Όταν μελετάμε το έργο ενός ποιητή, ο καλύτερος τρόπος για να κατανοήσουμε την εξέλιξή του, είναι να συγκρίνουμε τις ποιητικές του συλλογές. Να δούμε αν υπάρχουν ποιοτικές διαφορές ανάμεσα σε μια προηγούμενη και μια επόμενη ποιητική συλλογή, καθώς, στο χώρο της ποίησης υπάρχουν ποιητές, που είτε ωρίμαζαν και εξελίσσονταν από συλλογή σε συλλογή, είτε έμεναν στάσιμοι.
Είχαμε, λοιπόν την ευκαιρία να διαβάσουμε την ποιητική συλλογή της Ανδριάνας Μπιρμπίλη «Κόκκινος ορίζοντας», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αρισταρέτη» και έχοντας υπόψη μας και την προηγούμενη ποιητική συλλογή της «Το βιβλίο με το περιτύλιγμα», επίσης από τις ίδιες εκδόσεις – διαπιστώσαμε ότι η ποιήτρια βελτιώνεται και ωριμάζει, τελειοποιεί τα εκφραστικά της μέσα και συντομεύει κάπως τη έκταση των ποιημάτων της, ενώ τα νοήματα παραμένουν ολοκληρωμένα. Η Ανδριάνα Μπιρμπίλη ακολουθεί την νέα ρεαλιστική τάση, που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται στις μέρες μας, δίνοντάς μας πολύ δυνατά παραδείγματα.
Η ποιητική συλλογή της Ανδριάνας Μπιρμπίλη «Κόκκινος ορίζοντας» είναι γραμμένη κυρίως σε παραδοσιακό στίχο. Οι στίχοι της είναι σωστά μετρημένοι και ενδιαφέρον παρουσιάζει το ότι πολλά από τα ποιήματά της έχουν ήδη μελοποιηθεί από συνθέτες του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού. Η ρίμα, που χρησιμοποιεί η ποιήτρια είναι χαλαρή, όπως συνηθίζεται από τους νεότερους ποιητές.
Μεγάλο μέρος της ποιητικής συλλογής της Ανδριάνας Μπιρμπίλη καταλαμβάνει κοινωνικά ποιήματα. Η ποιήτρια αναφέρεται στον άστεγο της πλατείας, που πεθαίνει χωρίς να τον κλάψει κανείς, τη μοναξιά που νιώθει ο σύγχρονος άνθρωπος: «Τόση ερημιά! Σε έναν κόσμο γεμάτο με ζωή!», για τα αλλιώτικα παιδιά, που είδαν από μικρά το σκληρό πρόσωπο της ζωής, για τους ανθρώπους, που λένε «σιγανά λογάκια» και καταντούν ρομπότ, χωρίς λογική, που είναι φτιαγμένα μόνο για να εκτελούν ότι τους λένε.
Όμως, η ποιήτρια δεν μένει σε μια απλή καταγραφή της σύγχρονης σκληρής πραγματικότητας. Σε πολλά ποιήματά της αναφέρεται στους κοινωνικούς αγώνες, που γίνονται και θα γίνονται για τη διεκδίκηση ενός καλύτερου κόσμου απαλλαγμένου από την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο. Το σφυρί και το δρεπάνι, που αναφέρονται στο ποίημα «Κόκκινος ορίζοντας» έχουν αποτελέσει διαχρονικά σύμβολα του αγώνα της εργατικής τάξης για μια πιο δίκαια κοινωνία.
Όπως αναφέραμε και πιο πάνω τα περισσότερα ποιήματα της συλλογής της Ανδριάνας Μπιρμπίλη είναι κοινωνικά, όμως σε αρκετά ποιήματα υπάρχει και το ερωτικό στοιχείο. Από τα ερωτικά ποιήματα ξεχωρίσαμε το «θαλασσινό όνειρο», που τελειώνει με τους στίχους: «Τώρα που τα ταξίδια τελείωσαν, / ήθελα να σου πω, πως σε ευχαριστώ, / που με έμαθες, να ταξιδεύω βαθιά μέσα στο όνειρο.»
Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή της Ανδριάνας Μπιρμπίλη «Κόκκινος ορίζοντας» είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, που αξίζει την προσοχή του αναγνώστη.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου