Το εξώφυλλο είναι έργο του εικαστικού και ποιητή Φαίδωνα Πατρικαλάκι
`
το κλειδί
`
στον ξεχασμένο φράχτη
που χωρίζει τ’ όνειρο από την πραγματικότητα
άφησα το κλειδί,
για να μπορώ όποτε το έχω ανάγκη
να κρύβομαι ανάμεσα στους δύο κόσμους.
στον ξεχασμένο φράχτη
που χωρίζει τ’ όνειρο από την πραγματικότητα
άφησα το κλειδί,
για να μπορώ όποτε το έχω ανάγκη
να κρύβομαι ανάμεσα στους δύο κόσμους.
θα με βρεις στα σύνορα
να αγκαλιάζω τους πρόσφυγες του ήλιου
πίσω από τους αντικατοπτρισμούς των λέξεων
εκεί κρύβεται η εικόνα του κόσμου
που κατασκευάζουν οι φθόγγοι μου
στην ασυμμετρία των ονείρων
που ακόμα δεν έγιναν ταξίδια
μην ξεγελαστείς,
το δώρο του Προμηθέα δεν ήταν η φωτιά,
ήταν το όνειρο
μέσα στο βαθύ σκοτάδι της απελπισίας
να αγκαλιάζω τους πρόσφυγες του ήλιου
πίσω από τους αντικατοπτρισμούς των λέξεων
εκεί κρύβεται η εικόνα του κόσμου
που κατασκευάζουν οι φθόγγοι μου
στην ασυμμετρία των ονείρων
που ακόμα δεν έγιναν ταξίδια
μην ξεγελαστείς,
το δώρο του Προμηθέα δεν ήταν η φωτιά,
ήταν το όνειρο
μέσα στο βαθύ σκοτάδι της απελπισίας
`
*
όταν οι τηλεοπτικές ρητορείες με κουράζουν
`
κατασκευάζω περσόνες και
ταυτότητες προσώπων που γλιστρούν
στις απότομες μεταβολές
της κοινωνικής εκτόνωσης
δίνω νόημα στον κυνισμό
συλλέγοντας απογοήτευση στα προσωπεία μου
κατασκευάζω περσόνες και
ταυτότητες προσώπων που γλιστρούν
στις απότομες μεταβολές
της κοινωνικής εκτόνωσης
δίνω νόημα στον κυνισμό
συλλέγοντας απογοήτευση στα προσωπεία μου
μεταμφιεσμένος παρατηρώ τον κόσμο
κυκλοφορώ ανάμεσα στους ανθρώπους
σε λεωφορεία σαν πρόσφυγας
στις βόλτες της παραλιακής σαν παράνομος μικροπωλητής,
στα καφέ σαν ερωτευμένη κοπέλα
κυκλοφορώ ανάμεσα στους ανθρώπους
σε λεωφορεία σαν πρόσφυγας
στις βόλτες της παραλιακής σαν παράνομος μικροπωλητής,
στα καφέ σαν ερωτευμένη κοπέλα
αντικαθιστώ την κοινωνική μου λειψυδρία
με μάσκες από σύννεφα που παρασέρνει ο βοριάς
με μάσκες από σύννεφα που παρασέρνει ο βοριάς
`
*
ποιητικό πιστεύω
`
Θρησκεία μου είναι η ποίηση
με δεκάδες απόκρυφες συλλογές
να εξυμνούν τη θεία φύση
των συναισθημάτων
μέσα στον καλπασμό των λέξεων
που χορεύουν ανάμεσα
στα γιασεμιά των στίχων
για το αμάρτημα των πρωτοποιητών
που γεύτηκαν κρυφά λέξεις
από το απαγορευμένο δέντρο
της τέχνης
για να εξυμνήσουν τον έρωτα
και την ανδρεία
Θρησκεία μου είναι η ποίηση
με δεκάδες απόκρυφες συλλογές
να εξυμνούν τη θεία φύση
των συναισθημάτων
μέσα στον καλπασμό των λέξεων
που χορεύουν ανάμεσα
στα γιασεμιά των στίχων
για το αμάρτημα των πρωτοποιητών
που γεύτηκαν κρυφά λέξεις
από το απαγορευμένο δέντρο
της τέχνης
για να εξυμνήσουν τον έρωτα
και την ανδρεία
Στον παράδεισο δεν υπάρχει ποίηση
Δεν υπάρχει λόγος να υπάρξει
Η ποίηση γεννά ερωτηματικά
Μας βοηθά να ζήσουμε
Και μας βοηθά να πεθάνουμε
Κάθε αλλαγή της ζωής
περνάει από το διάλογο με τον θάνατο
Δεν υπάρχει λόγος να υπάρξει
Η ποίηση γεννά ερωτηματικά
Μας βοηθά να ζήσουμε
Και μας βοηθά να πεθάνουμε
Κάθε αλλαγή της ζωής
περνάει από το διάλογο με τον θάνατο
Άλλωστε, όλοι είμαστε
από το ίδιο ύφασμα
μόνο το χρώμα και τα σχέδια αλλάζουν
από το ίδιο ύφασμα
μόνο το χρώμα και τα σχέδια αλλάζουν
`
*
τραπεζίτης
… και κάθομαι μπροστά στο λευκό χαρτί,
το αφήνω, όπως πάντα, με σημάδια
ψυχής, ερώτων, πεταγμάτων…
(Γιώργος Δουατζής, το χρέος, το κόκκινο κασκόλ)
το αφήνω, όπως πάντα, με σημάδια
ψυχής, ερώτων, πεταγμάτων…
(Γιώργος Δουατζής, το χρέος, το κόκκινο κασκόλ)
`
τελικά το αποφάσισα.
θα γίνω τραπεζίτης λέξεων.
θα διατηρώ το μονοπώλιο
δανεισμού φθόγγων
σε γραμμάτια εντόκων αισθήσεων.
θα θησαυρίζω τον χρυσό
και θα τοκίζω συναισθήματα
με κεφαλαιοποιημένες λέξεις
που άλλοι παράγουν
τελικά το αποφάσισα.
θα γίνω τραπεζίτης λέξεων.
θα διατηρώ το μονοπώλιο
δανεισμού φθόγγων
σε γραμμάτια εντόκων αισθήσεων.
θα θησαυρίζω τον χρυσό
και θα τοκίζω συναισθήματα
με κεφαλαιοποιημένες λέξεις
που άλλοι παράγουν
απλά θα φροντίζω να διατηρώ
προφίλ κοινωνικής ποιητικής ευθύνης
για να είμαι αφορολόγητος στα κέρδη
από τους κριτικούς.
θα είμαι ανοιχτός στην ευθύνη δανεισμού
ψυχής και χαμόγελου
χωρίς έλεγχο κεφαλαίων
σε στίχους γραμμένους με αίμα.
προφίλ κοινωνικής ποιητικής ευθύνης
για να είμαι αφορολόγητος στα κέρδη
από τους κριτικούς.
θα είμαι ανοιχτός στην ευθύνη δανεισμού
ψυχής και χαμόγελου
χωρίς έλεγχο κεφαλαίων
σε στίχους γραμμένους με αίμα.
άλλωστε ο ποιητής είναι
ένας δωρητής σώματος
με κεφάλαιο αρχικό την ευαισθησία του
ένας δωρητής σώματος
με κεφάλαιο αρχικό την ευαισθησία του
`
*
δίκη για υπόθαλψη ουτοπίας
`
κλήθηκα ως μάρτυρας υπεράσπισης
γιατί στο συρτάρι ενός συντρόφου
βρέθηκε οπλοστάσιο
ονείρων
η κατάθεσή μου με έστειλε
στο εδώλιο
κατηγορήθηκα για υπόθαλψη
ουτοπίας
και για επαναστατικές
λέξεις
που εκρήγνυται σε μποτίλιες
χρωμάτων
με φλόγες ελπίδας
και αναθυμιάσεις οργής
γιατί στο συρτάρι ενός συντρόφου
βρέθηκε οπλοστάσιο
ονείρων
η κατάθεσή μου με έστειλε
στο εδώλιο
κατηγορήθηκα για υπόθαλψη
ουτοπίας
και για επαναστατικές
λέξεις
που εκρήγνυται σε μποτίλιες
χρωμάτων
με φλόγες ελπίδας
και αναθυμιάσεις οργής
τελικά είμαστε δύο κόσμοι:
όσοι επιλέγουν την ασφάλεια
κλωτσώντας την ελευθερία
και
οι χαμάληδες που μεταφέρουμε
κιβώτια γεμάτα όνειρα
και χανόμαστε σε εργατικά ατυχήματα
όσοι επιλέγουν την ασφάλεια
κλωτσώντας την ελευθερία
και
οι χαμάληδες που μεταφέρουμε
κιβώτια γεμάτα όνειρα
και χανόμαστε σε εργατικά ατυχήματα
`
[ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ ΣΤΟ 2Ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΚΑΙ ΑΦΙΕΡΩΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΗΡΙΑΝΝΑ Β.Λ., Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΑΣΙΚΗ ΑΙΤΙΑ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΤΟΥ]
*
Ισμήνη
`
αναζητώντας την ισορροπία
βουτάμε στον χρόνο που πέρασε
από βάρκες χάρτινες
πριν λιώσουν στην αλμύρα της θύελλας
στο λιθόστρωτο της μνήμης
φύτεψα λίγες οδηγίες
να έχεις σκιά στο οδοιπορικό σου
αναζητώντας την ισορροπία
βουτάμε στον χρόνο που πέρασε
από βάρκες χάρτινες
πριν λιώσουν στην αλμύρα της θύελλας
στο λιθόστρωτο της μνήμης
φύτεψα λίγες οδηγίες
να έχεις σκιά στο οδοιπορικό σου
μπλεγμένες αλυσίδες οι αυταπάτες
που ελευθερώνονται βίαια
μα τα όνειρα διατηρούν τα άνθη τους
ακόμα και μακριά από το χώμα
αρκεί να τα ποτίσεις με λίγο φως
που ελευθερώνονται βίαια
μα τα όνειρα διατηρούν τα άνθη τους
ακόμα και μακριά από το χώμα
αρκεί να τα ποτίσεις με λίγο φως
`
`Ο Δήμος Χλωπτσιούδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1973 και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι φιλόλογος, MA Δημιουργικής Γραφής και ποιητής. Γράφει δοκίμια και κριτικές ποίησης, παρακολουθώντας τις νέες τάσεις στην Τέχνη. Κριτικές του φιλοξενούνται στο tvxs.gr και στον διαδικτυακό τόπο τοβιβλίο.net. Μελέτες του, κριτικές και δοκίμια δημοσιεύονται στα περιοδικά Μανδραγόρας, ‘Ενεκεν, ο Σίσυφος, δίοδος 66100 κ.α. Έχουν εκδοθεί οι ποιητικές συλλογές: «η οργή της πεταλούδας» (2013), «κατάστιχα» (2014), «ακατάλληλο» (2016) και «laissezpasser” (2019). Έχει συγγράψει τα πολιτικά δοκίμια «η δημαγωγία της δημοκρατίας» (2009), «Τοπική Αυτοδιοίκηση, προοπτικές ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών» (2011) και «η μεσαία τάξη στην αγχόνη της κρίσης» (2014) και έθεσε στη διάθεση του διαδικτυακού κοινού 8 σχολικά φιλολογικά βοηθήματα για το λύκειο (έκθεσης και λογοτεχνίας). Έχει συμμετάσχει σε δεκάδες λογοτεχνικές δράσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου