14 ερωτήσεις στην Βάλια Γκέντσου

 

1.                  Ποίηση ή πεζό;

 

Ποίηση, κατά κύριο λόγο. Για τον υπαινιγμό, τη λιτότητα, τη μεταμόρφωση, την εικόνα, τη μαγεία των αποχρώσεων.

Για την ιστορία πίσω από την ιστορία. Διαβάζω συνήθως διηγήματα και μυθιστόρημα. Τρομάζω κάπως με την έκταση, βυθίζομαι μετά με θαυμασμό στους λαβύρινθους της πλοκής και… επιστρέφω στη βάση μου. Την ποίηση.  

 

2.                  Τι δεν έχετε γράψει ακόμη που θα θέλατε να γράψετε;

 

Θα ήθελα κάποια στιγμή να δοκιμάσω να γράψω θεατρικό μονόλογο.

 

3.                  Πως ξεκινάει ένα βιβλίο; Υπάρχει τόπος, χρόνος, που      έρχεται η έμπνευση;

 

Νομίζω έρχεται και σε βρίσκει εκείνη εκτός τόπου και χρόνου. Κάποτε ένα τυχαίο εξωτερικό γεγονός πυροδοτεί εσώτερους μηχανισμούς. Άλλοτε είναι μια προσωπική συνθήκη που ακουμπά σε κάτι παλιό, όμως γνώριμο και το αναμοχλεύει.

Κάθε φορά με τρομάζει η ορμή της και το τελεσίδικο.

Δεν μπορείς να την αποφύγεις ή να την αφήσεις για αργότερα.

 

4.                  Τι είναι η έμπνευση για έναν συγγραφέα;

 

Ένα κλικ. Μια ανατροπή. Μια γέννα. Υπάρχει κενό χρόνου εκεί. Είναι η στιγμή που τα θαύματα μπορούν να σηκωθούν στις μύτες. Και να φυσήξει ένα αεράκι «ταξιδευτής».

 

 

5.                  Αν θα γράφατε ιστορικό μυθιστόρημα, ποια περίοδος θα σας ενδιέφερε;

 

Δεν θα το τολμούσα εύκολα. Προϋποθέτει κατάλληλη σκευή.

Με έλκουν και οι πιο σύντομες φόρμες γραφής. Υποθετικά απαντώντας, αγαπώ τις «γκρίζες» μεταβατικές περιόδους της ιστορίας, όταν κλείνει ένας κόσμος και ανατέλλει ο καινούργιος. Αυτήν την άχαρη φάση των ζυμώσεων και του συγκερασμού των στοιχείων, όπου οι εποχές ψάχνουν  πατήματα. Μια τέτοια, για παράδειγμα, είναι το τέλος της ελληνιστικής περιόδου και οι πρώτοι χρόνοι του Βυζαντίου ή οι ύστεροι χρόνοι του.

 

6.        Παίζει ρόλο ο τόπος που γεννήθηκε κανείς;

 

Ο τόπος που γεννήθηκες μπορεί να γίνει εφαλτήριο και συνάμα τροχοπέδη. Θα προτιμούσα να λέγαμε ο τόπος των παιδικών χρόνων, γιατί σε αυτά συμπυκνώνεται η ουσία της ζωής σου.

Ό,τι έζησες έντονα τότε θα σε ακολουθεί, θα επαναλαμβάνεται με διάφορες μορφές και ίσως αποτυπωθεί κάποτε και στο χαρτί.  

  

7.            Επινοείτε χαρακτήρες για τα βιβλία σας ή κάπου  σκιαγραφείτε τον εαυτό σας ή κάποιον γνωστό, φίλο;

 

Οι χαρακτήρες είναι υπαρκτοί με διαφορετική υπόσταση, ώστε να παραμείνουν μη αναγνωρίσιμοι. Όλοι και όλα «παίζουν» υπό  καθεστώς παραμόρφωσης και ο εαυτός μου επίσης.

 

8.            Το λοκ ντάουν, και γενικά όλη η παράξενη κατάσταση που βιώνουμε πως σας επηρέασε; Ήταν σημείο αναστοχασμού για τον ψυχισμό σας, για τις σχέσεις σας με άλλους ανθρώπους;

 

Μου έλειψε η τρυφεράδα στο άγγιγμα, οι ζωντανές συζητήσεις της παρέας. Τα ταξίδια, η αίσθηση της ελευθερίας. Πολλές στιγμές με κυρίευσε ο φόβος της αρρώστιας, του μη αναστρέψιμου και της κλειστής περιχαρακωμένης ζωής, δίχως ίχνη ανεμελιάς. Βάρυνε πολύ το κάδρο. Και πόσο πια κανείς να αναστοχαστεί; το άκρο στην υπερβολή του είναι επίφοβο.

  

 

 

9.            Υπήρξε κάτι, κάποιος που στάθηκε αποκούμπι αυτή τη δύσκολη περίοδο;

 

Η κόρη μου, λίγοι αγαπημένοι φίλοι. Τα γραψίματα μου, η φωτογραφία «εντός των τειχών» του σπιτιού, ο κήπος που άλλαζε εικόνα μαζί με την εποχή, ενίοτε το διαδίκτυο και ευτυχώς το χιούμορ που με ανασύρει από τον πάτο του πηγαδιού.

 

10.        Θα γράφατε ποτέ με ψευδώνυμο;  Το έχετε κάνει;

 

Όχι δεν θα έγραφα. Δεν είναι το ζητούμενο να διαχωρίσω για κάποιο λόγο την πραγματική μου ζωή από τη συγγραφική. Το όνομα μου είναι αρκετό, δεν χρειάζεται άλλη μάσκα, αντέχω να το αποδέχομαι ως έχει.

 

11.        Το γράψιμο θεωρείτε πως είναι για λίγους; Όλοι μπορούν να γράψουν;

 

Όλοι μπορούν να γράψουν, εφόσον είναι σε θέση να χειρισθούν το λόγο. Μέχρι του σημείου όμως να μετατραπεί ο λόγος σε Τέχνη διανύεται μακρά πορεία παιδείας και γνώσης.

  

12.        Υπήρξε κάποιο συμβάν στη ζωή σας το οποίο έχετε μεταφέρει και σε βιβλίο σας;

 

Τον θάνατο του αδελφού μου. Απώλειες που ακολούθησαν.

 

 

13.        Τι οραματίζεστε για το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα; Υπάρχει μέλλον;

 

Πώς να διαβλέψει κάποιος το μέλλον του βιβλίου σε εποχές που οι σταθερές ακόμη και επιβίωσης τρεκλίζουν και ξαναρίχνεται η τράπουλα στο τραπέζι υπό την απειλή πολέμου;

Χάριν αισιοδοξίας, πιστεύω πως μπορεί μέσα από το θολό να υπάρξει μια άνθηση του έντυπου βιβλίου, όπως έγινε σε εξίσου δύσκολες ιστορικές περιόδους στο παρελθόν. Δεν πεθαίνει έτσι εύκολα η μυρουδιά του τυπωμένου χαρτιού. Στην Ελλάδα θα ήθελα να υπάρξει κάποια στιγμή Εθνικό Κέντρο Βιβλίου.

 

14.       Ετοιμάζετε κάτι αυτόν τον καιρό;

 

Μια καινούργια ποιητική συλλογή.

            Σας ευχαριστώ.

           Εγώ σας ευχαριστώ θερμά.

 

 

  

 

 

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΒΑΛΙΑΣ  ΓΚΕΝΤΣΟΥ

 

 

 

Η Βάλια Γκέντσου γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Αγρίνιο.

Σπούδασε Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Βυζαντινό και Νεοελληνικό τμήμα. Συνέχισε το μεταπτυχιακό της στις κλασικές σπουδές. Φοίτησε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην κλασική μουσική. Εργάστηκε ως φιλόλογος στη Μέση δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση. Από το 2010 ασχολείται με επιμέλειες κειμένων. Είναι μέλος του Φωτογραφικού Κύκλου και ασχολείται ενεργά με την καλλιτεχνική φωτογραφία έχοντας συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και παρουσιάσεις του έργου της.

Από τις εκδόσεις «Θεμέλιο» έχουν εκδοθεί δύο ποιητικές συλλογές της. Η πρώτη το 2017 με τίτλο Ο δρόμος άνοιγε στο τέλος και η δεύτερη το 2020 με τίτλο Παραμύθια ανάποδα. Ποιήματα της και κριτικές έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς στον έντυπο και διαδικτυακό λογοτεχνικό περιοδικό Τύπο.