Κυριακή Μπεϊόγλου
Ο συγγραφέας του «Εξι μέρες του κόνδορα» Τζέιμς Γκρέιντι επιστρέφει με τα «Λυσσασμένα σκυλιά» των μυστικών υπηρεσιών.
Φανταστείτε μας. Πέντε μανιακοί. Κατάσκοποι. Εκπαιδευμένοι, πεπειραμένοι επαγγελματίες παρανοϊκοί που έχουν προγραμματιστεί να δρουν. Φοβισμένοι πέρα από κάθε σωτηρία, αλλά και πάλι, Μια Φορά Κι Εναν Καιρό Ημασταν Κάποιοι. Δυνάμεις που πρέπει να υπολογιστούν. Φυλακισμένοι τώρα σε ένα Κάστρο. Με το πτώμα ενός τύπου που είχε κερδίσει τον σεβασμό μας. Που μας την έστησαν ώστε να θεωρηθούμε εμείς ένοχοι αυτού του φόνου. Με τους φύλακες να είναι αυτονόητο ότι θα μας πιάσουν στα πράσα σε λιγότερο από μια ώρα. Δεν είχαμε τίποτα να κερδίσουμε, αλλά ό,τι μας απέμενε παιζόταν κορόνα γράμματα».
Στην παραπάνω μικρή παράγραφο ο συγγραφέας του «Mad Dogs» Τζέιμς Γκρέιντι δίνει ακριβώς το πλαίσιο και την ατμόσφαιρα όπου κινούνται οι πέντε ήρωές του: Τέσσερις άνδρες και μια γυναίκα, πρώην κορυφαίοι πράκτορες της CIA, που μετά τις απόρρητες και δύσκολες αποστολές τους επιστρέφουν μισότρελοι, με βαριά ψυχικά τραύματα, και η Υπηρεσία τούς κλείνει σε ένα μυστικό ψυχιατρείο, το Κάστρο Ravens. «Το σπιτικό μας είναι κρυμμένο στο δάσος, ανάμεσα στις πυκνές λεύκες και σημύδες που υψώνονται περιμετρικά του φράχτη από αγκαθωτό συρματόπλεγμα. Το Κάστρο είναι ένα νοσοκομείο. Ενα άσυλο που προστατεύει εμάς από τον κόσμο και τον κόσμο από εμάς».
Οταν ο ψυχίατρός τους, ο μόνος άνθρωπος που τους καταλάβαινε, δολοφονείται, επικρατεί χάος. Είναι σίγουροι πως θα κατηγορηθούν για το έγκλημα. Τότε θα αποδράσουν και ελεύθεροι επιτέλους κατευθύνονται στην Ουάσινγκτον για να αποδείξουν την αθωότητά τους χρησιμοποιώντας τις «ειδικές δεξιότητές» τους.
Οι περισσότεροι ίσως να θυμάστε τον συγγραφέα Τζέιμς Γκρέιντι από το πρώτο του μυθιστόρημα «Εξι μέρες του κόνδορα», το πολιτικό κατασκοπευτικό θρίλερ που γνώρισε παγκόσμια επιτυχία και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Σίντνεϊ Πόλακ. Εκτοτε ο Γκρέιντι έγραψε πολλά και σημαντικά βιβλία του ίδιου είδους.
Ομως, το «Mad Dogs» είναι ένα από αυτά που ξεχωρίζουν γιατί η γρήγορη, ξέφρενη αφήγηση και οι σπαρταριστοί διάλογοι πετυχαίνουν ένα συναρπαστικό πέρα-δώθε στον χρόνο, όπου ο αναγνώστης απολαμβάνει την κύρια πλοκή και ταυτόχρονα το παρελθόν των πέντε χαρακτήρων. Είναι στοιχειωμένοι και συντετριμμένοι από τα φρικτά γεγονότα του παρελθόντος και ο συγγραφέας μεταφέρει την ψυχολογική κατάστασή τους με τη μαεστρία ενός έμπειρου ψυχοανατόμου. Ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει την απελπισία των ανθρώπων που νοσούν ψυχικά είναι καθηλωτικός. Οι «σπασμένες λόγχες» του δόρατος της εθνικής ασφάλειας, τα άλλοτε καμάρια της υπηρεσίας, αφηγούνται με τον πιο ωμό τρόπο τα όσα σκέφτονται, βυθισμένοι πια στα ψυχοφάρμακα και την παραφροσύνη.
Αλλά και η πολιτική διάσταση του βιβλίου είναι εξίσου ενδιαφέρουσα αφού ο Γκρέιντι -ο ίδιος έχει και σημαντική ακτιβιστική δράση- μέσω των ηρώων του και των «ειδικών αποστολών» τους μας μεταφέρει τις πρακτικές των Ηνωμένων Πολιτειών, του «Θείου Σαμ» όπως συχνά λέει, σε διεθνή ζητήματα ή πολέμους: Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αλ Κάιντα, πυρηνικά όπλα και άλλα πολλά. «Η επίσημη αποστολή μου ήταν τελειωμένη, φίλε! Καμιά φατρία -ούτε οι μουσουλμάνοι, ούτε οι Κροάτες, σίγουρα ούτε εκείνοι οι καταραμένοι Σέρβοι- κανείς τους δεν πήρε χαμπάρι τι περνούσαν λαθραία τα άτακτα αγόρια του Θείου Σαμ στη Γιουγκοσλαβία κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Κανείς τους δεν βρήκε τις χαμένες βαλίτσες πυρηνικών όπλων. Νομίζεις πως δεν θα τις χρησιμοποιούσαν; Ολοι τους επιθυμούσαν μαζική εξόντωση από την πυρηνική καταστροφή».
Τα «Λυσσασμένα σκυλιά» είναι αναμφισβήτητα ένα γοητευτικό βιβλίο με γρήγορο ρυθμό και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Παρά τη «ζόρικη» ιστορία του και τον πολιτικό σχολιασμό για τον βρόμικο ρόλο των μυστικών υπηρεσιών, είναι ταυτόχρονα και αστείο και ανθρώπινο. Θα μπορούσε και αυτό να γίνει ταινία. Ηδη μπορεί κανείς να ακούσει στους τίτλους να παίζει το τραγούδι του Μπρους Σπρίνγκστιν «Ζούγκλα», από το οποίο ο συγγραφέας διάλεξε τους εξής στίχους για να προλογίσει το βιβλίο του: Εξω από τους δρόμους, στη φωτιά, σε ένα πραγματικό βαλς του θανάτου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου