Λιόγερμα, και ο ελαιώνας φλέγεται
στον λόφο μακριά. Τραβάμε κάτω
κει που ξιφίζουν οι σκιές
απ’ τα αιγόχορτα, και ο αέρας
βαθαίνει σαν καπνός.
Εσύ ήσουν πίσω μου, αλλά όταν γύρισα
υπήρχε το αλληλοκράξιμο των κοράκων
και το ψηλό γρασίδι που ανέβαινε στον άνεμο
κι οι φορτωμένες άκριες των σταριών
πού ‘γερναν στο νερό κάτω από έναν μαύρο ουρανό.
Παντού γύρω μου οι χίλιες
μικρές αρνήσεις της ημέρας
σηκώθηκαν σαν έντομα ως το λαμπάδιασμα
μίας παλιάς αλήθειας, κάποιος μονάχος
που πηγαίνει σ’ ένα κομμένο μονοπάτι από πέτρες
προς τον βαθύ κι άναστρο ποταμό.
*Μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου