14 ερωτήσεις στον Γιώργο Κοζία

 

1.                  Ποίηση ή πεζό;

 

Ποίηση για το ανατρεπτικό και το δωρικό της καλλιτεχνικής έκφρασης, ποίηση για τους ταπεινούς, τους εναπομείναντες, όπως γράφει ο Σαχτούρης:

ψάξε καλά/βρες τους, Ποιητή!/κατάγραψέ τους προσεχτικά/γιατί όσο παν και λιγοστεύουν/λιγοστεύουν

 

2.                  Τι δεν έχετε γράψει ακόμη που θα θέλατε να γράψετε;

 

Θα δανειστώ μια απάντηση με τον τρόπο του Καβάφη:

Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω,/πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα· /Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·/τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.

 

3.                  Πως ξεκινάει ένα βιβλίο; Υπάρχει τόπος, χρόνος, που έρχεται η έμπνευση;

 

Το αρχικό ερέθισμα για έναν συγγραφέα είναι οι εμμονές του, οι δαιμονικές ενοράσεις του, το πάθος του για να αναβιώσει την Καρχηδόνα όπως έλεγε ο Φλωμπέρ.

 

4.                  Τι είναι η έμπνευση για έναν συγγραφέα;

 

Το άγνωστον όταν σε επισκέπτεται με τη μορφή μιας παραίσθησης!

5.                  Αν θα γράφατε ιστορικό μυθιστόρημα, ποια περίοδος θα σας ενδιέφερε;

 

Θα προτιμούσα την εποχή των μεγάλων επαναστάσεων, τα χρόνια ανάμεσα στο 1789 και το 1848, όταν ο Μαρξ και ο Ένγκελς δημοσίευσαν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο ή την Εποχή των Ανακαλύψεων, ψάχνοντας τις "Αληθινές Ινδίες"!

 

6.                  Παίζει ρόλο ο τόπος που γεννήθηκε κανείς;

 

Αν έχεις γεννηθεί στην οδό Ερμού (Πάτρα), ίσως να κουβαλάς την Μοίρα ενός αγγελιαφόρου φανταστικών θεών.

 

7.                  Επινοείτε χαρακτήρες για τα βιβλία σας ή κάπου σκιαγραφείτε τον εαυτό σας ή κάποιον γνωστό, φίλο;

 

Επινοώ πρόσωπα, πράγματα και γεγονότα. Λατρεύω την επινόηση, την θεωρώ υπέρτατη πράξη στην τέχνη της ποιήσεως.

 

8.                  Το λοκ ντάουν, και γενικά όλη η παράξενη κατάσταση που βιώνουμε πως σας επηρέασε; Ήταν σημείο αναστοχασμού για τον ψυχισμό σας, για τις σχέσεις σας με άλλους ανθρώπους;

 

Δεν βιώνουμε απλώς μια παράξενη κατάσταση, ζούμε μια νέα βαρβαρότητα, υγειονομική τρομοκρατία, φτώχεια, απαξίωση της ανθρωπιστικής παιδείας, επέλαση του νεοσυντηρητισμού, μας καταβρόχθισαν

οι κοριοί, ως εκ τούτου δεν αναστοχάζομαι μόνον, αλλά και οργίζομαι.

 

9.                  Υπήρξε κάτι, κάποιος που στάθηκε αποκούμπι αυτή τη δύσκολη περίοδο;

 

Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, όταν με πλησίαζε χωρίς να με αντιμετωπίζει σαν λεπρό!

 

10.              Θα γράφατε ποτέ με ψευδώνυμο;  Το έχετε κάνει;

 

Όχι. Αν και τα ποιήματά μου είναι πολλών ανθρώπων έργα, άρα υπάρχουν ως διαφορετικές ποιητικές περσόνες!

 

11.              Το γράψιμο θεωρείτε πως είναι για λίγους; Όλοι μπορούν να γράψουν;

 

Δεν ξέρω αν όλα τα λουλουδάκια ανθίζουν, αλλά το πως κατασκευάζονται γούστα και επιβάλλονται πρόσωπα στο χώρο της λογοτεχνίας, εδώ υπάρχει παθογένεια, στου κασίδη το κεφάλι γίνονται όλα, το σηκώνει ο τόπος!

 

12.              Υπήρξε κάποιο συμβάν στη ζωή σας το οποίο έχετε μεταφέρει και σε βιβλίο σας;

 

Συμβάντα υπάρχουν διάσπαρτα στα ποιήματά μου, αλλά τοποθετημένα με τρόπο ώστε να ξεπερνούν την αυτοαναφορικότητα, άλλη κατάρα στην ποίηση της εποχής μας.

 

13.              Τι οραματίζεστε για το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα; Υπάρχει μέλλον;

 

Στη χώρα που πολτοποιούνται βιβλία εκδοτών όπως ο «Γαβριηλίδης» και χάνονται εκατοντάδες τίτλοι συγγραφέων, οραματίζομαι ένα Τυπογραφείο στην Κόλαση σαν του  William Blake, να τυπώνει καλαίσθητα και φτηνά βιβλία για τον κοσμάκη!

 

14.              Ετοιμάζετε κάτι αυτόν τον καιρό;

 

Κάτι μαστορεύω, θα το όριζα  ποιητικά με τους στίχους του κατατρεγμένου Όσιπ Μάντελσταμ: «Για το ένδοξο κλέος των αιώνων που έρχονται/Για την υψηλόφρονη φυλή των ανθρώπων».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΕΡΓΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Γιώργος Κοζίας γεννήθηκε στην Πάτρα το 1958. Σπούδασε βιβλιοθηκονομία και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Εργάστηκε στον χώρο του ημερήσιου και περιοδικού Τύπου. Πρωτοδημοσίευσε στα περιοδικά Το Δέντρο και Ευθύνη το 1983. Έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές:

Ζωολογικός κήπος (Στιγμή, 1989), Ο μάρτυρας που δεν υπήρξε (Στιγμή, 1995), Πεδίον ρίψεων (Στιγμή, 2001), Κόσμος χωρίς ταξιδιώτες (Στιγμή, 2007), 41ος Παράλληλος (Στιγμή, 2012), Πολεμώντας υπό σκιάν... Ελεγεία και σάτιρες (Περισπωμένη, 2017) και Εξάγγελος (Περισπωμένη, 2021). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί και ανθολογηθεί στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και αραβικά.

Το έργο του παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών "Ποίηση και Μουσική" Ιανουάριος 2009 και στο Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας "Ας μην μας καταβροχθίσουν οι κοριοί" 2013. Επτά πίνακες εμπνευσμένοι από την ποίησή του εκτέθηκαν στο βιβλιοπωλείο Λεμόνι στην έκθεση της Εύης Τσακνιά "Οι εικόνες πίσω από τις λέξεις" Οκτώβριος- Νοέμβριος 2010.

Επίσης, ποιήματά του έχει μελοποιήσει ο Θάνος Μικρούτσικος, Έργα για φλάουτο (WORKS FOR FLUTE) IVONA GLINKA, αφήγηση: Δημήτρης Παπανικολάου, Legend Classics, 2007 και Πέντε κείμενα μετά μουσικής: Η γη τσακισμένο καράβι, ποίηση Γιώργος Κοζίας, William Blake, Αγγελική Καθαρίου- Νέλλη Σεμιτέκολο, Ένας κόσμος χωρίς ταξιδιώτες (Γαβριηλίδης, 2013).