18.4.21

Ζωή Καραπατάκη, δύο ποιήματα


Στη Σελήνη ( επίγραμμα  )

  

                                        Κι εσύ , Σελήνη

                                        μονάκριβη εταίρα , Φρύνη ασημένια

                                        Πόσο δυναμώνεις τη νύχτα τους ίσκιους μας

                                        και το ωραίο πηχτό  τους μαύρο

                                        για να λάμπουν στο φως σου πλάι

                                        όσο πρέπει ερωτικά

H συγγένεια

 

 

                                      Εν αναμονή της πανσελήνου

                                      το μπλε φεγγάρι μέσα μου

                                      έχει ήδη ανατείλει

                                      Έχει ρίξει το φως του

                                      ως την πιο σκοτεινή κόγχη

                                      και είναι έτοιμο ν 'αντικρίσει τη νέα πανσέληνο

                                      με ίσους όρους

 

                                      Με μύθους ισοπολείς

                                      φτιαγμένους από την ίδια ύλη

                                      με τους δικούς της

 

                                      Με τα μάτια μου γεμάτα

                                      απ' αυτό το μπλέ φως

                                      κοιτάζω προς το στερέωμα

                                      εκλιπαρώντας για την καλά κρυμμένη

                                      εκλεκτική συγγένεια

Δεν υπάρχουν σχόλια: