12.1.21

Για τον Χάρη Μελιτά


Δήμος Χλωπτσιούδης 
Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις βραβεύσεις όπως αυτή του Χάρη Μελιτά από την Ακαδημία Αθηνών (''Βραβείο Αθηνάς Κοντού'', Τάξη Των Γραμμάτων Και Των Καλών Τεχνών). Έχω αρκετές φορές γράψει για την ποίηση του κ. Μελιτά κι έχω διαβάσει τόσα βιβλία του, ώστε τον αισθάνομαι σαν φίλος μου "από τα παλιά" (κι ας μην τον συνάντησα ποτέ). Ο Χάρης Μελιτάς υπηρετεί με "πείσμα" και συνέπεια τον ποιητικό λόγο. Εκτός από τη μεγάλη ποιητική φόρμα, διακρίθηκε από την επαναδιαπραγμάτευση της ιαπωνικής φόρμας, εγκαταλείποντας τον φυσιολατρικό παραδοσιακό χαρακτήρα θέτοντας έναν νέο χαρακτήρα: κοινωνικό και υπαρξιακό (συχνά σε ένα ύφος δηκτικό). Στη μεγαλύτερη φόρμα κυριαρχεί ο κοινωνιοϋπαρξιακός προβληματισμός με μία πολυκεντρικότητα, μακριά από το επίκαιρο. Η ειρωνεία και ένα αίσθημα του πόνου αναδύονται μέσα από τα κοινωνικά στιγμιότυπα των στίχων του. Φέτος τον απολαύσαμε στο 3ο Patras World Poetry Festival 2020, όπου στο στρογγυλό τραπέζι έθεσε τις ενστάσεις του για τη λογική των γενεών. Ο Μελιτάς αποτελεί (μαζί με άλλους ποιητές της ίδιας βιολογικής γενιάς) ένα παράδειγμα της ρευστότητας της έννοιας των λογοτεχνικών γενεών σήμερα. Ενώ εμφανίστηκε στα γράμματα δεκαετίας πριν, "εξαφανίστηκε" και επανεμφανίστηκε μετά το 2004 (χρονική αφετηρία της "ποίησης της αγανάκτησης"), με 16 συλλογές.

Δεν υπάρχουν σχόλια: