Θαλάσσια πορεία Καβάλα, Φλεβάρης του 1929
Το χάραμα, οι Θάσιοι καπνεργάτες σαλπάρισαν, πλησιάζοντας το λιμάνι και τις βραχώδεις ακτές. Ήταν η ομίχλη πυκνή. Αιωρούνταν πάνω από τη θάλασσα και απ’ τις κεραμοσκεπές, που κάλυπταν τις υγρές, πέτρινες καπναποθήκες.
Κόντευε μεσημέρι. Πάνω σε εκατοντάδες μοτοράκια και βάρκες… άρχιζαν να εμφανίζονται οι αδύναμες μορφές των απεργών.
Οι μαύρες σημαίες ανέμιζαν στα πλεούμενα!
Ένα πανδαιμόνιο από κρότους μηχανών, από συνθήματα και κραυγές κυριάρχησαν στο λιμάνι.
Διεκδικούσαν το επίδομα ανεργίας, που οι καπνέμποροι δια νόμου ήθελαν να καταργήσουν. Τους χαρακτήρισαν παραγωγούς, από τα λίγα δέντρα που είχαν για το λάδι της χρονιάς.
Οι εργάτες της «Καπνεργατικής Ένωσης» πλημμύρισαν τους δρόμους και τις παραλίες. Παρότρυναν τους απεργούς να μπουκάρουν στο λιμάνι.
Υπήρχε εντολή από την αστυνομία και το λιμενικό να παραμείνουν οι βάρκες μακριά… να μην πλησιάσουν τις προκυμαίες.
Από τα υψώματα των προσφυγικών συνοικιών, ξεχύθηκε ποτάμι ο κόσμος, και η απειλή τους αυτή δεν πραγματοποιήθηκε.
Παρέδωσαν το ψήφισμα στον Νομάρχη και αποχώρησαν.
Βόρεια ακρωτήρια (ανέκδοτο)
Πηγή: Ακτή Νεαπόλεως (ανέκδοτο) του Πρόδρομου Μάρκογλου
Τα κελιά του Ιμαρέτ
Οι ιεροσπουδαστές βημάτιζαν στη μοναξιά των κλειστών τους διαδρομών, απαγγέλοντας αποσπάσματα από τους έμμετρους στίχους του Κορανίου.
Κανείς δεν έμοιαζε να κάνει κάτι σπουδαίο, ωστόσο τα πρόσωπά τους έκρυβαν εκείνες, τις βαθύτατες ανατάσεις, που, σαν λάμψεις αστραπής, σκίζουν τους ουρανούς και χάνονται.
Κάθε τόσο κοιτούσαν το πέλαγο και τους βαθιά ριζωμένους βράχους· βράχοι θαλάσσιοι, που αντιστήριζαν τον όγκο τού μεγαλοπρεπούς ιεροδιδασκαλείου.
Στο Βόρειο τμήμα του Μεντρεσέ υπήρχαν τα μαγειρεία και, τις ώρες του συσσιτίου, υποδέχονταν τους άπορους και εξαθλιωμένους πολίτες.
Πέρασαν τα χρόνια. Στα κελιά του, βρήκαν καταφύγιο οι Θάσιοι καπνεργάτες και οι πρόσφυγες.
Τσακισμένοι από την υγρασία και την πείνα. Η φυματίωση θέριζε την πόλη, τα βάσανα πολλά.
Οι νέοι και άξιοι τεχνίτες έφυγαν. Τους μάντρωσαν οι μητροπόλεις της μεγάλης βιομηχανίας.
Σήμερα, τα κελιά έχουν διασκευαστεί σε πολυτελή δωμάτια ξενοδοχείου.
Τα χρόνια αλλάζουν, θα υποστηρίξουν κάποιοι.
Πάνε, ολοταχώς, προς το καλύτερο!
Βόρεια ακρωτήρια (ανέκδοτο)
[Ο Χρήστος Κεραμίδης γεννήθηκε στην Καβάλα, στη χερσόνησο του συνοικισμού της Παναγίας, στην οποία συχνά «επιστρέφει» και αναφέρεται. Μεγάλωσε σ’ ένα από τα παλιά τούρκικα σπίτια των προσφύγων, τα ανταλλάξιμα. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τον Πόντο. Έχασε τον πατέρα του στην πολύ μικρή ηλικία των πέντε ετών, γεγονός που τον σημάδεψε στη μετέπειτα ζωή του. Τελείωσε την Αριστοτέλειο Σχολή Υπομηχανικών Θεσσαλονίκης (Μικρό Πολυτεχνείο). Από το 1975 ζει μόνιμα στην Καβάλα. Εργάστηκε στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με την ιδιότητα του μελετητή και επιβλέποντα μηχανικού. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1995 με την ποιητική συλλογή Ταξιδευτές. Το 1996 εκδόθηκε η ποιητική του συλλογή Στα πέλαγα του ονείρου. Απόσπασμα από το ποίημα «Το όνειρο», δημοσιεύτηκε, ως προμετωπίδα, σε περιοδικό προβολής της πόλης του, μεταφρασμένο σε τρεις γλώσσες. Το ποίημα «Αόρατοι στόχοι» (από τη συλλογή Δρόμοι της βροχής 1998) τιμήθηκε από τη Νέα Κίνηση Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (1999). Το ποίημα «Ερωτικό» (από τη συλλογή Ο Αύγουστος που περιμένω) ανθολογήθηκε στο Ποιητικό Ημερολόγιο 2018 των εκδόσεων Ιωλκός. Συμμετείχε στο συλλογικό έργο Παλίμψηστο Καβάλας 2009 (επιμέλεια και ανθολόγηση των Ευριπίδη Γαραντούδη και Μαίρης Μικέ) με το ποίημα «Χαμένες μουσικές», που γράφτηκε για τη μεγάλη πυρκαγιά που έκαψε το περιαστικό δάσος της πόλης, το 1985. Το ποίημα «Αναζήτηση» ανθολογήθηκε στο Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2020. Έχει επιλεγεί, ιστορικά, από επιστήμονες νεοελληνιστές, ως ένας από τους «ποιητές του καπνού» της πόλης του (1ο Επιστημονικό Συνέδριο- Πρακτικά συνεδρίου, Καβάλα Δεκέμβριος 2018). Έχει γράψει κυρίως ποίηση. Ποιήματα αλλά και πεζά κείμενά του έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και ανθολογίες.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου