14 ερωτήσεις στον Χρήστο Αρμάντο Γκέζο

 

1.                  Ποίηση ή πεζό;

Και τα δύο. Άλλη δουλειά κάνει το καθένα. Η ποίηση καταπραΰνει και βαθαίνει τον ψυχισμό μου, το πεζό μού δίνει υλικό για να κατασκευάζω κόσμους.

2.                  Τι δεν έχετε γράψει ακόμη που θα θέλατε να γράψετε;

Θέλω πολύ να γράψω κάποτε ένα καλό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, είναι από τους κύριους συγγραφικούς μου στόχους.

3.                  Πως ξεκινάει ένα βιβλίο; Υπάρχει τόπος, χρόνος, που έρχεται η έμπνευση;

Μπορεί να ξεκινήσει από διάφορα και οποιαδήποτε στιγμή. Από ένα πρόσωπο, μια περιπέτεια, ένα τραγούδι, μια εικόνα στον δρόμο - την ώρα που ετοιμάζεσαι να κοιμηθείς ή όταν κλαις για μια μακρινή ανάμνηση.

 

4.                  Τι είναι η έμπνευση για έναν συγγραφέα;

Έμπνευση για μένα είναι το κίνητρο. Να έχεις λόγο να γράψεις, να δημιουργήσεις κάτι. Αυτός ο λόγος μπορεί να αφορά μονάχα εσένα, αλλά και πολύ περισσότερο κόσμο.

 

5.                  Αν θα γράφατε ιστορικό μυθιστόρημα, ποια περίοδος θα σας ενδιέφερε;

 

Δεν ξέρω αν θα το έκανα ποτέ. Ίσως να με ενδιέφερε η προπολεμική ή μεσοπολεμική περίοδος, αλλά θα χρειαζόταν μεγάλη έρευνα κι από την άλλη έχουν γραφτεί τόσο πολλά για αυτά.

 

6.                  Παίζει ρόλο ο τόπος που γεννήθηκε κανείς;

Φυσικά. Δεν ερχόμαστε γυμνοί σε αυτόν τον κόσμο, ούτε δυστυχώς απόλυτα ελεύθεροι.

7.                  Επινοείτε χαρακτήρες για τα βιβλία σας ή κάπου σκιαγραφείτε τον εαυτό σας ή κάποιον γνωστό, φίλο;

Λίγο απ’ όλα. Ακόμα κι αν ένας χαρακτήρας είναι βασισμένος σε πραγματικό πρόσωπο πάντως, συνήθως τα πιο συναρπαστικά του στοιχεία είναι φανταστικές προσθήκες.

8.                  Το λοκ ντάουν, και γενικά όλη η παράξενη κατάσταση που βιώνουμε πως σας επηρέασε; Ήταν σημείο αναστοχασμού για τον ψυχισμό σας, για τις σχέσεις σας με άλλους ανθρώπους;

 

Με έκανε να μου λείψει πραγματικά η ανθρώπινη επαφή, οι ωραίες συζητήσεις από κοντά. Αν και γκατζετάκιας, μπούχτισα με το ζουμ και τα τοιαύτα. Και το γράψιμο έγινε κι αυτό δυστυχώς μια αγγαρεία.

 

9.                  Υπήρξε κάτι, κάποιος που στάθηκε αποκούμπι αυτή τη δύσκολη περίοδο;

Κάτι συγκεκριμένο όχι. Προσωπικά έχουμε περάσει και χειρότερα.

10.              Θα γράφατε ποτέ με ψευδώνυμο;  Το έχετε κάνει;

Δεν θα το έκανα. Η τέχνη συνεπάγεται έκθεση και πεποίθησή μου είναι ότι αυτό το κόστος οφείλεις να το αναλαμβάνεις.

11.              Το γράψιμο θεωρείτε πως είναι για λίγους; Όλοι μπορούν να γράψουν;

 

Όχι όλοι, αλλά σίγουρα πολλοί. Το αν μπορούν να γράψουν καλά όμως, ε, αυτό είναι άλλη ιστορία.

12.              Υπήρξε κάποιο συμβάν στη ζωή σας το οποίο έχετε μεταφέρει και σε βιβλίο σας;

 

Πολλά. Εμπνέομαι από τη ζωή μου και από τα σκαμπανεβάσματά της. Τα σημαντικά της γεγονότα είναι οι τελείες που συνδέω για να δημιουργήσω καινούργιες, μεγαλύτερες ιστορίες.

 

13.              Τι οραματίζεστε για το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα; Υπάρχει μέλλον;

Είναι πονεμένη ιστορία το βιβλίο στην Ελλάδα. Αρέσει σε όλους να κομπάζουν για τον πολιτισμό μας, αλλά η έμπρακτη στήριξη είναι ελάχιστη. Ο καθένας ό,τι κάνει μόνος του, σε μεγάλο βαθμό. Θέλει ριζικές παρεμβάσεις για να αλλάξει η κατάσταση, αλλά λίγοι ασχολούνται σοβαρά.

 

14.              Ετοιμάζετε κάτι αυτόν τον καιρό;

Ετοιμάζω μια νέα ποιητική συλλογή και σιγά σιγά αρχίζω να δουλεύω τα υπόλοιπα πεζά μου, που θα με απασχολήσουν τα επόμενα χρόνια.

 

Σας ευχαριστώ

Ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος γεννήθηκε στη Χιμάρα το 1988 και μεγάλωσε στη Σκάλα Λακωνίας. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών του ΕΜΠ. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Ανεκπλήρωτοι Φόβοι" από τις εκδόσεις Πολύτροπον (Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2013), το μυθιστόρημα "Η Λάσπη" (υποψήφιο για το Athens Prize of Literature 2015) και τη συλλογή διηγημάτων "Τραμπάλα", από τις εκδόσεις Μελάνι.

https://biblionet.gr/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%89%cf%80%ce%bf/?personid=105010