Γιάννης Δούκας «Η θήβα μέμφις», εκδόσεις Πόλις, 2020
Σκέφτηκα πολύ, εγώ ο απερίσκεπτος, όταν πρωτοδιάβασα τη νέα δουλειά του Γιάννη Δούκα «Η θήβα μέμφις», σκέφτηκα πως είναι μια συλλογή ορίων και ταυτόχρονα ένας εξαιρετικά επιμελημένος χώρος κατασκευής μιας ιδεολογικής «πατρίδας», που έχουμε όλοι μας τόσο ανάγκη σε αυτές τις ρευστές εποχές. Άφησα το βιβλίο να αναπνεύσει. Ήξερα πως δεν τελείωσα μαζί του με μια πρώτη ανάγνωση. Όλη αυτή η κατάθεση με ένα περίτεχνο λυσάρι στο τέλος, αφορμή και επεξήγηση, ένιωθα ότι με οδηγούν σε δρόμους που όφειλα να περπατήσω αγέρωχα με τόλμη και μαεστρία επιβίωσης, όπως ακριβώς κι ο ποιητής.
Μάταια αναζήτησα κάποιον ειδικό να με βοηθήσει. Ένιωσα ο ελάχιστος που είμαι, την ανάγκη να επεξηγώ και ταυτόχρονα πλούτισα, άνθισα και γέμισα με σκέψεις που μου πρόσφεραν απαντήσεις σε ερωτήματα πού ’χα καιρό τώρα βαθειά μέσα μου καταχωνιάσει. Το έχω ξαναγράψει και θα το ξαναγράψω τώρα, η Ποίηση μου απαντά όταν όλες οι άλλες Τέχνες με αποσπούν από τον βασικό μου πυρήνα. Βεβαίως το αρχικό μου συναίσθημα είναι αμηχανία, όταν ένα αναμφισβήτητο έργο τέχνης έρχεται και κονιορτοποιεί το ήδη πεπερασμένο και ραγισμένο σύμπαν μου. Αλλά όλο αυτό το αναπάντεχο της πρόσκρουσης με τις λέξεις του Δούκα, τα νοήματα με νύξεις ενός παρελθόντος που οι ρυθμοί της καθημερινότητας μας έχουν υποσκελίσει, όλες αυτές οι ύπουλες κρυμμένες παράμετροι σε ανάπτυξη μιας ιδέας που νομίζουμε πως προσπεράστηκε στον χρόνο της από την επίσημη Ιστορία της εποχής της, είναι η μόνη σωστή τίμια, και για αυτό συγκλονιστική, αντιμετώπιση για μια οριακή καταγραφή ενός μέλλοντος, ενός ορίου και μιας ταυτότητας πατρίδας με εντελώς άλλα δεδομένα από αυτά που ίσχυαν ως τώρα, δίνοντας μας λύσεις, οδηγώντας μας στην ουσία μας, χαρίζοντάς μας το απαραίτητο βάθος αναπνοής και σκέψης που θεωρώ πως είναι η αναγκαία ικανή συνθήκη επιβίωσής μας, καθορίζοντας με ένα όριο αυστηρά ιδιωτικό, τολμηρό και απολύτως καινούργιο και γι’ αυτό περισπούδαστα κι απροσδόκητα παγκόσμιο, αν και βαθιά ελληνικό. Όταν έρχεσαι με αθωότητα σε μια συλλογή όπως αυτή του Γιάννη Δούκα κατανοείς την τομή στην ποιητική γλώσσα του σήμερα, την αναγκαιότητά της και τη θεραπευτική της ιδιότητα. Ίσως δεν έχω τη δύναμη των λέξεων να σας πείσω ότι αυτή η νέα συλλογή του κου Γιάννη Δούκα «Η θήβα μέμφις» είναι το πρώτο ποιητικό βιβλίο μιας νέας γλώσσας, μιας νέας εποχής για την ποίηση, φέροντας όλο το βάρος και τις αναφορές των πριν, ενώ ταυτόχρονα, ανανεώνοντας τη φόρμα με μοναδική διορατικότητα, ύπουλη τελειότητα και ενός νέου ορίου ιδεών και λύσεων, δημιουργεί το νέο απαραίτητο εγχειρίδιο για τον τρόπο, τον χώρο και το μέγεθος που θέλουμε να υπάρχει η ποίηση στις ζωές μας. Το πρώτο ποιητικό βιβλίο μιας νέας εποχής που στο χέρι μας είναι να γίνει λαμπρή ή να εξαφανιστούμε μαζί της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου