14 ερωτήσεις στον Κωνσταντίνο Χ.Λουκόπουλο

 

1.             Ποίηση ή πεζό;

Ποίηση σταθερά κι αν πρόκειται για πεζό, ένα πεζό γεμάτο ποίηση.

2.             Τι δεν έχετε γράψει ακόμη που θα θέλατε να γράψετε;

Ένα μυθιστόρημα.

3.             Πως ξεκινάει ένα βιβλίο; Υπάρχει τόπος, χρόνος, που έρχεται η έμπνευση;

Για τα ποιήματα μια συλλογή είναι ένας υπέρτιτλος που στεγάζει όμορα ποιήματα. Πάντα με εννοιολογικό περιεχόμενο συναφές. Άρα πρώτα γεννιέται ο τίτλος κι έπειτα εκεί ταξινομούνται τα ποιήματα που τον υποστηρίζουν. Εγώ λέω αυτοί οι τίτλοι, υπάρχουν μες στον κάθε ποιητή από τα γεννοφάσκια του. Κι όποτε βρουν την ευκαιρία ξετρυπώνουν. Για αυτό η ποίηση θέλει τον χρόνο της για να λευτερωθεί. Τόπος, χρόνος: εκείνη τα διαλέγει αν είναι γενναιόδωρη να σου χαριστεί όσο βρίσκεσαι σε τούτη τη ζωή. Η ποίηση δεν είναι μια ιδέα. Είναι κατάδυση (με ή χωρίς μπουκάλες οξυγόνου).

4.             Τι είναι η έμπνευση για έναν συγγραφέα;

Η στιγμή που μακραίνει από το φθαρτό σαρκίο, μια στιγμή πέραν του κόσμου τούτου.

5.             Αν θα γράφατε ιστορικό μυθιστόρημα, ποια περίοδος θα σας ενδιέφερε;

Μια περίοδος για την οποία η γλύκα της τεχνολογίας ήταν υπαρκτή αλλά δεν είχε γίνει ακόμη ολιστική, δηλαδή η δεκαετία του 1980. Και βέβαια θα ήταν ιστορικό, ένα μυθιστόρημα που θα μιλάει για την εποχή εκείνη.

6.             Παίζει ρόλο ο τόπος που γεννήθηκε κανείς;

Για τον ευαίσθητο άνθρωπο παίζει ρόλο ακόμη κι η ανεπαίσθητη αύρα που φυσούσε τα μαλλιά της μητέρας του την ώρα που της έσπασαν τα νερά. Οι τόποι μας έχουν (ασήκωτο) βάρος φυσικά. Για αυτό άλλοτε τους κάνουμε άγκυρες που μας τραβάνε στο βυθό κι άλλοτε τους ξεφορτωνόμαστε (ως έρμα από ένα αερόστατο) για να ανυψωθούμε.

7.             Επινοείτε χαρακτήρες για τα βιβλία σας ή κάπου σκιαγραφείτε τον εαυτό σας ή κάποιον γνωστό, φίλο;

Οι επινοήσεις είναι κατασκευές κι όταν κάποιος γράφει πρέπει να γράφει αλήθειες κι όχι κατασκευές. Παρ ’όλα αυτά όλες οι αληθινές κατασκευές μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. 

8.             Το λοκ ντάουν, και γενικά όλη η παράξενη κατάσταση που βιώνουμε πως σας επηρέασε; Ήταν σημείο αναστοχασμού για τον ψυχισμό σας, για τις σχέσεις σας με άλλους ανθρώπους;

Ας πούμε ότι, αν έχει κάποιος συνείδηση του τι βιώνει καθημερινά, αυτή η κατάσταση είναι η κορωνίδα (κι όχι η κορώνα) της απαξίωσης της κοινωνικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης. Νεκρός χρόνος ή ζωντανοί άνθρωποι που δε ζουν το χρόνο τους· τελικά νεκροί άνθρωποι που υποδύονται τους ζωντανούς. Και νιώθω αρκετά μεγάλος για να πιστέψω ότι θα προλάβω να δω το τέλος του φαινομένου.  

9.             Υπήρξε κάτι, κάποιος που στάθηκε αποκούμπι αυτή τη δύσκολη περίοδο;

Όσα αγαπάμε, όσοι αγαπάμε κι όσοι μάς αγαπούν. Αλίμονο. Δίχως αυτά - κι αυτούς - δεν βγαίνει.

10.         Θα γράφατε ποτέ με ψευδώνυμο;  Το έχετε κάνει;

Δεν το έχω κάνει και δεν με ενδιαφέρει.

11.         Το γράψιμο θεωρείτε πως είναι για λίγους; Όλοι μπορούν να γράψουν;

Όλοι μπορούν να γράψουν αλλά πολύ λίγοι μπορούν να διαβαστούν. Από πολύ λιγότερους από όσους γράφουν.

12.         Υπήρξε κάποιο συμβάν στη ζωή σας το οποίο έχετε μεταφέρει και σε βιβλίο σας;

Τη ζωή μου ολόκληρη λεπτό προς λεπτό μεταφέρω διαρκώς στα βιβλία μου (έντυπα κι «άτυπα» δηλαδή υλικά και άυλα, γραμμένα κι άγραφα) περίπου σαν ένα ταρκοφσκικό μονοπλάνο δίχως μοντάζ

13.         Τι οραματίζεστε για το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα; Υπάρχει μέλλον;

Πρέπει οπωσδήποτε να απομακρυνθούμε από το καθεστώς της αυτοχρηματοδότησης που μετατρέπει τους συγγραφείς σε πελάτες των εκδοτικών οίκων. Πρέπει οι εκδοτικοί να διαβάζουν και να κρίνουν αυτά που εκδίδουν με κάποιο μηχανισμό ανεξάρτητο κι αμερόληπτο.

Απαισιοδοξία, αν πούμε για την ποίηση· κυρίως διότι οι κρατούντες οργανώνονται σε ολιγαρχικές φατρίες με σχεδόν κληρονομικά δικαιώματα επί των τιμών, επί των κρίσεων και επί των εκδόσεων. Επιλέγουν τι θα ακούσουν και αποκλείουν όλα τα υπόλοιπα. Ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τις ειλικρινείς ποιητικές φωνές και καθόλου αξιοκρατικό, πράγμα άδικο για μια χώρα που μετράει δυο Νόμπελ κι ένα Λένιν. Από την άλλη οι ειλικρινείς ποιητικές φωνές δεν θα έπρεπε να αγωνιούν αν θα λάβουν σημασία από ανθρώπους που δεν εκτιμούν. Αυτό ήταν ως τώρα το αντίδοτο από τον Σαχτούρη και δώθε. Η καλή ποίηση θα γράφεται διότι δεν μπορεί παρά μόνο να γραφτεί. Κι ας μην διαβάζεται.

 

14.         Ετοιμάζετε κάτι αυτόν τον καιρό;

 

Γράφω πάντα πολλά πράγματα μαζί και έχω κι έτοιμο υλικό από χρόνια. Αυτό βοηθάει το μυαλό μου και μου δίνει ευχαρίστηση και μια δόση ελευθερίας κατά τη συγγραφή. Οπότε:

 

·                Μια υβριδική ποιητική συλλογή με τον διττό τίτλο Κάτω Χώρες που επιχειρεί αφηγηματική σύνδεση ανάμεσα στη γενέθλια πόλη (Ελευσίνα) και τις Κάτω χώρες (Μπενελούξ) περιέχει και δοκιμιακά σχόλια και ταξιδιωτικές εντυπώσεις, και διερευνά, ποιητικώ τω τρόπω, αναλογίες ανάμεσα στα Ελευσίνια μυστήρια, τον μύθο της Περσεφόνης κλπ με αντίστοιχους μύθους και παραδόσεις των λαών της κεντρικής Ευρώπης. Ξεκίνησε το 2018 και έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Συνεργασία με τις εκδόσεις Έναστρον.

 

·                Μια ποιητική συλλογή, παιδί της προηγούμενης, με τίτλο Βινιέτες για τις Κάτω Χώρες που περιέχει πεζές συνθέσεις με αισθητική ανάλογη των Γενοσήμων και πιο αφαιρετική υπόσταση. Έχει, επίσης, σχεδόν ολοκληρωθεί και θα εκδοθεί χωριστά από τις Κάτω Χώρες.

 

·                Μια σπονδυλωτή νουβέλα με τίτλο Οικογενειακή Ρίζα 88 με θέμα τις «μεταφυσικές» ικανότητες μιας οικογένειας που ξεκινάει από ένα μικρό χωριό της Φωκίδας, στα τέλη του 19^ου αιώνα και φτάνει ως τη Νέα Υόρκη την περίοδο του Κραχ. Έναρξη το 2017. Σε εξέλιξη.

 

·                Ένα μυθιστόρημα μετα - αποκαλυπτικό με τίτλο Η σφαίρα Λυοτάρ που εξελίσσεται στο Παρίσι στο κοντινό μέλλον, έπειτα από ένα μέγιστο συμβάν καμπύλωσης του χωροχρόνου που λαμβάνει χώρα στο CERN. Αυτό ξεκίνησε το 2019, λίγο πριν την πανδημία. Σε εξέλιξη επίσης.

Βιογραφικό:

https://biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF/?personid=35659