Εκτεταμένα τα περισσότερα ποιήματα της συλλογής, αλλά όχι πεζόμορφα. Παρεμβάλλονται ποιήματα-στίχοι, σαν ανάσες.
Ο κόσμος της Ελένης Ντούξη
Ελένη Ντούξη
είναι ένας κόσμος σε κίνδυνο, όπως φανερώνει και ο τίτλος της συλλογής. Ο αντιδραστήρας με τις διαρροές του μολύνει τη ζωή, τις σχέσεις, τον έρωτα, τον θάνατο. Αν εκραγεί, θα φέρει τη μεγάλη καταστροφή. Μόνο το άτομο απέναντι στην απειλή, προσπαθεί να κρατηθεί από μια κάλπικη ελπίδα, από τον ανελέητο χρόνο και από τη συνομιλία με τους απόντες. Δικαιολογείται για όσα δεν φταίει. Ο έρωτας έντονος αλλά με μια σκοτεινιά να τον σκιάζει. Εικόνες έντονες και επιβλητικές. Μόνο του το ποιητικό υποκείμενο, προσπαθεί να κρατηθεί από τις λέξεις. Και τις διαλέγει μία μία: τραχιές, αιχμηρές, εκρηκτικές.
Η χρήση της γλώσσας, οι συνδυασμοί των λέξεων και οι εικόνες δημιουργούν ένα ξεχωριστό ύφος, μια δυνατή ποιητική φωνή.
Ασβέστης
Θα συρθώ ως εκεί όπου σκούζουν οι κουκουβάγιες
με μπηγμένα τα πόδια τους επάνω στις κεραίες
λάβαρο θα γίνω να με δέρνει ο λυγμός της νύχτας.
Θα συρθώ ανταριασμένη από τα σπασμένα γυαλιά
των άστρων στο πρόσωπό μου
για να σε βρω και να σου πω πως έφαγα
το μαύρο σου ψωμί
και πως ύστερα ξέπλυνα τα χέρια
στα νερά των υπονόμων.
Θα συρθώ στην αμείλικτή σου πόρτα
να σου κολλήσω τη ρήτρα της λύτρωσής μου
να με ανακατέψεις με ασβέστη και θολό νερό
κι ύστερα να με καρφώσεις κατάλευκη
δίχως ρυτίδα δίχως σπάσιμο της φλέβας
επάνω στο μαύρο σου κομοδίνο.
Το χαμόγελό μου θα το ’χω σκορπίσει
στ’ αγριολούλουδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου