-Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ ένα μεγάλο συναξάρι με κείμενά μου, δημοσιευμένα και μη, ποικίλου γραμματολογικού ύφους, με τίτλο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ - ΑΝΑΤΟΛΗ-
Ενδεικτικά, το παρακάτω κειμενάκι, δημοσιευμένο στο περιοδικό που εξέδιδε εκείνη την εποχή μια ομάδα πρωτοβουλία στο χωριό μου, τη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης. Για την ιστορία : τότε που παραδώσαμε τον διωκόμενο Οτσαλάν στην τουρκική κυβέρνηση, και μέχρι σήμερα, ακούστηκαν και ακούγονται πολλά. Προσωπικά όμως, έχοντας στενές σχέσεις με Κούρδους, ζορίστηκα απίστευτα. Ακόμη και φίλοι, αντίθετοι με τον "Ίμπο¨, στο πρόσωπό μου, χρέωναν στην πατρίδα μου την προδοσία των αγώνων και των προσδοκιών του τυραννισμένου γένους τους.
ΚΟΥΡΔΟΙ-ΤΟΥΡΚΟΙ-ΕΛΛΗΝΕΣ
περ. Μηχανιώνα, 7-3-2000
Αν ξαναγεννιόταν στην εποχή μας ο προφήτης Δανιήλ, δεν θα το είχε, φαντάζομαι, προβλέψει. Ίσως κάποια χαρισματική μάντισσα του σήμερα, όπως η τρελαμένη μάντις κακών των κάστρων του Ιλίου, η πολύπενθη Τρωάδα, η Κασσάνδρα, που έχει ταυτιστεί στους τραγικούς μύθους και κατ’ επέκτασιν στην κοινή συνείδηση με την προαναγγελία της δυστυχίας και την αναπόφευκτη πραγμάτωση του επικείμενου κακού, να είχε κάτι τέτοιο προφητέψει.
Για λύπη μας και ντροπή μας και με απρόβλεπτες συνέπειες για τη μέλλουσα ιστορία μας, με την φαινομενικά ακούσια αλλά στην ουσία εκούσια συμβολή κρατικών και παρακρατικών παραγόντων, παραδόθηκε στις δαγκάνες της αδίστακτης φασιστοειδούς Τουρκικής κυβέρνησης και το τελευταίο ίσως από τα «παλικάρια» του καιρού μας, ένας γνήσιος επαναστάτης, μπορεί αδίστακτος αλλά γνήσιος, που ακόμη κι όσοι αμφισβητούν την αξία του, αναγνωρίζουν τη γενναιότητά του και την σπουδαιότητα του τυπικά ηγετικού του ρόλου στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του κουρδικού λαού.
Όχι, κανείς μας δεν το περίμενε πως θα βρισκόταν ελλληνική κυβέρνηση που θα παρέδιδε τον ήρωα του τουρκικού Κουρδιστάν στα χέρια των δημίων του!
Θα χυθεί ποτάμι αίμα, θα γίνουν παρανάλωμα κι άλλα αγανακτισμένα κορμιά μα οι Κούρδοι κάποτε θα απελευθερωθούν. Όσο κι αν δεν το θέλουν οι Αμερικάνοι, η πλειοψηφία του τουρκικού λαού φυσικά, και δεν ξέρω ποιοι άλλοι. Ο ραδιούργος Μέτερνιχ κι αν δεν πάλεψε για να εμποδίσει την νικηφόρα πορεία της Ελληνικής Επανάστασης, αλλά έφτασε η ώρα που το ’21 χάρισε τη λευτεριά στους πρώην ραγιάδες Ρωμιούς.
Δε βλέπω όμως φως για τις εξαθλιωμένες μάζες των τουρκικών μεγαλουπόλεων και της Ανατολίας, που είναι αδιάλειπτα θύματα του σκοταδισμού και της ανέχειας.
Όσο για μας, περάσαμε για τα καλά στον αστερισμό της ψευτοευμάρειας και της καλοπέρασης. Ξεχάσαμε τα κουρέλια και την αβιταμίνωση των προγόνων μας, γιατί τις τελευταίες δεκαετίες είχαμε την εύνοια της ιστορίας.
Ο τουρκικός λαός βρίσκεται σε οικονομική και γενικότερα κοινωνική κατάντια, παρόμοια μ’ αυτή των δικών μας προγόνων.
Κι ο εχθρος παραμένει ένας, για Κούρδους, Τούρκους και Έλληνες. Ο εχθρός είναι ένας. Με πολλά πρόσωπα και τεράστια πλοκάμια.
Αρκεί να διαλογιστεί κανείς, χωρίς να παρασύρεται από μικροεθνικιστικές, πατριδοκαπηλικές ιστορίες. Ή ακόμη και από μεγαλοιδεατικές φανφάρες και μισαλλοδοξία που οδήγησαν στη συμφορά και την έξοδο τους εκλεκτότερους του Γένους το 1922.
Και ας μην λησμονάμε τον Ρήγα Φεραίο…..
-φωτο : στην παραλία του Καράκιοι, στα παλιά ψαράδικα, χειμώνας 1994-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου