Οι μνήμες μου πολύ άχνες απ’ αυτόν. Είχε συνδεθεί πολύ στενά στη δεκαετία του ’50 με τον θείο μου και εκδότη του, Γιάννη Γουδέλη. Το μυθιστόρημά του "Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα" (Δίφρος, 1956) ήταν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Ήταν χωλός αλλά φοβερός γυναικοκατακτητής. Έγραφε ασύστολα, χωρίς μέτρο. Δεν πίστευε στη λογοτεχνία, αλλά στην κοινωνική της σημασία. Εάν αυτή είχε ανταπόκριση, τότε πετύχαινε το σκοπό της. Ο Μενέλαος Λουντέμης (πραγματικό ονοματεπώνυμο Δημήτριος Βαλασιάδης) (14 Ιανουαρίου 1912/1977) ήταν πεζογράφος και ποιητής. Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα σε πολύ νεαρή ηλικία, δημοσιεύοντας ποιητικές συλλογές στην "Αγροτική Ιδέα" της Έδεσσας, το 1927 και το 1928, τις οποίες υπέγραφε με το πραγματικό του όνομα. Γύρω στο 1930 δημοσιεύει ποιήματα και διηγήματα του στο περιοδικό «Νέα Εστία». Η πρώτη φορά που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμό του ήταν το 1934 στο διήγημα "Μια νύχτα με πολλά φώτα κάτω από μια πόλη με πολλά αστέρια". Τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο Πεζογραφίας το 1938 για τη συλλογή διηγημάτων του. "Τα πλοία δεν άραξαν" και με τη Χρυσή Δάφνη Πανευρώπης στο Παρίσι, το 1951. Επίσης τιμήθηκε και με το βραβείο "Μενέλαου Λουντέμη", που το καθιέρωσε προς τιμήν του η Ελληνική Εταιρία Λογοτεχνών και απονέμεται κάθε χρόνο στο καλύτερο πεζογράφημα του προηγούμενου έτους. Πήρε μέρος στην Αντίσταση ως μέλος του ΚΚΕ και εξορίστηκε. Το 1958 δικάζεται εκ νέου για το βιβλίο του "Βουρκωμένες μέρες" και απαγορεύεται η κυκλοφορία των βιβλίων του. Μετά τη δίκη εκπατρίζεται στο Βουκουρέστι και το 1967 χάνει την ελληνική ιθαγένεια από τη Χούντα. Το 1956 εξελέγη μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου της Ειρήνης. Στη Ρουμανία συνεχίζει το συγγραφικό του έργο, ως και λίγο μετά τη Μεταπολίτευση. Το 1976 επανακτά την ελληνική ιθαγένεια και επιστρέφει στην Ελλάδα. Ένα χρόνο αργότερα, το 1977, πεθαίνει από καρδιακή προσβολή και η σορός του εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου