ΘΕΡΙΖΟΥΝΕ ΨΗΛΑ, ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ ΤΑ ΧΩΡΙΑ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΚΟΡΔΑ

ΘΕΡΙΖΟΥΝΕ ΨΗΛΑ, ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ ΤΑ ΧΩΡΙΑ

                                                  –συγκομιδή παρατηρήσεων για το Θεριστρον του Δημήτρη Κοσμόπουλου–

                                                                                            του Αλέξανδρου Κορδά

  Η συνομιλία με την Παράδοση, όπως αυτή εκφράζεται στο πεδίο της ποιητικής, έχει αισθάνομαι δύο σκέλη: το ένα έχει να κάνει με την μορφή –την ρίμα, τον ρυθμικό βηματισμό του ποιήματος,

ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ

ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ

« ΤΑ ΚΑΝΑΡΙΝΙΑ »

Εκδόσεις ΣΜΙΛΗ /2019

Θρησκεία και δικαιώματα (της Δήμητρας Ρουμπούλα)

Αν «Το Μέγαρο Γιακουμπιάν» είναι το μεγάλο μυθιστόρημα του αραβικού κόσμου, όπως έχει λεχθεί, με το οποίο ο Αλάα Αλ-Ασουάνι περιγράφει την απόλυτα ταξική δομή της σύγχρονης αιγυπτιακής κοινωνίας, καθηλωμένης στον θρησκευτικό σκοταδισμό, την υποκρισία, τη διαφθορά, την ανισότητα και κάθε είδους ρατσισμό, τότε η «Ανεκπλήρωτη δημοκρατία», το τελευταίο μυθιστόρημα του σπουδαίου Αιγύπτιου συγγραφέα, είναι το μεγάλο μυθιστόρημα της προσπάθειας για ανατροπή όλων αυτών. Είναι το μυθιστόρημα που αναδεικνύει την αλληλεγγύη, το απαράμιλλο θάρρος, τις αρετές που είχαν επισκιαστεί επί δεκαετίες και έπρεπε να αναδυθούν αξιώνοντας δημοκρατία και

Τάκη Γκόντη, ποίημα από το "Διαλείπον εκκρεμές"

Εδώ πώς βρέθηκα;
Ιδέα δεν έχω
Να μεταβολίζω τον εαυτό μου
Σαν κήτος
Παγιδευμένο στην αντοχή του Ιωνά
Ανάμεσα σε λέξεις παράταιρες
Με όλους αυτούς τους άνυδρους χρόνους

Μα να
Εδώ βρέθηκα!
Πώς;
Ιδέα δεν έχω
Ατύχημα μάλλον
Κακό συναπάντημα;
Αμάρτημα;
Φονικό από παρόρμηση;
Ποτέ δεν θα μάθω
Ποτέ!
(Τυχαίο συμβάν)

Όψεις πολιτισμού από τη Δυτική Μακεδονία

Γράφει η Κυριακή Μαυροφυλλίδου // *

Θεοδώρα Λειψιστινού: «Πέλεκα, Όψεις πολιτισμού, δρώμενα και ακούσματα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα», εκδόσεις Ζήτη, 2018

Το βιβλίο της Θεοδώρας Λειψιστινού, Πέλεκα. Όψεις πολιτισμού, δρώμενα και ακούσματα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, που είναι το δεύτερο σε σειρά βιβλίο της για το γενέθλιο τόπο της, τον Πελεκάνο Βοΐου[1], έχει ως αντικείμενο τις όψεις πολιτισμού, δρώμενα και ακούσματα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα στην Πέλεκα/Πέλκα (σημερινό Πελεκάνο, ένα χωριό από τα πιο πλούσια πολιτισμικά χωριά της Δυτικής Μακεδονίας). Η συγγραφέας προχώρησε στη συγγραφή του εν λόγω βιβλίου, θεωρώντας καθήκον της, αφού συγκέντρωσε και ερμήνευσε ο,τιδήποτε πλαισίωνε την καθημερινότητα των κατοίκων της ιδιαίτερης πατρίδας της, να χαράξει έντυπα, αλλά και στη μνήμη μας τον πολιτισμικό θησαυρό της περιοχής της, παρουσιάζοντας εκτενώς τα ήθη και τα έθιμά του.

Μικρή δοκιμή πάνω στο “Λεύκωμα” του Βασίλη Λαδά (της Άννας Αφεντουλίδου)

της Άννας Αφεντουλίδου

                          «εικόνες αγαπημένες της ζωής/απροστάτευτες στους τοίχους»[1]

  Ο Βασίλης Λαδάς εμφανίστηκε στην ελληνική λογοτεχνία το 1972 με την ποιητική συλλογή Ο Γιάννης και η Μαρία[2] κι από τότε έχει εκδώσει 10 ποιητικά βιβλία[3] και 7 πεζά. Η τελευταία του συλλογή με τίτλο Λεύκωμα(2020) συμπληρώνει θαρρώ μια ποιητική γραμμή που ξεκίνησε το 2004 με το βιβλίο Απόκρεω[4] και συνεχίστηκε το 2011 με τα Δείπνα.[5] Στο Απόκρεω, τίτλος που παρέπεμπε στην «α-κρεοφαγία», όπως αναφέρεται σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία[6], εντόπιζε κανείς

Peter Handke, «Οι τρεις αναγνώσεις του Νόμου» (Μετάφραση από τα Γερμανικά- επίμετρο: Θεοδόσης Κοντάκης)

1.

Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα –

χειροκρότημα

να αναπτύξει ελεύθερα την προσωπικότητά του –

χειροκρότημα

ειδικότερα, έχει δικαίωμα για:

Γιῶργος Ἰωάννου: Στοιχεῖα προσωπογραφίας

Στίς «Μνῆμες ἑταίρων», πού καθιέρωσε ἡ Ἑταιρεία Συγγραφέων, δόθηκε ἀπό τήν πρώτη στιγμή προτεραιότητα στό πρόσωπο τῶν ἐκλιπόντων.[1] Εἶναι φανερό πώς ἔτσι οἱ ὁμηλητές ἐπιθυμοῦσαν νά ἀνακαλέσουν κυρίως ὅ,τι χάθηκε, τή ζεστή ἀνθρώπινη παρουσία, καί ὄχι νά κάνουν ἀναλύσεις ἔργων πού ἄλλωστε θά ἦταν δύσκολο νά χωρέσουν στά πλαίσια σύντομων ὁμιλιῶν. Υἱοθετώντας τό πνεῦμα αὐτό κάπως ἀκραῖα, θά ἤθελα νά δώσω ἀπόψε μερικά στοιχεῖα σχετικά μέ τήν προσωπογραφία τοῦ Γιώργο Ἰωάννου -τοῦ λογοτέχνη πού χάθηκε στίς 16 τοῦ Φλεβάρη τῆς περασμένης χρονιᾶς.

Αφιέρωμα στον Luis Sepulveda

«Είναι τρομακτικό να ζεις μονάχα με συγγραφείς. Το χαρακτηριστικό του λογοτεχνικού κόσμου είναι η υπέρμετρη ματαιοδοξία. Εγώ ήθελα πάντα να κινούμαι στο περιθώριο. Πάντα να συγχρωτίζομαι με πολλούς ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους. Γι’ αυτό και το 1997, όταν αποφασίσαμε με την Κάρμεν να ξαναζήσουμε μαζί μετά από 20 χρόνια, διαλέξαμε τη Χιχόν, μια πόλη ιστορική, με αριστερή παράδοση και 280.000 κατοίκους. Δεν είχα καμία επιθυμία να εγκατασταθώ στη Βαρκελώνη μαζί με τα μεγάλα ονόματα. Άλλωστε και το περιθώριο έβγαλε μεγάλους συγγραφείς, τον Χερνάν Ριβέρα Λετελιέρ, τον Πέδρο Λεμεμπέλ κ.ά.»

Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΚΑΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΡΩΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΜΑΡΟΥΛΗ

Ν. Καζαντζάκης και Σοβιετική Ρωσία: μια περιήγηση ονειρώδης…

Διονύσιος Μαρούλης σε συνεργασία με την καθηγήτρια του

Πανεπιστημίου Αγίας Πετρούπολης Fatima Eloeva 

Ημερολόγια καραντίνας: 10 ποιητές-συγγραφείς προτείνουν τα βιβλία που ξεχώρισαν

Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου την Πέμπτη 23/4, και είναι από τις εκείνες τις ημέρες που θα ανατρέχουμε σε μνήμες, ημερολόγια και γραπτά, και πως αλλιώς, αφού οι νέοι κόσμοι που μπροστά μας καθώς ανοίγονται στις πρώτες σελίδες των βιβλίων λειτουργούν ως μια απόδραση -πνευματική- από την πιο δραματική εποχή των τελευταίων ετών, τόσο στη χώρα μας όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Απόδραση πνευματική, αλλά και εσωτερική. Πτήση εσωτερική σε δρομολόγια με εισιτήρια

ΔΗΜΗΤΡΑ Χ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ

Γράφει ο Βαγγέλης Τασιόπουλος 
 Νιώθω παράξενα σήμερα, καθώς προσπαθώ, οι σημειώσεις με τις σκέψεις και τα σχόλιά μου για τα πενήντα ποιήματα της συλλογής ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ, της Δήμητρας Χριστοδούλου, να συγκροτήσουν ένα ενιαίο κείμενο για τις ανάγκες αυτής της παρουσίασης. Ο τηλεοπτικός δέκτης δίπλα μου ανοιχτός εικονοποιεί το δράμα με τους πρόσφυγες και παγώνει το αίμα. Ακροβατώ χωρίς σκοινί δίχως βεβαιότητες πια για το θαυμαστό εθνικό αφήγημα και τον εθισμό στη βλάβη. Πληθαίνουν γύρω μου νεκροί χωρίς ονόματα κι απελπισμένοι στο βωμό της σωτηρίας, αποσαθρώνουν τους μικρόκοσμους, γκρεμίζοντας με ματωμένα χέρια τα δικά μας

Τάσος Λειβαδίτης (20/4/1922 - 30/10/1988)

Υιική στοργή

Η μητέρα μου, απ' τις καλές πλύστρες του καιρού της, έπασχε από αρθριτικά κι ήτανε δύσκολο τώρα να κατέβει.
Έπρεπε, λοιπόν, εγώ κάθε νύχτα ν' ανεβαίνω στον ουρανό.

( Εγχειρίδιο ευθανασίας, 1979 )
53

Ο Σαρτρ, ο Ζενέ, ο Καμύ και η βία

Γιώργος X. Παπασωτηρίου
Η περίπτωση του Ζαν Ζενέ του νόθου παιδιού, του υιοθετημένου σύμφωνα με το σχέδιο της κοινωνικής πρόνοιας της Γαλλίας, του μικρού κλέφτη και δραπέτη, του φυλακισμένου, του φιλοναζιστή συγγραφέα, που «υιοθέτησε» αρχικά η Γαλλική «προδοτική» δεξιά του Βισύ και στη συνέχεια η αντιστασιακή Αριστερά του Σαρτρ, η ζωή αυτού του αμφιλεγόμενου ανθρώπου και καλλιτέχνη, που έγραψε μεταξύ άλλων «το ημερολόγιο ενός κλέφτη» και τις «Δούλες» (θεατρικό), δίνει ανάγλυφα το στίγμα της σημασίας των συμβόλων στην αντιπαράθεση αριστεράς και δεξιάς. Ο Ζενέ άσκησε τεράστια γοητεία στις εμβληματικές μορφές της γαλλικής φιλοσοφίας και κριτικής (Σαρτρ, Φουκό, Ντεριντά). Η γαλλική, αριστερή διανόηση (οι εξουσιαστές του μεταπολεμικού

Η Ασημίνα Ξηρογιάννη μιλά για την «Ανθολογία νέων Κροατών ποιητών»

Συνέντευξη στη Τζένη Κουκίδου // *

Η Ανθολογία Νέων Κροατών Ποιητών [Antologija Mlade Hrvatske Poezije] είναι μια δίγλωσση έκδοση σε ανθολόγηση Μίρζας Πούριτς και μετάφραση Ασημίνας Ξηρογιάννη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Συμμετέχουν οι: Μαρτίνα Βίνταϊτς, Ματέα Γιούρτσεβιτς, Ντάβορ Ιβανκόβατς, Ντίνκο Κρέχο, Λουτσία Μπούτκοβιτς, Άλεν Μπρλεκ, Αντονία Νοβακόβιτς, Μαρία Ντεγιανόβιτς, Ντάρκο Σεπαρόβιτς, Μόνικα Χέρτσεγκ [Martina Vidaić, Mateja Jurčević, Davor Ivankovac, Dinko Kreho, Lucija Butković, Alen Brlek, Antonija Novaković, Marija Dejanović, Darko Šeparović, Monika Herceg]

Τάσος Δενέγρης

Ο ποιητής και μεταφραστής Τάσος Δενέγρης γεννήθηκε στην Αθήνα τo 1934. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολέγιο Αθηνών και το Γαλλικό Ινστιτούτο. Σπούδασε Κινηματογράφο και Κοινωνιολογία στο τμήμα Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Ρώμης (1954-1957). Διέκοψε τις σπουδές στο τρίτο έτος, για οικονομικούς λόγους, και επέστρεψε να υπηρετήσει στον Ελληνικό Στρατό ξηράς (1957-1959). Πρωτοδημοσίευσε στο περιοδικό Στροφή (1952, το ποίημα «Άλωση»). Το 1966 δημοσιεύτηκαν στο London Magazine τρία ποιήματά του σε μετάφραση Νίκου Στάγκου και Νάνου Βαλαωρίτη. Το 1968 δύο πεζά στο περιοδικό Πάλι (του οποίου ήταν και μέλος της συντακτικής ομάδας). Τρία ποιήματά του συμπεριέλαβε το 1971 ο Δημήτρης Χατζής σε μια

Θωμάς Κοροβίνης Λεμονιά επτάκοιλη -μνήμη Νίκου Παπάζογλου-

Είναι ευλογία μοναδική η διαμονή –και σε κακούς καιρούς- στην ευδαίμονα παράλια πεδιάδα των Λεχωνίων. Στους πρόποδες του Πηλίου. Με τα φυσικά του κάλλη τα παντός καιρού. Ένας εγκλεισμός παραδεισένιος. Σκανδαλώδες προνόμιο μέσα στον κυκεώνα της Νέας Αποκάλυψης. Να συλλογιέσαι τα τρέχοντα και καθώς σεργιανάς απ’ το παράθυρο την ρωμαλέα επτάκοιλη λεμονιά στα ντουζένια της να βουλιάζεις σε μια αμφίστομη, γλυκόπικρη ραστώνη. Και παρά την στενή ενημέρωση να μαλακώνει η αψάδα της έξωθεν πολιορκίας. Ωστόσο ονειρεύτηκα χτες την παντοτινή μου αναχώρηση. Έχω συλλάβει τον εαυτό μου να καυχιέται ότι έχει προετοιμαστεί για την τελική έξοδο. Όμως στα ζόρικα, ομολογώ, «τα χρειάζομαι». Ακούω άλλους : «Για μένα δε με νοιάζει. Τα

Η σφαγή του Λάντλοου και ο ήρωας Λούης Τίκας

Στις 23 Ιουνίου 2018, στην πόλη Τρίνινταντ της Πολιτείας Κολοράντο των ΗΠΑ, έχει προγραμματιστεί να γίνουν τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του μεγάλου συνδικαλιστή ηγέτη, του 'Ελληνα Ηλία Σπαντιδάκη (Λούης Τίκας), γράφει η ομογενειακή ιστοσελίδα Calami.us . O Λουης Τίκας δολοφονήθηκε από την Εθνοφυλακή του Κολοράντο, στη ''σφαγή του Λάντλοου'' 20 Απριλίου 1914, στη διάρκεια της μεγάλης εργατικής απεργίας στα ορυχεία Ροκφέλερ, στην περιοχή Λάντλοου, κοντά στην πόλη Τρίνιταντ, στα νότια της Πολιτείας. Τα αποκαλυπτήρια θα συνοδευτούν από εκδηλώσεις, ενώ η ημέρα θα τιμηθεί με διακηρύξεις της Πολιτείας Κολοράντο και της Πόλης Ντένβερ. 
 Η ζωή του ήρωα συνδικαλιστή
 Ο Λούης Τίκας (1886-1914) γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Τον χρόνο 1906 σε ηλικία 20 χρονών μετανάστευσε στις ΗΠΑ και από την Νέα Υόρκη, όπου πρωτοέφτασε, κατάληξε στο νότιο Κολοράντο, γιά να εργαστεί στα ορυχεία. Τον χρόνο

G. K. Chesterton - "Η δυσπιστία του πατρός Μπράουν"

"Τα διηγήματά του μοιάζουν με αστυνομικά ενώ είναι κάτι πολύ περισσότερο. […] Καθεμία από τις ιστορίες είναι ένας μικρός μύθος και ταυτόχρονα ένα σύντομο θεατρικό έργο."

Χόρχε Λουίς Μπόρχες

Οκτώ μοναδικά διηγήματα γραμμένα με το ξεχωριστό στυλ του G.K. Chesterton.

G. K. Chesterton - "Η δυσπιστία του πατρός Μπράουν"
Μετάφραση: Χ. Τανταρούδας
Επίμετρο: Χ. Τανταρούδας, Ν. Μάλλιαρης

ΕκδόσειςΜάγμα

Μονόλογοι συγγραφέων Συλλογικό

ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ
Συμμετέχουν με ανέκδοτα κείμενά τους οι συγγραφείς: Έρικα Αθανασίου, Τζούλια Γκανάσου, Νατάσα Ζαχαροπούλου, Σοφία Κολοτούρου, Ασημίνα Ξηρογιάννη, Δανάη Παπουτσή, Έλενα Πολυγένη, Μαρία Σούμπερτ, Ελένη Τζατζιμάκη, Ελένη Φουρνάρου, Γιώργος Γώτης, Γιώργος Δουατζής, Νίκος Ερηνάκης, Γιώργος Κατσέλης, Γιώργος Λίλλης, Διονύσης Μαρίνος, Γιώργος Μπλάνας, Κωνσταντίνος Μπούρας, Τόλης Νικηφόρου, Γιάννης Παπαγιάννης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ

https://issuu.com/vakxikon.gr/docs/85______________________

Η στάση του πελαργού

Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Το μετέωρο βήμα του πελαργού» (1991) / φωτ. Νίκος Παναγιωτόπουλος

 Πό­τε γρά­φει ένας ποι­η­τής; Πό­τε γρά­φεις, ρω­τούν κά­ποιοι με ζή­λο, πό­τε προ­λα­βαί­νεις να γρά­ψεις, ρω­τούν κι άλ­λοι με ζη­λό­φθο­να αγω­νία; Πό­τε άρα­γε γρά­φει ένας ποι­η­τής; Πό­τε προ­λα­βαί­νει να ορ­γώ­σει, να σπεί­ρει, να ξε­βο­τα­νί­σει, να θε­ρί­σει; Πό­τε έχει αγω­νία για τον και­ρό που θα κά­νει και θα επη­ρε­ά­σει τη σπο­ρά, το φύ­τε­μα, το θε­ρι­σμό; Πό­τε; Πο­τέ. Πο­τέ και πά­ντα. Κά­πο­τε με τε­ρά­στια δια­λείμ­μα­τα. Άλ­λο­τε σε ελά­χι­στο χρό­νο. Κά­πο­τε χω­ρίς να το κα­τα­λά­βει. Άλ­λο­τε χω­ρίς να το ξέ­ρει. Κι ενί­ο­τε περ­νώ­ντας ώρες και ώρες ώσπου το φτε­νό μα­ξι­λά­ρι του κα­θί­σμα­τος και ο λι­πώ­δης ιστός των οπι­σθί­ων να γί­νουν ένα και τα οστά της λε­κά­νης να αι­σθαν­θούν τον πό­νο και τη δυ­σκαμ­ψία από την

Ένας αισιόδοξος άνθρωπος

«Η μάνα μου, μετά τον θάνατο του πατέρα μου, ο οποίος χάθηκε από κεραυνό το 1959, όταν εγώ ήμουν τεσσάρων και οι αδελφές μου η μία ένα χρόνο μεγαλύτερη και η άλλη τρία μικρότερη, έχοντας να αντιμετωπίσει το αμείλικτο ερώτημά μας: «πότε θα γυρίσει ο μπαμπάς;», αντί για  το  «ποτέ», προτιμούσε το «κάποτε», υιοθετώντας αυτό το εξωφρενικό, αλλά κατ' εκείνη αναγκαίο ψέμα. Έτσι, με τον καιρό, διαμόρφωσε την αντίληψη ότι όλα διορθώνονται κάποτε. Αργά η γρήγορα. Δεν έχω γνωρίσει πιο αισιόδοξο άνθρωπο. Πριν από λίγες μέρες, η τετράχρονη η εγγονή μου τη ρώτησε: «Εσένα πού είναι ο μπαμπάς και η μαμά σου;» «Έχουνε φύγει», πήρε για απάντηση. Η εγγονή μου όμως δεν το έβαζε κάτω «Και πότε θα ξαναέρθουν;» «Ποτέ.» «Θα σε αφήσουνε μόνη;» «Θα πάω εγώ να τους βρω», της απάντησε η μάνα μου. Τη χάσαμε πριν από λίγες μέρες. Εν μέσω κορονοϊού. Τη θάψαμε υπό καταρρακτώδη βροχή. Ακόμα και ο παπάς ήταν άρρωστος. «Κλαίει ο Θεός», μου ψιθύρισε για παρηγοριά. «Τόσο καλός άνθρωπος ήταν…»

Ο Τάκης Γκόντης γεννήθηκε το 1955 στη Φλαμουριά της Έδεσσας. 

Έζησε και εργάστηκε κατά καιρούς σε διάφορες πόλεις της επαρχίας, 

στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. 

Τα επαγγέλματα διάφορα: Χημικός στη ΔΕΗ, τυπογράφος, 

υπεύθυνος ύλης σε εκδοτικό συγκρότημα κ.ά. 

Τα τελευταία χρόνια επέστρεψε στη γενέτειρα του, 

όπου και ζει μόνιμα. 

Έχει εκδώσει συνολικά δέκα βιβλία πεζογραφίας 

(διήγημα, μυθιστόρημα) και ποίησης. 

Το τελευταίο, Τετ α τετ: Διηγήματα (2019), 

κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Εντευκτηρίου.

https://entefktirio.blogspot.com/2020/04/blog-post_3.html?fbclid=IwAR3EsI8Mw0SaSRPVt0C6T4BS77qH0pER8FIpGHVKz_vFTlTm8hygCzjSDT0

“Είμαστε λοιπόν θαλασσοπόροι, μέχρι να γίνουμε ελεύθεροι, ελεύθεροι ακόμη και από το ίδιο το ταξίδι”

Γράφει η Άννα Γρίβα 

Θάνος Γώγος, «Ντακάρ», Μελάνι, 2020

Το τρίτο κατά σειρά ποιητικό βιβλίο του Θάνου Γώγου αποτελεί μια ποιητική σύνθεση, η οποία συντίθεται από οκτώ επιμέρους άτιτλα ποιήματα (στο δεύτερο μέρος του βιβλίου μεταφράζονται στα αγγλικά από τη Λένα Καλλέργη).  Το Ντακάρ, η πρωτεύουσα της Σενεγάλης, η παραθαλάσσια πόλη της χερσονήσου του Πράσινου Ακρωτηρίου, με την πλούσια ιστορία, τους αμέτρητους κατακτητές και τη συμπλοκή των διαφορετικών παραδόσεων, γίνεται ένας τόπος-εφαλτήριο για τον ταξιδιώτη-αναγνώστη. Στεκόμαστε εκεί, σε μιαν άκρη της μητέρας Αφρικής, και ετοιμαζόμαστε για ένα μεγάλο ταξίδι. Οι στίχοι του Leonard Cohen στην αρχή του βιβλίου μας προετοιμάζουν: All men will be sailors then/ until the sea shall free them. Είμαστε λοιπόν θαλασσοπόροι, μας λέει ο ίδιος ο Χριστός, μέχρι να γίνουμε ελεύθεροι, ελεύθεροι ακόμη και από το ίδιο το ταξίδι.

Ο Ευάγγελος Κ. Λάζος της Δωδώνης

Γράφει η Ελένη Γκίκα // 

 Η είδηση έφτασε ως εμάς λιτή, ακατέργαστη, με τα εντελώς βασικά, αλλά έπεσε σαν κεραυνός για όλους όσους αγαπούν το βιβλίο. Και σε μένα ειδικά. Υπήρξε ο πρώτος των μεγάλων εκδοτών. Ξεκίνησε εκ του μηδενός. Το παγκόσμιο και το ελληνικό θέατρο του χρωστά. Οι ποιητές του χρωστούν. Αλλά κι εγώ, το τρίτο μου βιβλίο.

Η είδηση πρώτα:

Πέθανε χθες ο Ευάγγγελος Κ. Λάζος, εκδότης της Δωδώνης. Η κηδεία του θα γίνει αύριο, Δευτέρα 6/4, στις 12.00 στη Στρατίνιστα Πωγωνίου σε στενό οικογενειακό κύκλο.

H κακοπιστία της κριτικής – γράφει η Κυριακή Πετράκου

Στο διεπιστημονικό περιοδικό Journal of Greek Media and Culture δημοσιεύτηκε η βιβλιοκρισία της αναπληρώτριας καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Παναγιώτας Μήνη για το βιβλίο του Θανάση Αγάθου Ο Νίκος Καζαντζάκης στον κινηματoγράφο, Gutenberg, Αθήνα 2017, 352 σελ. Panayiota Mini, “O Nikos Kazantzakis ston kinimatografo (Nikos Kazantzakis in Cinema), Thanasis Agathos (2017)”, Journal of Greek Media and Culture, Volume 4, Issue 2 (2018), pp. 285-288.

Για το «Μια Γυναίκα Νέα και Γραία και άλλα ποιήματα» του W.B. Yeats – γράφει η Ανθούλα Δανιήλ

W. B. Yeats, Μια Γυναίκα Νέα και Γραία και άλλα ποιήματα, Προλόγισμα, μετάφραση, σημειώσεις: Αντώνης Ζέρβας, εκδ. Περισπωμένη (Φυλλάδιο έκτο), Αθήνα 2019.

Ο Αντώνης Ζέρβας, όπως πάντα, μας προσφέρει εκλεκτό πράγμα σε πολυτελή συσκευασία. Αυτή τη φορά η προσφορά περιλαμβάνει ποιήματα του William Butler Yeats (1865-1939), του αλλιώς μοντέρνου ποιητή του εικοστού αιώνα. Ο Yeats δεν ανήκει στους προοδευτικούς, στους «χριστιανούς», είναι όμως αριστοκρατικός και προσηλωμένος σε αξίες όπως το χώμα, όπου είναι ριζωμένες οι παραδόσεις των χωρικών της πατρίδας του, της Ιρλανδίας. Ανήκει σ’ αυτούς που στάθηκαν έξω από τον συρμό, όχι στους πολύ εκλεκτούς της Ευρώπης, αν και τιμήθηκε με το

Για τις «Μπαλάντες του Περιθωρίου», τον τελευταίο δίσκο του Απόστολου Καλδάρα

Τον Φεβρουάριο του 1990, λίγους μήνες πριν ο Απόστολος Καλδάρας φύγει από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών, κυκλοφόρησαν από τον δισκογραφικό «Σείριο» του Μάνου Χατζιδάκι οι «Μπαλάντες του Περιθωρίου», η τελευταία εργασία του, στην οποία υπέγραφε τη μουσική και τους στίχους όλων των τραγουδιών. Επρόκειτο για έναν πολύ ιδιαίτερο δίσκο, που θα χαρακτηριζόταν «concept», αφού κύρια πηγή έμπνευσης του αποτέλεσαν τα νεανικά του χρόνια και η παλιά Αθήνα με όλη τη μυθολογία της: Τα κουτσαβάκια, τους απάχηδες, τις πόρνες, ακόμη και τους τοξικομανείς (το τραγούδι «Ο Αρτέμης», λόγου χάριν, που αποδίδει ο Ανδρέας Καρακότας ήταν γραμμένο για τον αδικοχαμένο ρεμπέτη Ανέστο Δεληά, γνωστός και με το ψευδώνυμο «Αρτέμης»). Κατά πάσα

Η δική μου Έδεσσα ΧΑΡΤΗΣ 16 {ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2020} {Κλίμακες} του Τάκη Γραμμένου

Τσατάλ Χουγιούκ, βραχογραφία Τσατάλ Χουγιούκ, βραχογραφία 
 Κα­θυ­στε­ρη­μέ­να εί­χα πλη­ρο­φο­ρη­θεί ότι η Έδεσ­σα έχει αδερ­φο­ποι­η­θεί με την Ούρ­φα, πό­λη της ση­με­ρι­νής Τουρ­κί­ας, στα ΝΑ της, κά­που κο­ντά στον Ευ­φρά­τη. Η πό­λη με το όνο­μα Έδεσ­σα εί­χε ιδρυ­θεί στην ελ­λη­νι­στι­κή επο­χή και ερεί­πια της ακρό­πο­λής της σώ­ζο­νται σε από­το­μο λό­φο. Έχει πο­λύ ση­μα­ντι­κή ιε­ρα­τι­κή σχο­λή και στην ευ­ρύ­τε­ρή της πε­ριο­χή υπάρ­χουν δύο διά­ση­μοι αρ­χαιο­λο­γι­κοί χώ­ροι, ο νε­ο­λι­θι­κός οι­κι­σμός Τσα­τάλ Χου­γιούκ, αλ­λά και το Γκιο­μπε­κλί Τε­πέ, ένα πο­λύ πρώ­ι­μο (10.000 π.Χ.) πε­ρί­που, ιε­ρό (;), κυ­κλο­τε­ρές, με πα­νύ­ψη­λες στή­λες με πα­ρα­στά­σεις ανά­γλυ­φες. Στο κέ­ντρο

Δίγαμμα -Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης

https://webtv.ert.gr/ert3/digamma/17ayg2017-digamma-panagiotis-chatzimoysiadis/
 Οι ξύλινες καρέκλες. Τα θρανία με τις χαραγματιές από μελάνι. Οι διάδρομοι που θυμάσαι, οι διάδρομοι που δεν αλλάζουν, που ίσως μείνουν στη μνήμη σου σαν τα πιο γλυκά σου μονοπάτια. Της επαρχίας τα σχολεία, τα χωριά της Μακεδονίας και τα δάση που τα τριγυρίζουν. Ο Παναγιώτης

Ποιητές της Αμερικής: Έντγκαρ Λη Μάστερς

Του Μάνου Κουνουγάκη
Βιογραφία Ο Ένγκαρ Λη Μάστερς (Edgar Lee Masters) υπήρξε ποιητής, πεζογράφος και βιογράφος. Το σημαντικότερο έργο του θεωρείται η Ανθολογία του Σπουν Ρίβερ (Spoon River Anthology), μια συλλογή ποιημάτων που είχε τεράστιο αντίκτυπο στις Η.Π.Α. Ήταν γιος του δικηγόρου Hardin Wallace Masters και της Emma Dexter. Γεννήθηκε στo Garnett του Κάνσας τον Αύγουστο του 1868. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Ιλινόι, αρχικά στο Petersburg, κοντά στους τόπους όπου έζησε ο Αβραάμ Λίνκολν, και αργότερα στο Lewiston όπου ο πατέρας του διετέλεσε μάλιστα και δήμαρχος της πόλης. Οι αναμνήσεις του από εκείνα τα μέρη χρησιμοποιήθηκαν αργότερα στη συγγραφή της Ανθολογίας του Σπουν Ρίβερ. Μετά το τέλος των μαθητικών του χρόνων παρακολούθησε το

Με την νηφαλιότητα του τετελεσμένου

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

Θανάσης Χατζόπουλος «Ιστορικός ενεστώς», εκδ. Πόλις

«Ωστόσο, εκείνη παραμένει γαλήνια, με την ηρεμία των αποφασισμένων». Σπουδαίος ποιητής ο Θανάσης Χατζόπουλος [στις συλλογές του «Η κοίμηση», «Ο εξ αίματος νεκρός», «Στον ήλιο μοίρα», «Οι λησμονημένοι», «Φιλί της ζωής» και πολλά άλλα] αλλά και ψυχαναλυτής και παιδοψυχίατρος, γνωρίζει καλά από κάψουλες χωροχρόνου, τυραννούν τις ζωές μας, ζωντανεύουν το ποίημα.

Έρχεται, λοιπόν, σ’ αυτές τις 21 ιστορίες «γραμμένες άλλοτε με πλάγιο και άλλοτε με ευθύ τρόπο», επιμελώς αποκρύβοντας και τις δυο ιδιότητες (και εκείνη του ποιητή αλλά και του ψυχιάτρου) και επιχειρεί ως ο-καλός-ληξίαρχος ή ως ο-επιμελής-αρχειοθέτης ή αυστηρός αρθρογράφος να επαληθεύσει το θεώρημα Μπόρχες. Ότι  «κάθε ζωή

Οι παράλληλες διαδρομές του Κλόουν και του Πιάστη (της Ροζίτας Σπινάσα)

Είναι αυτά τα σπουδαία βιβλία, που έρχεται το πλήρωμα του χρόνου να βρεθούν στα χέρια σου, σαν λογοτεχνικές εκρήξεις στη σειρά των καθημερινών, ‘συνηθισμένων’ αναγνωσμάτων. Δεν διαπραγματεύεσαι στιγμή την αξία τους: γυρνάς τις σελίδες με δέος, με τη βεβαιότητα ότι μπροστά σου ανοίγεται ένα παράθυρο που αποκαλύπτει με τρόπο ξεκάθαρο την αλήθεια που διέπει την ανθρώπινη φύση και, κατ’ επέκταση, τα κοινωνικά της μορφώματα.

“Είμαστε λοιπόν θαλασσοπόροι, μέχρι να γίνουμε ελεύθεροι, ελεύθεροι ακόμη και από το ίδιο το ταξίδι”

Γράφει η Άννα Γρίβα //

Θάνος Γώγος, «Ντακάρ», Μελάνι, 2020

Το τρίτο κατά σειρά ποιητικό βιβλίο του Θάνου Γώγου αποτελεί μια ποιητική σύνθεση, η οποία συντίθεται από οκτώ επιμέρους άτιτλα ποιήματα (στο δεύτερο μέρος του βιβλίου μεταφράζονται στα αγγλικά από τη Λένα Καλλέργη).  Το Ντακάρ, η πρωτεύουσα της Σενεγάλης, η παραθαλάσσια πόλη της χερσονήσου του Πράσινου Ακρωτηρίου, με την πλούσια ιστορία, τους αμέτρητους κατακτητές και τη συμπλοκή των διαφορετικών παραδόσεων, γίνεται ένας τόπος-εφαλτήριο για τον ταξιδιώτη-αναγνώστη. Στεκόμαστε εκεί, σε μιαν άκρη της μητέρας Αφρικής, και ετοιμαζόμαστε για ένα μεγάλο ταξίδι. Οι στίχοι του Leonard Cohen στην αρχή του βιβλίου μας προετοιμάζουν: All men will be sailors then/ until the sea shall free them. Είμαστε λοιπόν θαλασσοπόροι, μας λέει ο ίδιος ο Χριστός, μέχρι να γίνουμε ελεύθεροι, ελεύθεροι ακόμη και από το ίδιο το ταξίδι.

Μαρσέλ Προυστ: Αναζητώντας το χαμένο χρόνο

Παναγιώτα Ψυχογιού
«Το Κομπραί» είναι μια μικρή πόλη όπου εντοπίζονται οι πρώτες παιδικές αναμνήσεις του αφηγητή. Από εδώ ξεκινά η αναζήτηση του χαμένου χρόνου, από τούτο τον κόσμο ο οποίος γίνεται ξαφνικά προσιτός με την ασύνειδη μνήμη καθώς οι εικόνες, οι ήχοι και τ' αρώματα μιας περασμένης εποχής ζωντανεύουν απρόβλεπτα μέσα από τη γεύση μιας μαντλέν βουτηγμένης σ' ένα φλιτζάνι τσάι. Αυτή η κίνηση της μνήμης θα καθορίσει όλη την πορεία του έργου του Προυστ. Αρκεί ένας κρότος, μια μυρωδιά και τότε η κρυμμένη ουσία των πραγμάτων αμέσως απελευθερώνεται και η μνήμη που έμοιαζε νεκρή, αφυπνίζεται. Γνώριμες λεπτομέρειες συνθέτουν το έργο του Προυστ που δείχνει πώς από το παράδειγμα ξεδιπλώνεται η αφαίρεση. «Αυτό που αποκαλούμε πραγματικότητα», μας λέει ο

Μυθιστορηματικοί ήρωες αντιμέτωποι με την Ιστορία

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

Πέρσα Κουμούτση «Η επιστροφή», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 224

Γεννημένη στο Κάιρο και πατώντας πάντα σε δυο γλώσσες και δυο πατρίδες, έχοντας μεταφράσει Μαχφούζ, άραβες ποιητές και συγγραφείς που βρέθηκαν και συνεχίζουν να βρίσκονται αντιμέτωποι με την σκληρότητα της Ιστορίας, και βιώνοντας όλη την παρακμή του ελληνισμού της Αλεξανδρείας, η συγγραφέας Πέρσα Κουμούτση, δεν θα μπορούσε παρά να είναι ανθρωποκεντρική. Οι ήρωές της να αντιμετωπίζουν πάντα το ιστορικό πλαίσιο και μάλιστα σε εποχές μεγάλης ταραχής, όπου φαίνεται ο χαρακτήρας και το ανάστημα του καθενός, σε ιστορίες που τα γεγονότα που τους βαραίνουν και τους καθορίζουν είναι σχεδόν μοίρα.

Αναπαράγοντας το μοτίβο της «μητέρας αγίας – πατρός ασώτου – υιού εσταυρωμένου»

Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // *

«Πέντε στάσεις», Μάκης Τσίτας, νουβέλα, εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2020, σ. 75.

Ο πολυβραβευμένος και διεθνώς διακεκριμένος πεζογράφος Μάκης Τσίτας έχει το χάρισμα της αφήγησης. Αγγίζει σχεδόν τα υψηλά επίπεδα του νατουραλισμού, όπου ο γραπτός λόγος αποτελεί «φέτα ζωής» και θα μπορούσε να αναφωνήσει άνετα ο επαρκής αναγνώστης «έτσι θα μιλούσε η ζωή αν μιλούσε».

Η μόνη της Ανάσταση

Θωμάς Κοροβίνης 

Ο μεγαλύτερος γιος της είχε σκοτωθεί το ΄45 με την απελευθέρωση από μια νάρκα. Όλη η χερσόνησος της Κασσάνδρας είναι πικροστολισμένη στ' ακρογιάλια της με ξύλινους σταυρούς από παλικαράκια που τσιμπούσαν στην εξόρυξη ναρκών που είχαν αφήσει οι Γερμανοί, για χαρτζιλίκι απ' το μολύβι που θα αποκαλύπτονταν. Στα είκοσι πέντε του είχε κομματιαστεί κι ο Κωνσταντίνος μας, της έφεραν ένα σεντόνι με δυο κιλά πετσιά και κόκκαλα. Έκτοτε ήξερε μόνο τη Μεγάλη Παρασκευή. Ποτέ της Κυριακή, γιορτή και επίσημη ημέρα δεν πήγαινε στην εκκλησία.

Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

Ελληνική πεζογραφία:

✩ Ο κορωνοϊός στον κόσμο του Βιβλίου // Μας απαντούν: Αργύρης Καστανιώτης & Νίκος Ψυχογιός

Επιμέλεια:  Ελένη Γκίκα //

  Με τους εκδοτικούς οίκους κλειστούς πια, τα καινούργια βιβλία ομήρους στα τυπογραφεία, με το μέλλον άδηλο, είναι σα να ζούμε ήδη σε άλλον πλανήτη, ζητήσαμε ένα πλάνο εργασιών από τους δυο πιο παραγωγικούς έλληνες εκδότες. Τα μέτρα που έλαβαν, το άμεσο εκδοτικό πλάνο. Μας απαντούν ο Αργύρης Καστανιώτης (εκδ. Καστανιώτη) και ο Νίκος Ψυχογιός (εκδόσεις Ψυχογιός).

Ο Γ. Σακαρίδης είναι ο νέος διευθυντής του Φεστιβάλ Δράμας

Νέα εποχή για το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, καθώς ο βραβευμένος σκηνοθέτης Γιάννης Σακαρίδης παίρνει το τιμόνι, μετά τον πρόωρο χαμό τού επί σειρά ετών καλλιτεχνικού διευθυντή Αντώνη Παπαδόπουλου. Ο Γιάννης Σακαρίδης, επιτυχημένος μοντέρ στην Αγγλία, έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στη Δράμα, όπου και βραβεύτηκε για τη μικρού μήκους ταινία του Αλήθεια (2006). Μερικά χρόνια αργότερα, το 2014-15 και το 2017-18, συμμετείχε στην κριτική και προκριματική επιτροπή του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος. Ο σκηνοθέτης έχει στο ενεργητικό του δύο ταινίες μεγάλου μήκους (Wild Duck, Πλατεία Αμερικής), ενώ το έργο του γενικά

Επιλογές από την πεζογραφία

Γράφει η Διώνη Δημητριάδου

Χαρά Νικολακοπούλου, Μπαμ! (μαύρη κωμωδία), ΑΩ 2020
 Θανάσης Χατζόπουλος, Ιστορικός Ενεστώς, Πόλις 2020
Χρίστος Ρ. Τσιαήλης, Ψωμί, Γκοβόστης 2017
Βερονίκη Δαλακούρα, Ένα απόγευμα, η ομίχλη, Κουκκίδα 2018
 Γιώργος Πετράκης, Όλα τα κακά σκορπά, Γαβριηλίδης 2019

Το βραβείο λογοτεχνίας PEN/Faulkner 2020 στη Χλόη Αρίτσις (Χρ.Τσιάμης, ανταπόκριση)

Το σημαντικό Αμερικανικό βραβείο λογοτεχνίας PEN/Faulkner αυτή τη χρονιά απενεμήθη στην συγγραφέα Χλόη Αρίτσις για το μυθιστόρημά της “Θαλάσσια Τέρατα” (Sea Monsters). Η Αρίτσις που είναι ελληνικής καταγωγής από τον πατέρα της, τον σημαντικό Μεξικανό ποιητή και περιβαλλοντολόγο ακτιβιστή Ομέρο Αρίτσις, έχει γεννηθεί στη Νέα Υόρκη (η μητέρα της είνα Αμερικανίδα), έχει μεγαλώσει στο Αμστερνταμ και στην Πόλη του Μεξικού, έχει ζήσει στο Βερολίνο για πολλά χρόνια και πάνω από μια δεκαετία τώρα ζεί στο Λονδίνο. Ο παππούς της είχε γεννηθεί και είχε μεγαλώσει στην Μικράν Ασία, είχε ενταχθεί στον ελληνικό στρατό και, μετά την

«Μερικά πράγματα πρέπει να γίνονται / μια φορά / η άλλη είναι κοροϊδία»

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //

Νότης Γέροντας «Άπαντα τα ποιητικά», εκδόσεις «Κύμα»

Ο ποιητής Νότης Γέροντας γεννήθηκε το 1953 και πέθανε το 2007 χωρίς να εκδώσει κάποια ποιητική συλλογή, όχι γιατί δεν είχε έργο, ούτε γιατί υποτιμούσε το έργο του, αλλά γιατί δεν επιθυμούσε να εκδώσει όσο ακόμα ήταν στη ζωή, θυμίζοντάς μας τον Καβάφη, που έλεγε ότι το έργο του ήταν προορισμένο για τις επόμενες γενιές. Μετά το θάνατο του ποιητή, με την αμέριστη φροντίδα της συζύγου του Μαρίας Πρασοπούλου εκδόθηκαν κάποιες ποιητικές συλλογές από τις εκδόσεις «Ηριδανός». Όμως, το έργο του Νότη Γέροντα χρειαζόταν κάτι περισσότερο για να βγει στο φως ολοκληρωμένο. Μέσα στο 2019, λοιπόν, από τη σύζυγο του ποιητή σε συνεργασία με την αδερφή του Πελαγία Γέροντα κυκλοφόρησε ολόκληρο το ποιητικό του έργο με τον τίτλο «Άπαντα τα ποιητικά» από τις εκδόσεις «Κύμα» συγκεντρωμένο σε έναν κομψό τόμο.

Το σκοτεινό μέρος της ανθρώπινης περιπέτειας

Γράφει η Μαρία Λιάκου //

Ζαν Πωλ Ντυμπουά «Δεν κατοικούν όλοι οι άνθρωποι τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο», Μετάφραση: Μαρία Γαβαλά, εκδόσεις Δώμα 2020

«Είναι δυο χρόνια τώρα που ο Πωλ Χάνσεν εκτίει την ποινή του στις φυλακές του Μοντρεάλ. Μοιράζεται ένα κελί με τον Πατρίκ Ορτόν, έναν άνδρα που μετράει για ενάμισης, θηρίο έτοιμο να χιμήξει και ν’ ανοίξει στα δύο όποιον δεν συμμερίζεται την αγάπη του για τις Harley Davidson.

Φυλλομετρώντας τα “Ποιήματα” του Δημήτρη Γαβαλά: Μια Μαθηματική Προσέγγιση

Από τον Γιάννη Καρβέλη // *

Ήταν ευχάριστη έκπληξη η συνάντηση με τον αγαπητό συνάδελφο Δημήτρη Γαβαλά, κάποιο Σάββατο μεσημέρι, στις «Εκδόσεις Γαβριηλίδης». Τον Δημήτρη τον γνώρισα στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ως έναν καλό μαθηματικό. Γι’ αυτό και το χάρισμα της ποιητικής του συλλογής ήταν ταυτόχρονα και ερεθιστικό. Όχι για το ότι είναι πρωτοφανές να συνυπάρχουν οι δυο αυτές ιδιότητες, αλλά (αναρωτιόμουν) για το πώς  μπορεί να αποτυπώνονται τα χαρακτηριστικά της μαθηματικής του σκέψης στον ποιητικό του λόγο.