Είμαι μια μωβ πεταλούδα στoν Aλιάκμονα αψιμαχώ με το φως είμαι η ξαφνική γραφή των οριζόντων Υγραίνομαι απ’ τη γαλαντομία του ήλιου είμαι λάμψη που τρεκλίζει σε μια γρίλια στο Νυμφαίο είμαι της ακακίας το νύχι Ρόδο βουλγάρικο στους λόφους της Βάρνα Φτερό κορμοράνων είμαι στις Πρέσπες σε κείνο το νησί που αναπαύονται εγκάρσια οι Χειμώνες.
Να με ξεχάσεις!
Είμαι το θρόισμα της γκέισας όταν σερβίρει το τσάι από νούφαρο Είμαι το τσάι από νούφαρο είμαι η αρχή και το τέλος μιας φράσης φυματικής γεμάτης σπήλαια Σκουριά που άνθισε είμαι σε πλοίο που το καταπίνει η αρμύρα στην Ίσλα Νεπόντα εκεί που η Κόρα-Λαού αφηγείται κλαίγοντας την οστρακόδερμη ζωή της.
Να με ξεχάσεις!
Χαμένο ελάφι στον Βόρα είμαι γκάιντα που ματώνει στα Highlands το κριθάρι που χορεύει είμαι όλοι οι παράλληλοι και οι Ισημερινοί Είμαι ένας πίνακας που ρεύεται τοπία στο Ερμιτάζ Το τραγούδι των Ναβάχο είμαι όταν τεντώνουν το τόξο και βρίσκουν στην καρδιά τον άνεμο.
Να με ξεχάσεις!
Είμαι η μισή νότα που ψάχνουν οι μύστες των blues στην Ορλεάνη Κρεολή είμαι με κρεμασμένα νομίσματα από παλιές ασημένιες φυλλωσιές που φτιάχνανε οι παρθένες του Μοντεβιδέο Λευκή φωνή γιασεμιού είμαι εραλδικό σύμβολο σε ταπισερί που λιώνει στη Φιρέντζε Αυτό που περίσσεψε είμαι από το αδειανό κορμί που παράτησες σε ένα κουτσό παγκάκι στην Καμάρα και είπες: «Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ! Τα λέμε…»
Να με ξεχάσεις!
Χίλιες φορές…
~Στο παγκάκι~ ΕΡΩΣ ΑΡΟΔΟ, εκδ. Κουκούτσι 2015 [εξαντλημένο]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου