμένα και σκονισμένα δώματα
σου λέω για το βαλς που μου έμαθες τότε
Δεν μιλώ για τους αυτοσχεδιασμούς της πικρής
μοναξιάς
παρά τη μαρμαρυγή και το ρίγος
της μαύρης μετάξης και της μικρής εξαδέλφης
αγγίζοντας γυμνή
............................................................................
Βασανιστική αναζήτηση που άνθισε
στις άκρες των δαχτύλων
με μόνα ενδύματα
τον ευμετλαβλητο υδράγυρο του κατόπτρου
.............................................................................
Ω ομορφιά ήχου εγχόρδων
στους υψηλούς τόνους των πλανητών
Ω θερμότητα μήτρας
που ένοιωσες βυθισμένος σε τρύπα γης
σκάβοντας Γενάρη μήνα
για να φυτέψεις δέντρο
................................................................................
(Από τη συλ/γή " Μια φέτα φεγγάρι " ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 1995
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου