Δύο δοκίμια της Βιρτζίνια Γουλφ που μεταφράζονται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας. Το πρώτο συνιστά μια πραγματεία στον λογοτεχνικό κυβισμό, με εμφανή στόχο να καταλήξει —μέσω της αναδόμησης, της σύγκρισης και της συνεκδοχής— στο απόλυτο μοντερνιστικό αξίωμα: οι λέξεις, το εργαλείο δηλαδή του λογοτέχνη, είναι μέσο αδόκιμο, ατελές και ατελέσφορο σε σύγκριση με τον χρωστήρα, δηλαδή το άφωνο εργαλείο ενός μυθοπλαστικού ζωγράφου ο οποίος βεβαίως ελέγχει απολύτως το εκφραστικό του μέσο σε αντιδιαστολή με τον λογοτέχνη που παλεύει να το χειραγωγήσει. Το δεύτερο, η «Λεξιτεχνία», εκφωνήθηκε ως ομιλία από το ραδιόφωνο του BBC στις 29 Απριλίου του 1937 για τη ραδιοφωνική σειρά «Words Fail Me . Η ομιλία αυτή των 8 λεπτών είναι το μοναδικό ηχητικό ντοκουμέντο που έχουμε από την Βιρτζίνια Γουλφ. Εδώ το αντικείμενο είναι οι ίδιες οι λέξεις. Το μοναδικό εργαλείο του λογοτέχνη που έχει την ικανότητα να δρα ανεξάρτητα από τον δημιουργό του και να παραμένει αχειραγώγητο, και συνεπώς πολύ δύσχρηστο για τον μάστορά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου