14 ερωτήσεις στον Γιώργο Χ. Θεοχάρη

 

1.                  Ποίηση ή πεζό;

 

και Ποίηση και Πεζό

 

2.                  Τι δεν έχετε γράψει ακόμη που θα θέλατε να γράψετε;

 

Ένα ποίημα / ποταμό, αν και μια απόπειρα έκαμα με το ποίημα «Ο Τάσος Λειβαδίτης στον ύπνο μας συνεχίζει να  λέει», της συλλογής Από μνήμης (Μελάνι 2010)

 

3.                  Πως ξεκινάει ένα βιβλίο; Υπάρχει τόπος, χρόνος, που έρχεται η έμπνευση;

 

Η έμπνευση επωάζεται εντός μου, εκκολάπτεται, στο βαθμό που η θερμότητα του πόθου να γίνει Τέχνη κατορθώνεται στον αναγκαίο βαθμό. Και, ναι, για μένα, υπάρχει τόπος που έρχεται η έμπνευση και δεν είναι άλλος από το φυσικό τοπίο που με περιβάλλει: τα χαμολούλουδα, τα λιόδεντρα, τα κυπαρίσσια, οι βράχοι, οι αναβαθμοί και τ’ οργωμένο χώμα, η θάλασσα…

 

4.                  Τι είναι η έμπνευση για έναν συγγραφέα;

 

Είναι η ζείδωρη ουσία που θρέφει την ανάγκη της ψυχής να εκφραστεί με ψηφία, με λέξεις, με φράσεις. Είναι η αναγκαία συνθήκη για να γίνει ο ψυχικός πόθος αναπνοή έκφρασης, να ελευθερωθεί ο έσω κοχλασμός, να εκτιναχτεί, βεγγαλικά, η μέσα λάβα. Η έμπνευση είναι η παροχή της απλωσιάς  προκειμένου να καλπάσει το δεμένο άλογο της έμπνευσης που για καιρό χτυπά επίμονα το πόδι του κι αστράφτει σπινθηρίζοντας το πέταλο στο λιθόστρωτο.

 

5.                  Αν θα γράφατε ιστορικό μυθιστόρημα, ποια περίοδος θα σας ενδιέφερε;

 

Η περίοδος του Ελληνικού Εμφυλίου 1946-1949

 

6.                  Παίζει ρόλο ο τόπος που γεννήθηκε κανείς;

 

Ο τόπος που γεννηθήκαμε μας καθορίζει, μας διαμορφώνει και χρωματίζει τη γραφή μας. Η ποίηση του Καβάφη, για παράδειγμα, θα ήταν άλλη αν δεν είχε γεννηθεί και ζήσει στην Αλεξάνδρεια, ούτε ο Μέσκος θα έγραφε τέτοιου ύψους ποίηση αν δεν είχε γεννηθεί στη Μακεδονία. Κι ο Ιωάννου και άλλοι ποιητές και πεζογράφοι που γεννήθηκαν στη Σαλονίκη, αλλιώς θα έγραφαν αν είχαν δει το πρώτο φως αλλού.

 

7.                  Επινοείτε χαρακτήρες για τα βιβλία σας ή κάπου σκιαγραφείτε τον εαυτό σας ή κάποιον γνωστό, φίλο;

 

Η ποίησή μου είναι προϊόν παρατήρησης και μετάλλαξης λογοτεχνικά συμπεριφορών των ανθρώπων. Εν τέλει μπορώ να πω ότι παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου και τους βάζω στα ποιήματα και στις πρόζες μου.

 

8.                  Το λοκ ντάουν, και γενικά όλη η παράξενη κατάσταση που βιώνουμε πως σας επηρέασε; Ήταν σημείο αναστοχασμού για τον ψυχισμό σας, για τις σχέσεις σας με άλλους ανθρώπους;

 

Ο αναγκαστικό περιορισμός στα όρια του σπιτιού μού έδωσε χρόνο μελέτης και γραφής χωρίς περισπασμό. Έτσι προέκυψε το τελευταίο βιβλίο μου η Δίφορη μνήμη (Πόλις 2021).

 

9.                  Υπήρξε κάτι, κάποιος που στάθηκε αποκούμπι αυτή τη δύσκολη περίοδο;

 

Μα φυσικά, η οικογένεια και οι αγαπημένοι κι οι φίλοι και η ενασχόλησή μου με την ετοιμασία έκδοσης του περιοδικού Εμβόλιμον.

 

10.              Θα γράφατε ποτέ με ψευδώνυμο;  Το έχετε κάνει;

 

Ούτε το έχω κάμει ούτε και θα το κάνω ποτέ. Η τελευταία φορά που σκέψεις μου υπεγράφησαν με ψευδώνυμο ήταν στα εφηβικά Λευκώματα, μιας εποχής αθωότητας.

 

11.              Το γράψιμο θεωρείτε πως είναι για λίγους; Όλοι μπορούν να γράψουν;

 

Πιστεύω ότι ο καθένας έστω μια φορά στη ζωή του έχει γράψει ή θα γράψει κάτι σημαντικά προσεγγιστικό στη λογοτεχνική γραφή, είτε σε μιαν επιστολή, είτε σε ένα άτεχνο στιχούργημα, είτε, ακόμη ακόμη, και σε ένα δικόγραφο ή και σε ένα κείμενο διαθήκης.

Για λίγους είναι το γράψιμο που οι ίδιοι κατέχουν τον τρόπο, την τεχνική, για το πώς να γίνει τέχνημα.

 

12.              Υπήρξε κάποιο συμβάν στη ζωή σας το οποίο έχετε μεταφέρει και σε βιβλίο σας;

 

Πάμπολλα συμβάντα στη ζωή μου τροφοδότησαν τη γραφή μου. Είναι το αναγκαίο χώμα μα και το λίπασμα προκειμένου να βλαστήσει οτιδήποτε φυτεύει η έμπνευσή μου. Εκεί βρίσκονται τα ιχνοστοιχεία που θα κάμουν τη βλάστηση γερή.

 

13.              Τι οραματίζεστε για το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα; Υπάρχει μέλλον;

 

Υπάρχει μέλλον, ναι, γιατί διαρκώς νέοι άνθρωποι, συντάσσονται στις γραμμές της Συντεχνίας των γραφέων, με βιβλία αξιανάγνωστα και ζηλευτά. Υπάρχουν και νέοι εκδότες που υποστηρίζουν αυτές τις παραγωγές. Εκείνο που λείπει είναι το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, το οποίο διέλυσαν καταστροφικές κυβερνητικές πολιτικές κι η έλλειψή του σήμερα είναι καταφανής.

 

14.              Ετοιμάζετε κάτι αυτόν τον καιρό;

 

Μια νέα ποιητική συλλογή είναι έτοιμη για έκδοση κι ακόμη, ίσως, μια συνέχεια της Δίφορης μνήμης, μιας και το υλικό βιωμένης και διαμεσολαβημένης μνήμης από τον γενέθλιο τόπο μου, την Δεσφίνα της Φωκίδας, ενυπάρχει και με ωθεί να βγει στην ανάγνωση.

Σας ευχαριστώ

Ο Γιώργος Χ. Θεοχάρης γεννήθηκε στη Δεσφίνα Φωκίδας τον Δεκέμβριο του 1951. Σπούδασε Δημοσιογραφία και Δημόσιες Σχέσεις. Συνταξιοδοτήθηκε από τη βιομηχανία παραγωγής αλουμινίου, στα Άσπρα Σπίτια της Παραλίας Διστόμου, στη Βοιωτία, όπου και ζει.

Εξέδωσε έξι ποιητικά βιβλία, καθώς και ένα βιβλίο ιστορικής έρευνας για τη Σφαγή στο Δίστομο το 1944, για το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας το 2011. Η συλλογή Πλησμονή οστών ήταν στη Βραχεία λίστα του Κρατικού Βραβείου Ποίησης 2018. Επιμελήθηκε, από το 2014, πέντε Ανθολογίες ελληνικών ποιημάτων. Μετείχε στη σύνταξη της έντυπης εφημερίδας Book Press. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά και αλβανικά.

Διευθύνει το λογοτεχνικό περιοδικό Εμβόλιμον (Τιμητική Διάκριση των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων για τη συμβολή του στη λογοτεχνία, 2014). Μετείχε στην Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Παιδικής Λογοτεχνίας. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών.