Ο Κύριος Ναπολέων
(Στον Λαπαθιώτη)
Ο προσφιλής μου κύριος Ναπολέων
λάτρης υπήρξε εις το ωραίον
προς όλους ήτο προσηνής
εις, de profundis ευγενής.
Όπου κι αν στέκονταν ζητούσε
την ομορφιά αναζητούσε
σε ένα άνθος, κάποιον νέον
εγύρευε οτι ακμαίον.
Ο κόσμος γύρω απορούσε
που χάνεται μόνο τα βράδια
και με κακίαν ερωτούσε
τι κάνει μέσα στα σκοτάδια.
Πάλευε όλο με τις λέξεις
το ποιά θα ταίριαζε αψόγως
ποιά πρώτη απ΄όλες να διαλέξεις
και για ασχήμια, ούτε λόγος.
Κείνος της ομορφιάς ιππότης
σε μιά γωνιά του δρόμου εχάθει
ένας περίεργος στρατιώτης
μαζί με όλα του τα πάθη.
Ο προσφιλής μου Κύριος Ναπολέων
που λάτρης ήτο εις το ωραίον
δεν θα τον δεί ξανά κανείς
μισούμε, ξεύρετε τους ευγενείς.
ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
Κάθε φορά που σκέπτομαι την ομορφιά του κόσμου
πάντα η μορφή σου έρχεται το νου μου να στοιχειώσει
σαν κάποτε που είσουνα ο κόσμος ο δικός μου
και τ΄όνειρο δεν ήθελα ποτέ του να τελειώσει.
Το πρόσωπο και τα μαλλιά, τα χέρια που αγαπούσα
η θλίψη σου, και κείνα δα τα ολάνθισμενα χείλη
αυτά είναι που θα διάλεγα, χίλιες φορές κι αν ζούσα
αυτά ήταν που εθαύμαζαν όλοι οι καλοί μου φίλοι.
Τα νειάτα, το παράστημα, ο τρόπος που κοιτούσες
και κείνα σου τα βήματα, η αύρα σου εκείνη
κάποιο γλυκό απόγευμα στο πάρκο π΄αγαπούσες
έκτοτε που σε έχασα, στην μνήμη έχει μείνει.
Είσαι σαν όνειρο θολό, της νιότης μου ένα φάσμα
που έσβησε, που χάθηκε, ποτέ του δεν εφάνει
ένα κορίτσι τρυφερό, της φαντασίας πλάσμα
είσαι του κόσμου όμορφο κι ευωδιαστό στεφάνι !
ΕΠΙ ΜΑΤΑΙΩ
Επί ματαίω εβάδισα ως τώρα κατά βάθος
καμιά χαρά δεν φρόντισα σε εμένα να χαρίσω
η ύπαρξη μου άκουσα, υπήρξε ένα λάθος
και πως θλιμμένος τη ζωή, κάποια στιγμή θ΄αφήσω.
Μου λένε πως οι στίχοι μου σκορπούν μελαγχολία
πως μιά στιγμή δεν έζησα ποτέ προτού πεθάνω
οτι η δική μου η ζωή εφάνταζε κηδεία
κι οτι αδίκως τις στιγμές και τον καιρό μου χάνω.
Επί ματαίω εμέτρησα όλα τα βήματα μου
στη μοναξιά και στη σιωπή πως πέρασα το χρόνο
κι απο τα μεγαλύτερα ως τώρα κρίματα μου
ήταν που γράφω στο χαρτί μονάχα για τον πόνο.
Τι είν αυτό που μ΄έσπρωξε αλήθεια δεν το ξέρω
ποτέ μου δεν ηθέλησα του κόσμου τη βοήθεια
επί ματαίω έζησα και πρέπει να υποφέρω
γιατι μόνον εζήτησα να γράψω την αλήθεια !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου